Częsty kontakt z substancjami drażniącymi prowadzi do rozwoju choroby, takiej jak dyshidrotyczne zapalenie skóry lub wyprysk dyshidrotyczny. Charakterystyczne objawy choroby mogą wpływać na różne części ciała, a stan zapalny ma często rozległy charakter, co powoduje u pacjenta niedogodności fizyczne i estetyczne. Najważniejsze w czasie, aby postawić diagnozę i zidentyfikować przyczynę rozwoju choroby. Ważną rolę odgrywa diagnostyka różnicowa, czyli wykluczanie chorób o podobnych objawach.

Jeśli pacjent ma wyprysk dyshidrotyczny na nogach, leczenie polega na zastosowaniu zewnętrznym i wewnętrznym, ale aby osiągnąć efekt terapeutyczny, konieczne jest wyeliminowanie czynnika prowokującego. Tylko w tym przypadku leczenie będzie skuteczne.

Charakterystyka i cechy choroby

Dyshidrotyczne zapalenie skóry jest chorobą, w której charakterystyczna wysypka pojawia się w niektórych częściach ciała w postaci małych i przezroczystych pęcherzyków wypełnionych surowicą. Najczęściej zmiany są zlokalizowane w obszarze dłoni i stóp, jednak wysypki mogą obejmować inne części ciała. Patologia ma przewlekły pofalowany przebieg, w którym okresy zaostrzeń występują naprzemiennie z okresami remisji.

Funkcje wyprysku

Wyprysk dyshidrotyczny ma następujące cechy:

  1. Rozwój choroby nie jest związany z zaburzeniem potu lub gruczołów łojowych znajdujących się w głębokich warstwach skóry.
  2. Choroba nie jest zakaźna, więc pacjent nie stanowi żadnego zagrożenia dla innych.
  3. Patologia może rozwijać się w różnym wieku. U dzieci szczyt zapadalności występuje po 3 latach, podczas gdy najczęściej dzieci są podatne na rozwój skazy i innych objawów reakcji alergicznej. U kobiet objawy choroby najczęściej występują w wieku 20-25 lat, u mężczyzn - znacznie później, w wieku 35-40 lat.
  4. Często objawy choroby występują w czasie ciąży, gdy ciało kobiety ulega znaczącym zmianom. Po porodzie objawy te zwykle same znikają.
  5. Specyficzna postać wysypki jest charakterystyczna dla choroby, co umożliwia odróżnienie dolegliwości od innych podobnych patologii. W takim przypadku ropienie ma miejsce tylko wtedy, gdy wystąpiło wtórne zakażenie bakteryjne. Jeśli nie ma infekcji, na skórze obserwuje się tylko małe elementy wypełnione przezroczystym płynem.

Klasyfikacja choroby

W zależności od przyczyn rozwoju choroby wyróżnia się następujące odmiany:

  1. Formularz kontaktowy rozwija się przy bezpośrednim kontakcie skóry z substancją - substancją drażniącą (chemia gospodarcza, tkaniny syntetyczne).
  2. Reakcja alergiczna na różne alergeny (na przykład żywność), obniżenie odporności i inne niekorzystne czynniki prowadzą do pojawienia się prawdziwej postaci.
  3. Forma drobnoustrojowa rozwija się, gdy patogenna mikroflora wchodzi do organizmu.

Dyshidrosis zapalenie skóry może mieć ostry lub przewlekły przebieg. Ostra postać jest dość rzadka, ponieważ choroba postępuje szybko, a przy braku terapii przyjmuje postać przewlekłą.

Przyczyny i grupy ryzyka

Dokładna przyczyna wystąpienia i rozwoju choroby nie została jeszcze ustalona, ​​jednak istnieje szereg niekorzystnych czynników, które zwiększają ryzyko pojawienia się charakterystycznych objawów:

  1. Częsty stres i przewlekła przepracowanie.
  2. Choroby zakaźne.
  3. Długotrwałe zakłócenie układu odpornościowego.
  4. Nieprawidłowe działanie narządów układu hormonalnego.
  5. Zaburzenia procesów metabolicznych w ciele.
  6. Bezpośredni kontakt z agresywnymi chemikaliami, które uszkadzają skórę (mogą to być w szczególności produkty gospodarstwa domowego).
  7. Dziedziczna predyspozycja do rozwoju reakcji alergicznej.
  8. Długotrwałe narażenie skóry na działanie promieni słonecznych lub niskich temperatur.
  9. Urazowe uszkodzenie skóry (otarcia, oparzenia, skaleczenia).

Grupy ryzyka

Wyprysk dyshidrotyczny najczęściej rozwija się u osób w wieku 25–40 lat, przy czym szczególnie zagrożeni są pracownicy niebezpiecznych branż chemicznych i osoby podatne na alergie. Co ciekawe, mieszkańcy dużych miast częściej napotykają ten problem niż mieszkańcy wsi.

Objawy kliniczne

Objawy choroby można zobaczyć w niektórych obszarach ciała. To jest:

  1. Dłoń (rzadziej tylna) powierzchnia dłoni.
  2. Obszary między palcami.
  3. Stopy

W dotkniętych obszarach skóry pacjenta obserwuje się charakterystyczne objawy choroby, takie jak:

  1. Zapalenie, zaczerwienienie i obrzęk skóry.
  2. Pojawienie się wysypki pęcherzykowej. Elementy wysypki są wielorakie, mają niewielki rozmiar (około 3 mm średnicy).
  3. Bąbelki znajdują się w grupach w głębokich warstwach skóry, mają gęstą powierzchnię, wypełnioną przezroczystą cieczą. Samo złamanie integralności takiej bańki jest dość trudne.
  4. Pacjent skarży się na dyskomfort i silne swędzenie w dotkniętych obszarach.
  5. Po pewnym czasie skorupa bąbla pęka, jego zawartość wystaje na powierzchnię.
  6. Ciemne skorupy pojawiają się w miejscu wysypki, a po ich usunięciu na skórze pozostają plamki barwne, które różnią się od zdrowej skóry o ciemniejszym odcieniu.
  7. Obszary te są podatne na podrażnienia, pojawienie się pęknięć i łuszczenia, są bolesne w dotyku.

Patogeny często penetrują dotkniętą skórę. W tym przypadku mówimy o wtórnej infekcji. Następnie obraz kliniczny uzupełniają następujące objawy:

  1. Pojawienie się na skórze głębokich owrzodzeń, bolesnych owrzodzeń.
  2. Znacząca hipertermia.
  3. Słabość, ataki migreny.
  4. Silny ból w obszarze zapalenia.
  5. Wyczerpujące swędzenie.
  6. Powiększone węzły chłonne (wypryskowi dyshidrotycznemu dłoni i palców towarzyszy wzrost węzłów łokciowych i pachowych, uszkodzenie stóp prowadzi do wzrostu węzłów w kolanach i pachwinie).

Diagnoza choroby

Do tej pory nie opracowano żadnej konkretnej taktyki identyfikującej obecność dolegliwości. Podczas diagnozy ważny jest charakter wysypki, a także tendencja do nawrotu patologii. Pacjentowi przepisano również laboratoryjne metody badawcze, które pozwalają odróżnić chorobę od innych chorób o podobnych objawach:

  1. Skrobanie w celu wykrycia grzybów (eliminuje infekcje grzybicze).
  2. Analiza hydrolizy płynu oddzielonego wysypką (w celu wykrycia patogennej mikroflory i wyboru odpowiedniej terapii przeciwbakteryjnej).

Ogromne znaczenie ma zebranie wywiadu, w szczególności skłonność pacjenta do wystąpienia reakcji alergicznej, możliwy kontakt z substancjami drażniącymi.

Możliwe komplikacje

Uszkodzoną skórę często atakują patogeny. W takim przypadku dochodzi do wtórnej infekcji, która prowadzi do bardziej wyraźnego procesu zapalnego, który jest trudny do leczenia, wystąpienia ropienia i głębokich, bolesnych wrzodów. W ciężkich przypadkach rozwija się martwica dotkniętej tkanki .

Metody leczenia

Jeśli u pacjenta zdiagnozowano wyprysk dyshidrotyczny dłoni, leczenie dobiera się indywidualnie. Terapia odbywa się etapami, obejmuje kilka etapów. Po pierwsze, ustalenie przyczyny jest ważnym etapem terapii . Leczenie będzie skuteczne tylko wtedy, gdy zostanie wykluczony niekorzystny czynnik przyczyniający się do rozwoju choroby.

Terapia lekowa

W przypadku wyprysku dyshidrotycznego na palcach leczenie obejmuje przyjmowanie następujących grup leków:

  1. Leki przeciwhistaminowe do podawania doustnego (Erius, Tavegil) mogą wyeliminować zaczerwienienie, obrzęk, swędzenie. Niezbędny ze względu na alergiczny charakter choroby.
  2. Środki uspokajające (Motherwort, Persen) są konieczne, jeśli objawy choroby prowadzą do stresu i zaburzeń snu.
  3. Maści i żele do użytku zewnętrznego (Fenistil, Naftaderm) pomagają eliminować stany zapalne i swędzenie oraz leczyć skórę.
  4. Rozwiązania - roztwory antyseptyczne (furatsilin) ​​w celu zapobiegania infekcjom bakteryjnym.
  5. Maści przeciwbakteryjne i dyspergowalny w wodzie roztwór do użytku zewnętrznego (lewomycetyna, gentamycyna) są przepisywane, jeśli zostaną zaobserwowane objawy wtórnej infekcji.
  6. Hormonalne maści są przepisywane w szczególnych przypadkach, tylko z ciężkim przebiegiem choroby.

Metody fizjoterapii

Oprócz głównego leczenia za pomocą leków stosowane są metody fizjoterapii. Magnetoterapia, ultradźwięki, leczenie laserowe, krioterapia, kąpiele mineralne i borowinowe mają pozytywny wpływ na skórę, sprzyjają jej regeneracji, normalizują procesy metaboliczne i zapobiegają przyleganiu infekcji bakteryjnej. Jednak w przypadku głębokich zmian i ropień te metody leczenia nie są zalecane.

Przepisy na tradycyjną medycynę

Sprawdzone przepisy „babci” pomogą poprawić stan uszkodzonej skóry, na przykład:

  1. Napar z chrzanu. Aby przygotować produkt, musisz wziąć korzeń rośliny, dokładnie zmielić, zalać powstałą zawiesinę wrzącą wodą. Domagaj się w ciemnym miejscu przez 2 godziny, odcedź.
  2. Rosół eukaliptusowy. 200 g suszonych i mielonych roślin wlać 1 łyżkę. wrząca woda, ogrzewana w łaźni wodnej przez 20 minut, schłodzona, przefiltrowana.
  3. Maść Porzeczkowa Aby przygotować produkt, weź dwie suche gałązki czarnej porzeczki, zmielić na proszek. Otrzymany proszek łączy się z 2 łyżkami. l masło, po czym produkt ogrzewa się przez 5 minut w łaźni wodnej, a następnie schładza do komfortowej temperatury.

Określone środki wymagają miejscowego leczenia dotkniętych obszarów skóry kilka razy dziennie. Ważne jest, aby skonsultować się z lekarzem przed użyciem recepty.

Diety

Ponieważ główną przyczyną rozwoju dolegliwości jest reakcja alergiczna, pacjent musi przestrzegać specjalnego składu i standardów żywieniowych. Konieczne jest zatem wykluczenie wszystkich produktów, które mogą powodować niewystarczającą odpowiedź układu odpornościowego. Produkty te obejmują owoce cytrusowe, warzywa, owoce i jagody w kolorze czerwonym, miód, orzechy, czekoladę, kawę i kakao, wędliny i inne produkty, w zależności od ich indywidualnej tolerancji. Dieta powinna obejmować stosowanie produktów mlecznych, warzyw, chudego mięsa.

Środki zapobiegawcze

Proste zasady zapobiegania pomogą zmniejszyć ryzyko rozwoju patologii (lub jej nawrotu):

  1. Korekta diety, wykluczenie z menu wszystkich produktów i potraw, które mogą wywołać odpowiedź immunologiczną organizmu.
  2. Zgodność ze środkami bezpieczeństwa przy użyciu agresywnych chemikaliów.
  3. Noszenie odzieży wykonanej z naturalnych tkanin, które pozwalają skórze oddychać.
  4. Chroń swoją skórę przed hipotermią i bezpośrednim działaniem promieni słonecznych.
  5. Zgodność z higieną osobistą.

Dyshidatywne zapalenie skóry jest podstępną chorobą, skłonną do szybkiego postępu. Charakterystyczne objawy choroby sprawiają pacjentowi namacalną niedogodność, dlatego po odkryciu pierwszych objawów należy skonsultować się z lekarzem. W przypadku wyprysku dyshidrotycznego leczenie powinno być na czas i prawidłowe. Samoleczenie jest niedopuszczalne, ponieważ kluczem do właściwej terapii jest postawienie dokładnej diagnozy, zidentyfikowanie i wyeliminowanie przyczyny choroby. I może to zrobić tylko doświadczony specjalista.

Kategoria:

Zdrowie