Dyskineza pęcherzyka żółciowego (DZHP) jest dość powszechną chorobą. Zwykle żółć powinna dostać się do dwunastnicy, ale przy tej dolegliwości pęcherz żółciowy działa nieprawidłowo, z tego powodu dochodzi do naruszenia odpływu żółci. Objawy patologii pozwalają ustalić, czy jest pierwotna, czy wtórna, więc przyczyny jej pojawienia się również różnią. Często są to wrodzone nieprawidłowości lub inne choroby narządów związane z układem trawiennym.

Obraz kliniczny zależy również od odmiany choroby. W takim zaburzeniu objawy są niespecyficzne, na przykład ból w prawym podżebrzu, nagłe nudności i wymioty, uczucie nieprzyjemnego posmaku w jamie ustnej.

Możliwe jest prawidłowe zdiagnozowanie i ustalenie rodzaju zaburzenia poprzez zastosowanie szerokiej gamy instrumentalnych procedur diagnostycznych. Ale czasami konieczne są testy laboratoryjne, biorąc pod uwagę dane z badania przeprowadzonego przez gastroenterologa.

Metody leczenia dyskinezy są zawsze zachowawcze - dotyczy to przyjmowania leków, diety i leczenia środkami ludowymi.

Etiologia zaburzenia

W oparciu o czynniki, pod wpływem których rozwinęła się DW, choroba jest pierwotna i wtórna.

Najczęstsze przyczyny pierwszego rodzaju choroby to:

  • podwojenie lub zwężenie tego narządu lub przewodów żółciowych;
  • pojawienie się zwężeń i blizn;
  • zaburzone funkcjonowanie komórek mięśni gładkich;
  • naruszenie autonomicznego układu nerwowego, zwykle rozwijające się w wyniku ostrego lub przewlekłego stresu;
  • zwiększone lub zmniejszone wydalanie cholecystokininy;
  • wrodzona dysfunkcja mięśni tego narządu;
  • niewłaściwa dieta, a dokładniej nadmierna ilość spożywanego jedzenia, naruszona dieta lub duża ilość tłustych potraw w diecie. Właśnie z tego powodu zaleca się umiarkowane odżywianie w leczeniu dyskinez;
  • różne stopnie otyłości lub, przeciwnie, zmniejszona masa ciała;
  • brak aktywności ruchowej.

Drugi typ DZhP pojawia się przy chorobach już istniejących w organizmie, co powoduje trudności w postawieniu prawidłowej diagnozy, ponieważ objawy głównego zaburzenia są bardziej wyraźne niż objawy zaburzeń woreczka żółciowego.

Dlatego patologia może się rozwijać z powodu:

  • wszystkie rodzaje zaburzeń alergicznych, na przykład astma oskrzelowa, alergie na określony rodzaj żywności lub przewlekła pokrzywka;
  • zaburzenia gastroenterologiczne: wrzody dwunastnicy lub żołądka, zapalenie żołądka i zapalenie żołądka i jelit, zapalenie jelit i zapalenie jelita grubego oraz zanikowy proces błony śluzowej żołądka i jelit;
  • przewlekły proces zapalny narządów jamy brzusznej i miednicy - są to zapalenie przydatków i odmiedniczkowe zapalenie nerek, torbiele i guzy jajnika i zapalenie słoneczne;
  • inne zaburzenia - zapalenie wątroby i zapalenie dróg żółciowych, kamienie żółciowe, celiakia i marskość wątroby;
  • szkodliwe działanie bakterii chorobotwórczych, pasożytów i robaków;
  • zaburzenia układu hormonalnego;
  • niewłaściwe stosowanie niektórych leków, w szczególności prostaglandyn i środków antykoncepcyjnych.

Oprócz powyższego gastroenterolodzy sugerują teorię, że wystąpienie takiej dolegliwości jest możliwe ze względu na fakt, że komórki wątroby zaczynają działać nieprawidłowo i wytwarzają żółć o niepotrzebnym składzie.

U dzieci podobna dolegliwość może rozwinąć się w wyniku:

  • okołoporodowe uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego, na przykład urazy podczas porodu;
  • załamanie pęcherzyka żółciowego;
  • czerwonka lub zapalenie wątroby typu A;
  • lamblioza i salmonelloza;
  • przewlekłe zapalenie migdałków lub zapalenie zatok;
  • dystonia naczyniowo-naczyniowa lub nerwica;
  • zaburzenia w sferze mentalnej i zaburzenia przewodu pokarmowego.

Klasyfikacja według rodzaju naruszenia

W zależności od czasu i przyczyn wystąpienia DZhP są podzielone na:

  • pierwotny - podobny typ jest spowodowany wrodzonymi zaburzeniami rozwojowymi lub zaburzeniami, które wpływają wyłącznie na pracę tego organizmu, a nie na jego składnik strukturalny. W takim przypadku żadne anomalie zgodnie ze wskazaniami badań instrumentalnych nie zostaną zarejestrowane;
  • wtórne - rozwija się przez całe życie i jest związane z przebiegiem innych nabytych poważnych dolegliwości.

Naruszenie zgodnie ze specyfiką ruchliwości jest również podzielone - naruszenie funkcji skurczu mięśni narządu:

  • hipertoniczny DZhP jest rozszerzoną funkcją kurczliwości układu żółciowego. Bardziej powszechny u dzieci i młodzieży;
  • dyskomotoryczne dyskinezy pęcherzyka żółciowego - wręcz przeciwnie, jest zmniejszoną aktywnością układu żółciowego. Jest częściej wykrywany u kobiet po 40. roku życia;
  • mieszane

Objawy zaburzenia

Objawy kliniczne choroby będą się różnić w zależności od postaci DZhP. Ale istnieje wiele objawów, które można przypisać zarówno zwiększonej, jak i zmniejszonej aktywności układu żółciowego.

W hipotonicznych dyskinezjach, gdy ściany narządu są nieznacznie zmniejszone, w wyniku czego obserwuje się słaby odpływ żółci, następujące objawy:

  • ból w prawym podżebrzu - jest obecny stale, tępy i bolący. Może stać się bardziej intensywny z jedzeniem lub bezpośrednio po posiłku;
  • odbijanie się, czasem towarzyszy zapach, często nieprzyjemny, często pojawia się po jedzeniu, rzadko - między posiłkami;
  • nagły początek nudności i wymiotów - czasami wymioty mogą zawierać żółć. Często dzieje się tak w wyniku przejadania się lub nadmiernego przyjmowania tłustych potraw;
  • uczucie goryczy w ustach jest najczęstszym objawem choroby. Zdarza się to głównie rano, po jedzeniu lub zbyt dużej aktywności fizycznej;
  • wzdęcia, które często pojawiają się w połączeniu z bólem;
  • zmniejszony apetyt lub całkowite odrzucenie jedzenia - pojawia się z powodu faktu, że większość objawów pojawia się w samą porę lub po posiłku;
  • zaparcia - to naruszenie wypróżnień jest rejestrowane częściej niż biegunka i objawia się jakiś czas po jedzeniu;
  • przyrost masy ciała - w obecności dyskinez typu hipokinetycznego otyłość, oprócz tego, co jest przyczyną, działa również jako objaw;
  • obniżenie ciśnienia krwi przy jednoczesnym zmniejszeniu tętna;
  • zwiększone wydzielanie śliny i pocenie się;
  • zaczerwienienie skóry na twarzy.

Hiperkinezja narządu objawia się objawami nadczynności narządu:

  • ból - nagłe, silne bóle w postaci kolki, występują w prawym podżebrzu. Atak często trwa pół godziny i czasami powtarza się kilka razy dziennie;
  • napromienianie bólu pleców po prawej stronie, łopatce lub kończynie górnej. Rzadziej zdarzają się bóle z dławicą piersiową lub ze skoliozą;
  • uczucie ciężkości przez długi czas pod prawymi żebrami;
  • całkowita odmowa jedzenia, z tego powodu zmniejsza się masa ciała;
  • pojawienie się nudności i wymiotów, które występują w połączeniu z atakiem kolki jelitowej;
  • zaburzenia funkcji defekacji - w postaci hipertonicznej jest przeciwna do dyskinezy pęcherzyka żółciowego, typ hipotoniczny wykazuje większą biegunkę;
  • zwiększone tętno;
  • zwiększone pocenie się;
  • ból głowy;
  • pojawienie się drażliwości i zaburzeń snu;
  • podwyższone ciśnienie krwi;
  • bóle w sercu typu bolesnego;
  • zmęczenie

Znaki, które pojawiają się niezależnie od rodzaju dolegliwości:

  • żółtawy odcień twardówki, skóry, błony śluzowej jamy ustnej;
  • białawo-żółta powłoka na języku;
  • lekkie odchody;
  • ciemny mocz;
  • powiększona wątroba;
  • intensywne swędzenie skóry;
  • zmniejszona funkcja seksualna;
  • rozregulowanie miesiączki u kobiet.

Przebieg DZhP u dzieci jest podobny do przebiegu u dorosłych, ale należy wziąć pod uwagę, że w tym wieku postać hipotoniczna jest dość rzadka.

Diagnoza choroby narządów

Jaką dolegliwością jest dyskineza, jak prawidłowo ją zdiagnozować i leczyć - o tym wie gastroenterolog. Procedury diagnostyczne wykonuje się przede wszystkim w celu ustalenia, że ​​w tej chwili postać hipermotora lub choroba typu hipomotorycznego.

Na pierwszym etapie procedur diagnostycznych wykonywanych przez klinicystę wykonuje się:

  • znajomość historii życia i historii choroby nie tylko samego pacjenta, ale także jego najbliższej rodziny - ze względu na fakt, że predyspozycje genetyczne są całkiem możliwe;
  • pełne badanie pacjenta, w którym badanie palpacyjne przedniej ściany brzucha odbywa się w prawym podżebrzu, badanie stanu skóry i pomiar ciśnienia krwi;
  • przeprowadzenie szczegółowej ankiety pacjenta w celu uzyskania pełnego obrazu objawów, ponieważ każda odmiana charakteryzuje się różnymi objawami.

Laboratoryjne metody diagnostyczne to:

  • ogólne badanie krwi - w celu ustalenia poziomu bilirubiny w ciele pacjenta;
  • biochemia krwi - w celu ustalenia obecności lub braku innych zaburzeń układu wątrobowo-żółciowego;
  • testy wątroby;
  • analiza mikroskopowa kału - w celu sprawdzenia obecności pasożytów i robaków lub ich jaj.

Diagnostyka instrumentalna obejmuje następujące procedury:

  • obrazowanie ultrasonograficzne i rezonans magnetyczny chorego narządu - wysoce pouczające metody diagnostyczne;
  • cholecystografia;
  • dynamiczna scyntygrafia;
  • manometria zwieracza Oddiego;
  • fibroesophagogastroduodenoscopy;
  • brzmienie dwunastnicy;
  • wsteczna cholangiopancreografia;
  • tomografia komputerowa przewodów żółciowych.

Metody leczenia choroby

Pomimo wielu odmian objawów tej choroby leczenie odbywa się metodami zachowawczymi.

Najważniejsze w leczeniu jest przestrzeganie diety z DZhP, która ma następujące zasady:

  • częste spożywanie żywności w małych porcjach;
  • całkowite wykluczenie z diety pacjenta tłustych, pikantnych, wędzonych potraw i konserwantów;
  • zmniejszenie ilości spożywanej soli dziennie do 3 g;
  • spożywanie wyłącznie gotowanej lub duszonej żywności, a także pieczonych i gotowanych na parze;
  • zużycie wody mineralnej bez gazu.

Pozostałe zalecenia dotyczące diety i diety są podawane bezpośrednio przez lekarza prowadzącego, zgodnie z tabelą dietetyczną nr 5.

Terapia farmakologiczna polega na stosowaniu następujących leków:

  • środki żółciopędne;
  • cholespasmolytics;
  • preparaty enzymatyczne;
  • leki neurotropowe przepisywane przez psychoterapeutę, na przykład Novo-Passit.

DZhP jest dobrze leczony procedurami fizjoterapeutycznymi, na przykład:

  • terapia diadynamiczna;
  • elektroforeza;
  • akupunktura;
  • hirudoterapia.

Konserwatywne leczenie dorosłych i dzieci obejmuje również:

  • brzmienie dwunastnicy;
  • zamknięte rurociągi;
  • akupresura;
  • stosowanie tradycyjnych metod medycyny, ale dopiero po konsultacji z lekarzem, ponieważ należy stosować zioła lecznicze, korelując to z rodzajem dolegliwości. W hipotonicznych dyskinezjach odpowiednie są oregano, znamiona kukurydzy, nieśmiertelnik, a przy nadciśnieniu - mięta, rumianek, lukrecja;
  • leczenie uzdrowiskowe.

Leczenie chirurgiczne nie jest stosowane w przypadku DW.

Możliwe powikłania choroby

Ignorowanie choroby lub leczenie metodami alternatywnymi bez konsultacji ze specjalistą jest niebezpieczne dla rozwoju wielu powikłań. Należą do nich:

  • przewlekłe zapalenie trzustki i zapalenie pęcherzyka żółciowego;
  • zapalenie żołądka i kamica żółciowa;
  • zapalenie żołądka i dwunastnicy;
  • atopowa postać zapalenia skóry;
  • nadmierna utrata masy ciała, co może prowadzić do wyczerpania.

Zapobieganie chorobie i rokowanie

Opisujemy, jak przywrócić woreczek żółciowy i zapobiec możliwemu ponownemu pojawieniu się takiej choroby, w tym celu należy przestrzegać kilku prostych zasad:

  • przestrzegaj zdrowego i umiarkowanie aktywnego stylu życia;
  • przestrzegaj podstaw prawidłowego odżywiania, zmniejsz ilość spożywanej żywności i zrekompensuj brak witamin w diecie;
  • stosować leki wyłącznie na zalecenie lekarzy;
  • unikać stresu emocjonalnego i fizycznego;
  • leczyć natychmiast te choroby, które prowadzą do pojawienia się dyskinez;
  • okresowo przeprowadzaj rutynową kontrolę.

DZhP, wrodzona i nabyta, charakteryzuje się korzystnym rokowaniem, jeśli w porę zwrócisz się o pomoc do lekarzy. Zaburzenie nie wpływa na oczekiwaną długość życia pacjenta, a powikłania występują rzadko.

Kategoria:

Zdrowie