Podczas przeprowadzania endoskopii osoba często ma cewkowego gruczolaka okrężnicy (polipa). Łagodny guz rośnie szybko i może przekształcić się w nowotwór złośliwy jelita grubego. Polipy mają wirusową etiologię i często wyglądają jak wypukłości umieszczone na wąskiej lub szerokiej podstawie.

Opis guza

Polip składa się z komórek, które tworzą gruczoły. Badanie składu gruczolaków ma wielką wartość diagnostyczną w chorobach jelita grubego.

Polip żołądka lub gruczolak śródnabłonkowy jest pojedynczą formacją. Guz składa się z dużej liczby zrazików o aksamitnej powierzchni. Polipy często występują u pacjentów zakażonych H. pylori, a ząbkowany gruczolak jelita grubego powstaje z nabłonka gruczołowego.

Polipy mają płaski kształt, znajdują się na wąskiej nodze. Gruczolak zębaty (brodawkowaty) charakteryzuje się dysplazją komórek.

Guz rurkowo-kosmkowy jest niebezpieczny dla pacjenta, ponieważ może przekształcić się w złośliwą formację. Średnica polipa wynosi 3 cm.

W większości polipów brodawkowatych obserwuje się zaburzenia krążenia. Gruczolak rozprzestrzenia się na 2 odcinki żołądka i rozwija się na tle zanikowego zapalenia błony śluzowej żołądka.

Hiperplastyczne polipy nie mają nietypowych komórek; składają się z nabłonka fossa instrumentalnego. Gruczolaki młodzieńcze i włóknisty polip są klasyfikowane jako choroby przedrakowe. U pacjentów z ryzykiem gruczolaki kosmków często rozwijają się w raka okrężnicy, zlokalizowanego w dystalnych odcinkach (bezpośredni i esicy).

Rodzaje edukacji przedrakowej

Formacje gruczolakowate są dwojakiego rodzaju: pojedyncze i rozproszone.

Polip jelita grubego jest często łagodnym nowotworem i dzieli się na 3 typy:

  • rurowy;
  • kosmiczny;
  • kosmkowate.

W okresie wzrostu gruczolaka rozwija się nowotwór nabłonka.

Małe polipy rurkowe rzadko przekształcają się w nowotwór złośliwy. Duże gruczolaki rurkowe tworzą raka w 40% przypadków. Mikrojaki są zwykle zlokalizowane na wewnętrznej ścianie jelita.

Dysplazja komórek polipowych przebiega przez długi czas, ale częstotliwość powstawania nowotworu złośliwego zależy od stopnia jego rozwoju.

Wyróżnia się następujące typy polipów:

  • nieletni;
  • podobny do płytki nazębnej;
  • zapalny

U dzieci wiele polipów powoduje krwawienie. Formacje płytkowe są sprzyjającą glebą dla zwyrodnienia komórek, tworzenia złośliwego guza w obszarze między zdrowymi i transformowanymi tkankami odbytnicy.

Polipoza powoduje mutację genu zlokalizowanego na chromosomie 5G 21. Gruczolaka rozpoznaje się w późnym stadium choroby w przypadku niedrożności jelit.

Objawy esicy zmiany okrężnicy

Gruczolak rurkowy często rozwija się u pacjentów w wieku powyżej 60 lat. U niektórych pacjentów możliwy jest bezobjawowy przebieg choroby. Polipy są łagodne, ale kwalifikują się jako stan przedrakowy.

Patologia esicy okrężnicy objawia się następującymi objawami:

  • naruszenie funkcji;
  • rozwój zespołu metabolicznego.

Pacjent skarży się na następujący dyskomfort:

  • ból brzucha
  • stołek z krwią;
  • słabość
  • niedokrwistość

W niektórych przypadkach zauważa pojawienie się dyskomfortu podczas wypróżnień.

Ból występuje w odbycie podczas wypróżnienia, w połączeniu z niedokrwistością i biegunką. Zaburzenie stolca trwa. Krew jest uwalniana z odbytu.

Nieformowany stolec ze śluzem zdarza się 5 razy dziennie, w nocy lub po jedzeniu. Pacjent skarży się na częste potrzeby opróżnienia jelit. Polipy objawiają się zmianami w błonie śluzowej warg lub jamy ustnej w postaci brązowych plam (zespół Peitza-Jägera). Plamienie towarzyszy napadom bólu brzucha.

Gruczolak rurkowy żołądka

Formacje polipowe mają niewielki rozmiar - 1 cm średnicy. Gruczolak cewkowy żołądka objawia się następującymi objawami:

  • ból po jedzeniu;
  • wzdęcia;
  • dudnienie;
  • naruszenie fotela.

Obraz kliniczny można uzupełnić krwawieniem z przewodu pokarmowego. Objawy choroby zależą od wielkości polipów. Gdy gruczolak rośnie, pacjent zauważa pojawienie się niewielkiego bólu, cuchnący oddech i wymiotów.

Pacjent skarży się na zgagę, nieprzyjemne odczucia smakowe, regurgitację jedzenia. Powikłania gruczolaka żołądka powstają w wyniku rozwoju procesów patologicznych w chorym narządzie (manifestacja, krwawienie, nowotwór złośliwy).

Pacjent zauważa pojawienie się:

  • ból w nadbrzuszu sięgający do pleców;
  • biegunka
  • krwawienie
  • utrata masy ciała;
  • uduszenie.

Przy masywnym krwawieniu ciśnienie krwi spada. Ból z gruczolakiem ma charakter monotonny lub narasta, nasila się w ciągu dnia.

Pacjent skarży się na zmianę motoryki żołądka:

  • zmniejszony relaks;
  • naruszenie perystaltyki
  • refluks

Ból w nadbrzuszu objawia się reakcją na silne drażniące i zwiększa wrażliwość ścian żołądka.

Formacje kosmków

Gruczolak rurkowy odbytnicy jest podobny do małej formacji na nodze. Guz łagodny ma charakter villezny, jego podstawa składa się z tkanki łącznej, ale komórki nabłonkowe górnej części gruczolaka mają inny etap różnicowania.

Guz kosmkowy jest obficie zaopatrzony w krew. Jego wygląd jest wspierany przez stosowanie węglowodanów i tłustych potraw. Naruszenie ruchliwości jelit powoduje zatrucie organizmu endotoksynami, które mają działanie rakotwórcze. W wyniku urazu kału dochodzi do krwawienia, zmniejsza się perystaltyka i pojawia się zaparcie.

Pacjent zauważa pojawienie się krwi w kale. Często stan pacjenta pogarsza się gwałtownie, ponieważ rozwija się niedokrwistość, pojawia się osłabienie, zmęczenie i tachykardia. Skóra staje się blada, włosy wypadają. Ciśnienie jest znacznie zmniejszone.

Pacjent zauważa dyskomfort podczas wypróżnień, a znaczny rozmiar gruczolaka zwiększa ból podczas wypróżnień. Często pacjent skarży się na tenesmus, podczas wysiłku uwalnia się więcej śluzu.

Etapy choroby

Gruczolak rurkowy z dysplazją nabłonkową I stopnia charakteryzuje się pojawieniem się komórek o różnych kształtach, które zastępują połowę całego międzybłonka. Anaplazja komórkowa jest bardzo niska, więc guz jest rzadko diagnozowany.

Drugiemu i trzeciemu etapowi choroby towarzyszy przyspieszony podział komórek i powstawanie umiarkowanej dysplazji. Proces patologiczny wpływający na nabłonek płaskonabłonkowy jest przedrakowy, często maskowany przez chorobę podstawową.

Dysplazji towarzyszy polimorfizm komórkowy, ale atypowe komórki są nieobecne na etapie I procesu patologicznego. Patogeny chorób zakaźnych, na przykład wirus opryszczki pospolitej (HSV) typu 2, które powodują zmiany komórkowe, pojawienie się kilku jąder i wakuoli, przyczyniają się do niedorozwoju nabłonka.

Metody diagnozy polipowatości

Jeśli pojawią się niepokojące objawy, skonsultuj się z lekarzem. Do diagnozy gruczolaka cewkowo-kosmkowego pacjentowi przepisuje się zestaw badań:

  • ogólna analiza krwi i moczu;
  • koprogram;
  • oznaczanie elektrolitów krwi;
  • proteinogram.

Dodatkowe badania instrumentalne obejmują określenie czasu przejścia jelitowego i badanie histologiczne. Badanie ultrasonograficzne narządów jamy brzusznej u pacjentów w wieku powyżej 40 lat jest zalecane w przypadku obciążonej historii (rak jelita grubego).

Rentgen okrężnicy eliminuje złośliwy guz. Sigmoidoskopia powoduje zmiany patologiczne w jelicie grubym. Jeśli podejrzewa się guz w odbytnicy, pacjentowi przepisuje się CT (tomografię komputerową).

Rokowanie zależy od całkowitej liczby gruczolaków powyżej 8 mm. Pacjentowi pokazano leczenie chirurgiczne:

  • usuwanie okrężnicy;
  • tworzenie zespolenia krętniczo-odbytniczego.

Jeśli liczba polipów jest mniejsza niż 20, pacjent przechodzi endoskopię. W przypadku gruczolakowatości są wysyłani na konsultację genetyczną.

Genetyczne predyspozycje do choroby

Gruczolak jelita grubego może występować w kilku pokoleniach w tej samej rodzinie. Autosomalny dominujący proces wiąże się ze 100% ryzykiem zachorowania na raka. Jelita są wypełnione setkami polipów przekształcających się w złośliwą formację.

U młodych pacjentów gruczolak degeneruje się w wieku 20 lat. Choroba dziedziczna ma specjalny obraz kliniczny, który objawia się w dzieciństwie.

Polipy znajdują się w prawej części jelita grubego. Pacjent skarży się na dyskomfort:

  • ból brzucha
  • luźne stolce;
  • obecność krwi i śluzu w kale;
  • niedokrwistość

Pacjentowi przepisano dodatkowe metody badania:

  • kolonoskopia;
  • biopsja
  • sigmoidoskopia;
  • fluoroskopia.

Dziedziczna polipowatość gruczolakowata prowadzi do śmierci pacjentów w wieku 45–50 lat w wyniku rozwoju raka okołokomórkowego. Polipy u dzieci w wieku od 1 roku do 7 lat występują w jednym przykładzie wykonania, a ich rozmiary nie przekraczają 3 mm.

Gruczolaki młodzieńcze nie ulegają degeneracji w nowotwór złośliwy. Polipy są otoczone siecią naczyń krwionośnych, więc pacjent często ma krwawienie.

Chirurgiczne leczenie gruczolaka

Polipektomia to operacja usuwania łagodnego guza przewodu pokarmowego. Metody endoskopowe wymagają zastosowania prądu o wysokiej częstotliwości.

Cele operacji:

  • eliminacja polipów;
  • zachowanie funkcji dotkniętego narządu.

Po operacji często występuje krwawienie, które jest eliminowane za pomocą laparotomii. Następujące czynniki przyczyniają się do występowania powikłań:

  • wiek pacjenta;
  • NLPZ;
  • obecność nóg polipa.

W okresie przedoperacyjnym rodzaj hemodynamiki określa się za pomocą testu funkcjonalnego. Endoskopowe usuwanie polipów odbywa się w specjalnym biurze. Urządzenie jest używane zgodnie ze standardowymi metodami.

Krwawienie występujące podczas zabiegu ma 7 stopni intensywności, od powolnego wycieku krwi do niemożności zatrzymania go bez otwierania jamy brzusznej. Operacja usunięcia guza w odbytnicy jest wykonywana przy jednoczesnym zachowaniu zwieracza odbytnicy lub całkowitego usunięcia gruczolaka, aby zapobiec jego złośliwości.

Nie wykonuj operacji u pacjentów cierpiących na następujące choroby:

  • infekcje wirusowe;
  • poważne uszkodzenie układu nerwowego;
  • zespół konwulsyjny;
  • cukrzyca;
  • zapalenie jelita grubego

Polipy usuwa się przez transanalne wycięcie nogi nowotworowej. Jeśli uszkodzona jest tylko głowa guza, jej resekcję wykonuje się metodą kolotomii. Eliminacja polipa w żołądku odbywa się podczas operacji brzucha:

  1. Pacjentowi przepisuje się znieczulenie ogólne.
  2. Tkankę otrzewnej i żołądka rozcina się warstwami.
  3. Resekcja polipa jest wykonywana.
  4. Wykonuje się antyseptyczne leczenie rany i zszywa jej otwarcie.
  5. Obserwować pacjenta w okresie pooperacyjnym.

Po operacji pacjent musi postępować zgodnie z zaleceniami lekarza:

  • przestrzegać diety;
  • porzucić złe nawyki;
  • regularnie przechodzą badanie diagnostyczne (ultradźwięki, prześwietlenie);
  • monitoruj swój stan zdrowia;
  • regularnie informuj lekarza o pojawieniu się nietypowych objawów.

Pełne wyzdrowienie organizmu po interwencji następuje po 2 miesiącach. Osłabiony pacjent wymaga starannej opieki. W przypadku powikłań zalecana jest terapia objawowa.

Kategoria:

Zdrowie