Spondylarthrosis to proces zwyrodnieniowy, który wpływa na stawy. Często proces ten ma charakter wtórny i rozwija się na tle urazów lub przeciążeń stawów. Spondylarthrosis kręgosłupa piersiowego jest uszkodzeniem stawów międzykręgowych. Poprzedza to zmiany w strukturze krążków międzykręgowych.

Przyczyny i mechanizmy rozwoju

Główną przyczyną powstawania choroby jest osteochondroza . Istnieje jednak wiele innych warunków wstępnych prowadzących do rozwoju tej patologii:

  1. Wrodzone wady rozwojowe kręgów.
  2. Urazy pourazowe (podwichnięcia stawów).
  3. Niestabilność kręgów w okolicy klatki piersiowej.

Istnieją czynniki predysponujące, które mogą wywołać rozwój procesu patologicznego. Należą do nich:

  1. Znacząca aktywność fizyczna kręgosłupa. Bardzo często jest to sport profesjonalny.
  2. Nadwaga
  3. U kobiet zaburzenia hormonalne w okresie menopauzy.
  4. Dziedziczna predyspozycja do chorób zwyrodnieniowych stawów i kręgosłupa.
  5. Niedożywienie.
  6. Starość (powyżej 65 lat).
  7. Choroby autoimmunologiczne.
  8. Cukrzyca
  9. Płaskie stopy

Wszystkie te stany znacznie zwiększają ryzyko rozwoju spondylarthrosis . Mechanizm rozwoju choroby jest spowodowany zmianami zwyrodnieniowo-dystroficznymi, podczas gdy wysokość krążków międzykręgowych zmniejsza się, a nacisk na stawy łukowe wzrasta. Na tle zwiększonego obciążenia w skorupach stawów rozwija się proces zapalny, płyn zapalny gromadzi się między powierzchniami stawowymi.

Stopniowo powierzchnie stawów są niszczone i zastępowane przez tkankę łączną, narasta kość - wokół nich zaczynają tworzyć się osteofity. Taki zdeformowany staw podrażnia gałęzie nerwów rdzeniowych. Rozwija się złożony zespół bólowy, zwany fasetą.

Klasyfikacja kręgosłupa kręgosłupa

Spondylarthrosis kręgosłupa jest zwykle klasyfikowany na podstawie lokalizacji procesu patologicznego. Wyróżnia się następujące formy choroby:

  1. Choroba zwyrodnieniowa szyjki macicy jest deformującym kręgosłupem kręgosłupa szyjnego.
  2. Dorsoarthrosis - patologia jest zlokalizowana w okolicy klatki piersiowej.
  3. Lędźwiowa choroba zwyrodnieniowa odcinka lędźwiowego.
  4. Artroza okolicy lędźwiowo-krzyżowej jest nazwą warunkową, ponieważ kość krzyżowa jest pojedynczą formacją kości. Stawy występują tylko na styku z odcinkiem lędźwiowym.

Istnieje również klasyfikacja patogenetyczna:

  1. Opcja zwyrodnieniowa polega na całkowitym nieodwracalnym zniszczeniu powierzchni stawowych z rozprzestrzenieniem się na strukturę kości.
  2. Wariant deformujący - przeważają przyrosty kości.
  3. Wariant dysplastyczny - patologii towarzyszy zmiana struktury kości.
  4. Opcja zesztywniająca - szybki rozwój ankylozy (bezruchu) w stawach.

Istnieje jednostka dla etapów rozwoju procesu patologicznego

Etapy rozwoju choroby

Istnieją 4 etapy rozwoju zapalenia stawów kręgosłupa, każdy z nich charakteryzuje się następującymi objawami:

  1. Na pierwszym etapie choroba przebiega prawie bezobjawowo. Małe zmiany w aparacie więzadłowym i stan błony maziowej rozwijają się patogenetycznie.
  2. W drugim etapie pacjent zaczyna zauważać pierwsze oznaki choroby - zmęczenie i ból pleców. Naruszenie integralności włóknistego pierścienia rozwija się anatomicznie.
  3. W trzecim etapie patologiczny proces rozprzestrzenia się na tkankę kostną. Pojawiają się osteofity, proces zapalny obejmuje aparat więzadłowy i powierzchnie kości.
  4. Czwarty etap charakteryzuje się ograniczeniem ruchomości w stawach - ankylozą. Osteofity mogą osiągnąć znaczne rozmiary. Ruch kręgosłupa piersiowego jest ograniczony, to samo dotyczy unerwienia i dopływu krwi.

Proces ten staje się nieodwracalny na czwartym etapie rozwoju.

Objawy kliniczne i powikłania

Objawy kliniczne choroby mogą mieć charakter pośredni i nie wskazywać dokładnej lokalizacji. Spondylarthrosis stawów międzykręgowych charakteryzują następujące zjawiska:

  1. Ból pleców, który nasila się przy dłuższym przebywaniu w jednej pozycji, podczas chodzenia, a także podczas odrzucania głowy do tyłu.
  2. Bolesne odczucia przy znacznym wysiłku fizycznym.
  3. Intensywność bólu narastającego pod koniec dnia i pod wieczór jest nie do zniesienia.
  4. Sztywność poranionych kręgosłupa.
  5. Zwiększony ból z powodu zmian ciśnienia atmosferycznego lub temperatury powietrza.
  6. Drętwienie i uczucie „gęsiej skórki” w rękach.

Charakter bólu ze spondylartrozą można zatrzeć. Pacjentowi trudno jest ustalić dokładne granice bólu.

Komplikacje rozwijają się na późniejszych etapach i prowadzą do niepełnosprawności . Często obserwuje się następujące zjawiska:

  1. Niestabilność kręgosłupa.
  2. Kręgozmyk.
  3. Nieodwracalne zaburzenia ruchowe i czuciowe.
  4. W przypadku postaci takiej jak spontaniczna spondyloza, dopływ krwi do mózgu może być zaburzony i rozwija się encefalopatia.

Poważne powikłania mogą powodować deformację kręgosłupa lędźwiowego kręgosłupa. Leczenie takich chorób może być nieskuteczne. Bardzo często pacjentowi przypisywana jest grupa osób niepełnosprawnych.

Diagnostyka różnicowa

Metody diagnozowania choroby:

  1. Na pierwszym etapie diagnozy pacjent jest badany i przesłuchiwany w celu ustalenia charakteru skarg i wyjaśnienia danych anamnestycznych.
  2. Pacjent jest wysyłany na prześwietlenie kręgosłupa w dwóch rzutach. Na zdjęciu można rozważyć stwardnienie powierzchni stawowych, zwężenie przestrzeni stawowych i wzrost kości. Ta metoda pozwala określić obecność spondylarthrosis od drugiego etapu.
  3. Zmiany w chrząstce można określić tylko za pomocą rezonansu magnetycznego. Ta metoda badania staje się informacyjna już na pierwszym etapie rozwoju patologii.
  4. Skanowanie radioizotopowe (rzadko używane).

Pośrednia wartość diagnostyczna jest blokadą stawu. Mieszanina kortykosteroidu i nowokainy jest wstrzykiwana do jamy. Zniknięcie bólu może być argumentem na korzyść artrozy.

Metody konserwatywne

Jeśli pacjent ujawnił spondylarthrosis kręgosłupa piersiowego, leczenie obejmuje stosowanie leków i metod nielekowych.

Terapia lekowa

Aby zatrzymać ból, specjaliści używają następujących grup leków:

  1. Niesteroidowe środki przeciwzapalne (diklofenak, nimesulid, meloksykam).
  2. Leki zwiotczające mięśnie (Midokalm, Tolperizon).
  3. Witaminy z grupy B w celu znormalizowania przewodnictwa neuronów.
  4. Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (amitryptylina).
  5. Leki przeciwdrgawkowe (karbamazepina, pregabalina).
  6. Do blokady stosuje się hormony steroidowe i miejscowe środki znieczulające.
  7. W ciężkich przypadkach lekarz może zdecydować o przepisaniu narkotycznych leków przeciwbólowych.

W celu regeneracji chrząstki zalecany jest siarczan chondroityny. Aby poprawić mikrokrążenie, stosuje się angioprotektory i czynniki metaboliczne - Cytoflawinę, Trental itp.

Leczenie nielekowe

W połączeniu z lekami stosuje się nietradycyjne metody i ćwiczenia terapeutyczne:

  1. Masaż manualny i sprzętowy (poprawia odżywianie tkanek, poprawia krążenie krwi i przepływ limfy, zmniejsza intensywność bólu).
  2. Terapia manualna pomaga poprawić stan funkcjonalny dotkniętych obszarów, łagodzi napięcie mięśni i poprawia krążenie krwi.
  3. Fizjoterapia jest stosowana pod warunkiem, że nie występuje silny zespół bólowy. Elektroforeza, magnetoterapia są szeroko stosowane. Indywidualny schemat leczenia jest przepisywany przez lekarza prowadzącego.
  4. Akupunktura pozwala zatrzymać zespół bólowy i poprawia przepływ krwi w miejscu zmiany.
  5. W okresie remisji pacjent uczy się kompleksów ćwiczeń terapeutycznych, które może wykonywać pod nadzorem instruktora lub samodzielnie w domu.

Z powodu silnego bólu u pacjenta może rozwinąć się depresja i drażliwość. Aby skorygować sferę emocjonalną, zaleca się pracę z psychoterapeutą.

Interwencja chirurgiczna

Rzadko stosuje się leczenie chirurgiczne tej patologii. Istnieje ściśle określona lista wskazań do ich postępowania - może to być ciężkie zwężenie otworów międzykręgowych, upośledzona wrażliwość kończyn i niestabilność kręgosłupa.

Do chwili obecnej opracowano wiele metod chirurgicznych w leczeniu spondylarthrosis. Jak leczyć tę lub inną formę, lekarz musi zdecydować. Najczęściej stosuje się następujące interwencje chirurgiczne:

  1. Koagulacja częstotliwości radiowej nerwu, który bierze udział w procesie patologicznym. W tym celu stosuje się specjalne elektrody.
  2. Odnerwienie za pomocą znieczulającego roztworu alkoholu.
  3. Tylna fuzja międzytrzonowa. Operacja ta polega na wprowadzeniu implantu, który zapewnia dekompresję wiązek naczyniowych i nerwowych.
  4. Przezroczyste mocowanie kręgów przez łuki za pomocą metalowych śrub. Po utworzeniu fuzji kości można usunąć metalowe śruby.

W niektórych przypadkach stosują chirurgię mikrochirurgiczną w celu usunięcia łuków kręgów znajdujących się powyżej dotkniętego segmentu. Zapewnia to dekompresję.

Jak zapobiegać chorobie

Aby zapobiec rozwojowi patologii kręgosłupa, eksperci zalecają podjęcie pewnych środków ostrożności. Ich wdrożenie pomoże uniknąć postępu choroby:

  1. Korekta wagi, zrównoważone odżywianie.
  2. Regularna dozowana aktywność fizyczna. Bardzo ważne jest, aby upewnić się, że nie powodują one przepięcia.
  3. Okresowe zmiany pozycji ciała lub małe treningi, jeśli praca jest związana z jednolitą pozycją.
  4. Codzienne spacery na krótkie odległości.
  5. Jeśli aktywność związana jest z podnoszeniem ciężarów, musisz nauczyć się, jak prawidłowo rozłożyć ładunek. Możesz używać plecaków z szerokimi paskami.
  6. W razie potrzeby wygodne buty można nosić ortopedycznie.

Ważne jest, aby właściwie zorganizować miejsce odpoczynku. Materac powinien być równy i lepiej wybrać poduszkę ortopedyczną.

Przy starannym przestrzeganiu środków zapobiegawczych prawdopodobieństwo rozwoju kręgosłupa kręgosłupa piersiowego staje się minimalne.

Kategoria:

Zdrowie