Leukoencefalopatia jest patologią, która uszkadza istotę białą mózgu i występuje częściej w starszym wieku. Geneza choroby nie jest do końca poznana, ale z wyników ostatnich badań jasno wynika, że ​​jedną z przyczyn jest aktywacja poliomawirusa. Wcześniej taka diagnoza była dokonywana dość rzadko i głównie u pacjentów z HIV, obecnie leukoencefalopatia jest diagnozowana znacznie częściej.

Etiologia i rodzaje patologii

Naukowcy udowodnili, że leukoencefalopatia rozwija się wyłącznie u osób z obecnością poliomawirusa w organizmie. I pomimo faktu, że są zarażeni 80% światowej populacji, choroba rozwija się niezwykle rzadko, ponieważ aktywacja wirusa wymaga wielu czynników, z których główną jest bardzo słaba odporność.

Wśród czynników, które wywołują osłabienie układu odpornościowego, a następnie aktywację wirusa wraz z rozwojem leukoencefalopatii, wyróżnia się:

  • HIV / AIDS
  • reumatoidalne zapalenie stawów;
  • limfogranulomatoza;
  • SLE (toczeń rumieniowaty);
  • białaczka i inne podobne patologie krwi;
  • sarkoidoza;
  • nadciśnienie tętnicze
  • gruźlica
  • choroby onkologiczne;
  • zastosowanie przeciwciał monokanałowych;
  • przyjmowanie leków o działaniu immunosupresyjnym (na przykład po przeszczepie narządu).

Specjaliści dzielą leukoencefalopatię na następujące typy:

  • Progresywne małe ogniskowe (dokładne ogniskowanie). Towarzyszą temu przewlekłe patologie naczyń mózgowych. Choroba postępuje iz biegiem czasu wpływa na istotę białą. Mały typ ogniskowy ma pochodzenie naczyniowe (mała ogniskowa leukoencefalopatia, prawdopodobnie pochodzenia naczyniowego) i występuje głównie u mężczyzn w wieku powyżej sześćdziesięciu lat cierpiących na nadciśnienie. Ponadto pacjenci z dziedziczną predyspozycją są również włączani do grup ryzyka. Najczęściej mała ogniskowa forma prowadzi do rozwoju demencji (demencji).
  • Wieloogniskowy rodzaj postępującej leukoencefalopatii naczyniowej. Proces patologiczny opiera się na wpływie wirusów na układ nerwowy, w wyniku czego dochodzi do rozproszonego uszkodzenia białego mózgu. Podobne zjawisko występuje w przypadku rozwoju zakażenia HIV. Jedną z konsekwencji tego procesu jest szybka śmierć pacjenta.
  • Rodzaj okołokomorowy. Ta postać występuje z powodu niedokrwienia mózgu, dzięki czemu rozwija się stały niedobór składników odżywczych. Proces patologiczny w tym przypadku wpływa na pień mózgu, móżdżek i inne działy odpowiedzialne za ruch. U noworodków częściej występuje dolegliwość z powodu wcześniejszego niedotlenienia w okresie prenatalnym. Najbardziej niebezpiecznym powikłaniem tej postaci jest porażenie mózgowe.
  • Forma charakteryzująca się zniknięciem istoty białej. Rozpoznany w dzieciństwie. Choroba jest związana z mutacją genu. Początkowe objawy występują po 2-6 latach. Wśród charakterystycznych objawów: napady padaczkowe, niedowład kończyn, zanik nerwu wzrokowego, upośledzenie funkcji poznawczych (obniżony poziom intelektualny, pamięć itd.), U niemowląt - wymioty, hipertermia, śpiączka, bezdech, nadmierna drażliwość, upośledzenie umysłowe, zwiększone napięcie kończyn.

Objawy kliniczne choroby

Kompleks objawów choroby jest bezpośrednio związany z lokalizacją zmiany i jej typem. Na samym początku procesu objawy kliniczne są usuwane i słabo wyrażane (minimalne). Pacjenci odczuwają zmęczenie, pogorszenie sfery intelektualnej i ogólne osłabienie, ale nie przywiązują do tego żadnej wagi, przypisując wszystko zwykłemu zmęczeniu.

Objawy neuropsychiatryczne mogą występować w różnym czasie, w zależności od indywidualnych cech pacjenta. Tak więc dla niektórych proces ten zajmie 2-3 dni, podczas gdy dla innych potrwa 3 tygodnie. Podejrzenie obecności leukoencefalopatii opiera się na wykryciu głównych oczywistych objawów tej patologii u pacjenta:

  • problemy z połykaniem z powodu naruszenia odruchu połykania;
  • pojawienie się napadów padaczkowych;
  • zmniejszona zdolność umysłowa;
  • częste ataki bólu głowy;
  • niestabilność emocjonalna;
  • zaburzona koordynacja ruchowa;
  • ucisk świadomości;
  • występowanie wad mowy;
  • spadek czułości;
  • ograniczenie zdolności motorycznych;
  • zaburzenia widzenia.

W niektórych przypadkach, gdy zmiany występują wyłącznie w rdzeniu kręgowym, na pierwszy plan wysuwają się objawy kręgosłupa, czyli zaburzenia w układzie mięśniowo-szkieletowym. Upośledzenie funkcji poznawczych jest nieobecne.

Obowiązkowe procedury diagnostyczne

Oprócz wykrycia 2-3 znaków z powyższej listy doświadczony neurolog przeprowadza badanie, badanie i wyznacza przejście następujących badań:

  • OAK (ogólne badanie krwi);
  • EEG
  • dopplerografia ultrasonograficzna;
  • MRI (rezonans magnetyczny). Jest przepisywany w celu identyfikacji ognisk choroby i określenia ich dokładnej lokalizacji. Ponadto metoda ta jest również przeprowadzana podczas leczenia w celu monitorowania obrazu MR leukoencefalopatii naczyniowej i skuteczności terapii;
  • PCR (reakcja łańcuchowa polimerazy). Technika molekularnej analizy genetycznej może zastąpić bardziej traumatyczną biopsję mózgu, a także zapewnia dokładne informacje o obecności / braku patologii i jej rozwoju;
  • nakłucie kręgosłupa.

Zgodnie z uzyskanymi danymi lekarz opracowuje schemat leczenia, a także kolejne procedury diagnostyczne przeprowadzane w celu monitorowania postępu procesu.

Skuteczna terapia podtrzymująca

Niestety nadal nie ma skutecznych leków na leukoencefalopatię . Każdy rodzaj choroby stopniowo postępuje i nie będzie możliwe całkowite zatrzymanie tego procesu.

Kursy terapeutyczne przepisane przez neurologa mają na celu utrzymanie stanu pacjenta. Cel tego leczenia: spowolnienie postępu choroby, wyrównanie zespołu objawów i przywrócenie zdolności intelektualnych (adaptogeny, środki uspokajające, GCS, angioprotectors i tak dalej). Ponadto kortykosteroidy są stosowane w celu zapobiegania wszelkim procesom zapalnym, aw obecności HIV - leki przeciwretrowirusowe.

Samoleczenie przeciw leukoencefalopatii jest zabronione, ponieważ dawki dobierane są indywidualnie.

Prognozy i środki zapobiegawcze

Jednym z najbardziej palących pytań dla osób cierpiących na leukoencefalopatię jest to, ilu pacjentów żyje z tą diagnozą. Niestety prognozy tej dolegliwości są rozczarowujące. Najczęściej pacjenci żyją od jednego miesiąca do dwóch lat.

Aby zapobiec wystąpieniu takiej patologii, należy przestrzegać następujących zaleceń:

  • wyłącznie chronione czynności seksualne (stosowanie prezerwatyw);
  • eliminacja wszelkich czynników stresowych i nadmiernego stresu psychicznego i fizycznego;
  • pożądany jest stały partner seksualny;
  • wzbogacenie codziennej diety w owoce, warzywa, spożycie kompleksów witaminowych;
  • wyklucz wszelkie złe nawyki (alkohol, tytoń, narkotyki).

Od leukoencefalopatii nie ma leków etiotropowych i swoistej profilaktyki, jednak przestrzegając powyższych zasad, można znacznie zmniejszyć ryzyko jej wystąpienia. Jeśli jednak dolegliwość się pojawiła, musisz natychmiast zdać diagnozę i natychmiast rozpocząć kurs leczenia podtrzymującego, aby poprawić jakość życia i jego przedłużenie.

Kategoria:

Zdrowie