Objawowe nadciśnienie tętnicze często pogarsza stan pacjentów z patologiami narządów wewnętrznych i zaburzonym funkcjonowaniem układu nerwowego i hormonalnego. Objawowy typ nadciśnienia jest czytelny wtórnie i, w porównaniu z pierwotnym, ma listę specjalnych objawów na początkowym etapie choroby, różni się charakterem przebiegu i schematem leczenia farmakologicznego.

Rodzaje chorób

Drugorzędny typ nadciśnienia tętniczego należy sklasyfikować w celu ustalenia odpowiedniej terapii. Praktyka pokazuje, że to podział choroby na segmenty pozwala zidentyfikować prawdziwą przyczynę choroby, która staje się gwarantem w eliminacji wysokiego ciśnienia krwi. Objawowe nadciśnienie dzieli się na:

  • nerkowy;
  • neurogenny;
  • hormonalny;
  • układ sercowo-naczyniowy.

Połowa przypadków wtórnego nadciśnienia tętniczego jest spowodowana nieprawidłowościami w nerkach. Często zdarzają się sytuacje z uszkodzeniem naczyń odpowiedzialnych za odżywianie nerek lub bezpośrednio narządu moczowego. Nadciśnienie nerkowe może być spowodowane zwężeniem tętnicy nerkowej, amyloidozą lub policystyczną chorobą nerek, kłębuszkowym zapaleniem nerek w fazie przewlekłej lub ostrej oraz nefropatią cukrzycową. Może również rozwijać się w obecności przewlekłej postaci niewydolności nerek lub onkologii. Ponadto dolegliwość może wystąpić w wyniku operacji usunięcia jednej z nerek (nefrektomia).

Tętnicze neurogenne nadciśnienie z reguły sprowadza się do uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego. Powstawanie stanu patologicznego obserwuje się po otrzymaniu obrażeń lub w wyniku obecności guza. Endokrynne nadciśnienie tętnicze obserwuje się zwykle u osób z zaburzeniami hormonalnymi, zaburzeniami czynności tarczycy, onkologią nadnerczy. Patologia może wpływać na osoby w okresie menopauzy, a także na osoby z historią zespołu Cohna lub Itsenko-Cushinga.

Nadciśnienie tętnicze, charakteryzujące się odchyleniami w funkcjonowaniu naczyń krwionośnych i mięśnia sercowego, występuje w warunkach miażdżycy, niewydolności serca, skurczu światła aorty i patologii zastawek.

Nasilenie nadciśnienia tętniczego

W oparciu o jasność manifestacji choroby i ogólny stan narządów wewnętrznych zwykle przyjmuje się takie stopnie nasilenia wtórnego nadciśnienia tętniczego, jak przejściowe, stabilne, labilne i złośliwe.

Przemijające objawowe nadciśnienie charakteryzuje się wzrostem ciśnienia, a nie liczby krytycznej, powtarzającym się w określonych odstępach czasu.

Stabilne wtórne nadciśnienie wyraża się stałym wzrostem ciśnienia krwi znacznie wyższym niż normalnie. Obserwuje się to ze zmianą wielkości lewej komory na większą stronę, wraz z wyraźnym odkształceniem naczyń dna oka. Jest to typowe w sytuacjach nadmiernego obciążenia układu sercowo-naczyniowego podczas wysokiego ciśnienia krwi przez długi okres czasu.

Nietrwały typ patologii charakteryzuje się ciągłym wzrostem wskaźników ciśnienia jednocześnie z niewielkimi zmianami w sercu i uszkodzeniem naczyń dna oka.

Złośliwy typ nadciśnienia pogarsza stan pacjenta, ponieważ nie można go zatrzymać za pomocą leków. W rezultacie pacjent jest narażony na zawał serca lub udar.

Oznaki dolegliwości

Objawowemu nadciśnieniu tętniczemu towarzyszą zawroty głowy, zaburzenia czynności narządów wzrokowych (blask, muchy, zasłona przed oczami). Ponadto pacjent odczuwa przekrwienie, dzwonienie lub szum w uszach, dyskomfort w sercu i pulsujący ból głowy. Wszystkie te objawy występują u ludzi w wyniku podwyższonego ciśnienia krwi. Często diagnoza ujawnia wzrost lewej komory serca i naruszenie anatomicznej struktury naczyń dna oka.

W zależności od choroby podstawowej objawy można zdefiniować w postaci wyraźnej lub rozmytej. Rodzaj nadciśnienia tętniczego ustala się z uwzględnieniem wieku pacjenta, tempa rozwoju stanu patologicznego i złośliwości.

Technika badania nadciśnieniowego

Eksperci rozpoczynają diagnozę od rutynowego badania i gromadzenia informacji na temat chorób, na które cierpiał pacjent. Zakażenia, urazy, a nawet choroby wieku dziecięcego mogą wpływać na powstawanie nadciśnienia.

Poziom ciśnienia powinien być mierzony nie tylko przez lekarza w ścianach przychodni, ale sam pacjent musi dokonywać pomiarów w domu, ustalając wszystkie liczby na papierze. Aby postawić diagnozę, wymagane są następujące badania:

  • ogólna analiza krwi i moczu;
  • badanie ultrasonograficzne serca i nerek;
  • elektrokardiogram;
  • CT (tomografia komputerowa);
  • angiografia naczyń krwionośnych.

Często pacjent jest badany w szpitalu, ponieważ nie zawsze jest możliwe prawidłowe wykonanie go w warunkach ambulatoryjnych. Na podstawie wyników diagnozy lekarz wybiera niezbędną terapię dla danej osoby.

Leczenie patologii

Leczenie objawowego nadciśnienia tętniczego ogranicza się do opracowania indywidualnego schematu leczenia u konkretnego pacjenta, ponieważ wszystko zależy od leżącego u podstaw tła, które wywołuje powstanie choroby. W przypadku zwężenia aorty, dysfunkcji zastawki i patologii naczyniowej nerek często pojawia się pytanie o chirurgiczną metodę eliminacji zaburzeń. Operację zwykle wykonuje się z onkologią przysadki mózgowej, nadnerczy i nerek.

Podczas procesu zapalnego i zakaźnego lub w przypadku policystycznej choroby nerek przepisywane są leki przeciwzapalne i przeciwbakteryjne, a także leki przywracające metabolizm wody i soli w organizmie. W skrajnych przypadkach zalecana jest dializa działania otrzewnowego lub hemodializy.

Nadciśnienie o etiologii śródczaszkowej leczy się lekami moczopędnymi, czasami lekami przeciwdrgawkowymi. Guzy lub krwotoki są zwykle usuwane chirurgicznie.

Leczenie po normalizacji wartości ciśnienia krwi jest przepisywane tak samo jak samoistne nadciśnienie tętnicze. Zwyczajowo wyznacza się:

  • Inhibitory ACE;
  • antagoniści wapnia;
  • obwodowe leki rozszerzające naczynia;
  • beta-blokery;
  • leki moczopędne.

Nie ma jednego schematu leczenia objawowego nadciśnienia tętniczego. Na przykład nie należy przyjmować inhibitorów ACE w celu zwężenia tętnic nerkowych, a beta-adrenolityki są zabronione u pacjentów z zaburzeniami rytmu serca związanymi z chorobami serca i zwężeniem aorty. Dlatego ważne jest, aby w każdym przypadku polegać na pierwotnej przyczynie choroby, aby podjąć decyzję w sprawie wskazań do przyjmowania leków. Terapia jest przepisywana na podstawie ogólnych zaleceń chirurga, endokrynologa, kardiologa i neurologa.

Środki zapobiegawcze

Aby zapobiec postępowi objawowego nadciśnienia wtórnego, konieczne jest rozpoczęcie leczenia na wczesnym etapie. Pacjenci, którzy mają tendencję do podwyższania ciśnienia krwi, mogą uniknąć rozwoju choroby z powodu profilaktyki.

Powstawanie objawowego nadciśnienia można wykluczyć, jeśli osoba je prawidłowo, minimalizując spożycie tłustych i słonych pokarmów, monitorując masę ciała, przestrzegając aktywnego trybu życia i nie uzależniając się. Dzięki tym prostym środkom osoba ochroni się przed rozwojem patologii. Należy jednak pamiętać, że gdy pojawią się objawy, należy skontaktować się ze specjalistą w celu szybkiego zbadania i leczenia.

Kategoria:

Zdrowie