W XVIII wieku naukowiec Theodor Escherich dokonał znaczącego przełomu w mikrobiologii - odkrył E. coli, którą nazwano jego imieniem Escherichia coli (łac. Escherichia coli). Osobliwością tych mikroorganizmów jest to, że mogą się rozmnażać tylko przy braku dostępu do tlenu.

Istnieje wiele szczepów E. coli. Gatunki są nieszkodliwe, to znaczy uczestniczą w życiu ludzkiego ciała, ale nie stanowią zagrożenia. Ale są patologiczne mikroorganizmy, które powodują choroby przewodu żołądkowo-jelitowego i całego organizmu (na przykład zatrucie krwi - posocznica).

Rodzaje infekcji jelitowych

E. coli Escherichia coli została skolonizowana w ciele ludzkim od urodzenia, ale to nie znaczy, że należy go natychmiast usunąć z tego miejsca.

Istnieją normy dotyczące znajdowania szczepów w przewodzie pokarmowym. Na przykład 106-108 CFU na 1 g treści jelitowej uważa się za bezpieczną ilość. Jest to wskaźnik ilościowy w mikrobiologii - jednostka tworząca kolonię.

Niemniej jednak niektóre bakterie są chorobotwórcze, ich zakażenie przez kobiety w ciąży i dzieci jest szczególnie niebezpieczne. Osłabione ciało prawie nie toleruje choroby. Terminowa diagnoza i wyznaczenie odpowiedniego leczenia jest bardzo ważne dla osoby.

Escherichia coli może być oportunistyczna (hemolityczna) i patogenna. Naukowcy zidentyfikowali ponad 100 niebezpiecznych szczepów mikroorganizmów. Są one podzielone na 4 typy :

  1. EICP lub enteroinvasive.
  2. ETKP lub enterotoksyczny.
  3. EHEC lub enterohemorrhagic.
  4. EPA lub enteropatogenny.

Tego rodzaju drobnoustroje powodują choroby zakaźne, które częściej dotykają dzieci i kobiety, ponieważ są przenoszone przez żywność i wodę.

Objawy choroby

Dla każdej klasy mikroorganizmów objawy manifestują się inaczej, więc pacjent musi przejść dokładne badanie. Normalizacja stanu pacjenta będzie zależeć od szybkości podziału drobnoustrojów i stopnia infekcji.

Bakterie enteropatogenne

Enteropatogenne Escherichia coli z reguły występuje u niemowląt w wieku do jednego roku. Częściej choroba jest diagnozowana w szpitalu położniczym. Choroba jest określana przez wymioty, wodnistą biegunkę, utratę apetytu i słaby sen dziecka. Lekarze określają EPA (pałeczki enteropatogenne) zgodnie z wynikami kału.

Mikroorganizmy enterotoksyczne

Coli enterotoksyczne są przyczepione do błony śluzowej jelita i zaburzają przewód pokarmowy.

Przeniesienie choroby odbywa się z higieny osobistej (źle umyte ręce, owoce, warzywa). Isheria jest również nazywana „chorobą podróżników”. Towarzyszą jej następujące objawy :

  • Biegunka wodą.
  • Nudności
  • Częste wymioty
  • Skręcające się bóle brzucha.

Mikroby jelitowo-krwotoczne

Ten rodzaj patyczków często dotyka kobiety. Objawy obejmują biegunkę z zakrzepami krwi i niedokrwistość hemolityczną. To ostatnie jest niebezpieczne, ponieważ bakterie E. coli niszczą ciała krwi podczas ich życia, a to w wielu przypadkach prowadzi do śmierci pacjenta.

Duża ilość śluzu i rozprzestrzenianie się zieleni oraz brak wysokiej temperatury są charakterystycznymi objawami choroby.

Enteroinvasive Microorganisms

Patogeny enteroinwazyjne występują częściej u dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym. Typowym objawem escherichiozy jest :

  • Częsty stolec, czasem z krwią.
  • Nudności
  • Wymioty
  • Ból w podbrzuszu lub w innym miejscu.

Leczenie escherichiozy jest przepisywane przez specjalistę i powinno być kompleksowe, ponieważ jeśli jeden z rodzajów coli zostanie znaleziony w analizie, wówczas inne będą obecne.

Możliwe jest samodzielne ustalenie obecności infekcji jelitowej w ciele. Na przykład, jeśli norma zostanie przekroczona w organizmie laktonegatywnych mikroorganizmów, niestrawione kawałki żywności można zobaczyć w kale, a zaparcia zostaną zastąpione biegunką.

Jak wygląda E. coli pod mikroskopem

Pod mikroskopem Escherichia coli wygląda jak wydłużona komórka. Wewnątrz komórki znajdują się nukleotyd, rybosomy i cytosol, które są chronione przez błonę plazmatyczną.

Ta masa z kolei jest chroniona przez skorupę zewnętrzną i zewnętrzną, pomiędzy którymi znajduje się przestrzeń zwana międzypembranową.

Zewnętrzna skorupa jest pokryta wieloma drobnymi włoskami, a na korpusie różdżki znajduje się kilka wici, które pomagają im się poruszać i dzielić.

Okres inkubacji mikroorganizmu wynosi od 3 do 6 dni, po których choroba się rozwija. Ponadto mikroorganizmy te mogą pozostawać w powietrzu przez długi czas i mogą wytrzymać suszenie. Szczególnie korzystny teren lęgowy: gleba, ciało ludzkie, mleko.

Czynnik sprawczy chorób układu moczowo-płciowego

W moczu Escherichia coli zgodnie ze standardami nie powinna być. Ale jeśli asystenci laboratoryjni znaleźli to w analizach, to jest to właściwa droga do lekarza, ponieważ leczenie należy natychmiast rozwiązać. Często mikroorganizmy znajdują się w moczu kobiet w ciąży, ponieważ osłabiony układ odpornościowy praktycznie nie zwalcza tej choroby.

Jeśli bakterie zostały znalezione w rozmazie kobiety, może to oznaczać, że istnieje proces zapalny całego układu moczowo-płciowego. Różdżka może być przenoszona zarówno przez nieprzestrzeganie higieny osobistej, jak i przez partnera seksualnego poprzez różne eksperymenty seksualne.

Jeśli dziewczyna dowie się o obecności Escherichii w pochwie, powinna natychmiast skonsultować się z terapeutą lub ginekologiem. Ponieważ ryzyko zarażenia innymi drobnoustrojami, na przykład proteus lub Staphylococcus aureus, wzrasta, co może następnie prowadzić do rzeżączki, chlamydii i poważniejszych problemów seksualnych.

Przyczyną 80% infekcji układu moczowo-płciowego u mężczyzn i kobiet jest hemolizująca (jelitowo-krwotoczna) pałeczka. Może powodować następujące choroby :

  • Zapalenie gruczołu krokowego u mężczyzn (testy rozmazu pokazują dokładny wynik w 65% przypadków).
  • Choroby narządów płciowych u dziewcząt.
  • Zapalenie pochwy, zapalenie pęcherza moczowego.
  • Zapalenie jelita grubego
  • Odmiedniczkowe zapalenie nerek.

Ginekolodzy zwracają szczególną uwagę na hemolityczną Escherichia coli, ponieważ późne wykrycie może mieć nieodwracalne konsekwencje, na przykład bezpłodność. W celu zapobiegania eksperci zalecają przeprowadzanie testów raz na 12 miesięcy.

Leczenie i diagnoza choroby

Mikroorganizmy są diagnozowane za pomocą testów moczu i kału. Hodowla bakteryjna pozwala określić rodzaje drobnoustrojów specjalistom w celu przepisania odpowiedniego leczenia.

Często przepisywane są antybiotyki o szerokim spektrum działania. Czas leczenia zależy od rodzaju szczepów, ciężkości choroby i cech ciała pacjenta. Po zabiegu wszystkie testy są powtarzane w celu potwierdzenia wyzdrowienia.

Po zakończeniu leczenia lekarz przepisuje pacjentowi probiotyki (na przykład Bifidumbacterin, Linex, Acipol), aby znormalizować pracę jelit i układu moczowo-płciowego.

Kategoria:

Zdrowie