Społeczność medyczna jest coraz bardziej zaniepokojona tendencją do ogólnego wzrostu liczby chłoniaków żołądka, chociaż ogólnie ta postać potencjalnie złośliwej patologii jest rzadka. Rozwijająca się z biegiem lat choroba dotyka tkanki limfatycznej i błony śluzowej żołądka. Ważne jest, aby odróżnić chłoniaka żołądka, który ma korzystniejsze rokowanie, od guza nowotworowego.

Czynniki etiologiczne choroby

Termin chłoniak odnosi się do guza wyrastającego z tkanki limfatycznej. Zwykle ściany żołądka są pozbawione pęcherzyków limfatycznych, jednak pod wpływem niekorzystnych czynników rozpoczyna się aktywne tworzenie i wzrost tych pęcherzyków.

Lekarze zwykle wierzą, że przewlekłe zapalenie błony śluzowej żołądka najczęściej stwarza warunki do pojawienia się guza limfatycznego. Teorię tę potwierdza fakt, że w prawie 90% przypadków u osób z chłoniakiem żołądka zarejestrowano przewlekłe zapalenie żołądka wywołane przez bakterie Gram-ujemne Helicobacter pylori.

Oprócz bakterii na proces proliferacji tkanki limfatycznej w żołądku wpływają inne negatywne czynniki prowadzące do chłoniaka:

  • osłabienie funkcji odpornościowej organizmu;
  • patologia genetyki autoimmunologicznej;
  • zła genetyka;
  • historia przeszczepów narządów wewnętrznych;
  • przedłużony pobyt lub pobyt w obszarze o podwyższonym tle promieniowania;
  • regularne spożywanie żywności z dużą ilością pestycydów i czynników rakotwórczych;
  • długoterminowa terapia lekami hamującymi układ odpornościowy.

Typowy obraz kliniczny

Objawowe objawy chłoniaka żołądka są bardzo podobne do zewnętrznych oznak zmian złośliwych i innych chorób przewodu żołądkowo-jelitowego. Pierwszym objawem, który pozwala podejrzewać obecność nowotworu limfatycznego, są powiększone węzły chłonne szyjne lub pachwinowe. W przyszłości objawy stają się bardziej rozległe:

  1. Osoba skarży się na tępy i bolesny ból w okolicy nadbrzusza, który jest zauważalnie gorszy po jedzeniu.
  2. Nawet po zjedzeniu niewielkiej porcji jedzenia następuje szybkie nasycenie.
  3. Słaby apetyt, nieświadome zmniejszenie ilości spożywanych kalorii, niechęć do niektórych pokarmów.
  4. Gwałtowny spadek wskaźnika masy ciała, aż do pojawienia się anoreksyjnej cienkości.
  5. Systematyczne ataki nudności i wymiotów, gorsze z lekkim przejadaniem się.
  6. Kiedy guz rośnie w pobliżu sieci naczyń krwionośnych, dochodzi do krwawienia.
  7. Zwiększone pocenie się, szczególnie podczas snu.

Często chłoniak żołądka przebiega na tle tak poważnych powikłań, jak:

  • perforacja ściany żołądka, gdy w obszarze guza limfoidalnego powstaje rana przelotowa;
  • występowanie ciężkiego krwawienia z żołądka;
  • patologiczne zwężenie światła antrum narządu trawiennego.

Klasyfikacja chłoniaków żołądka

Światowa Organizacja Zdrowia opracowała ujednolicone podejście do klasyfikacji takiej onkologicznej choroby etiologicznej, jak chłoniak żołądka. W zależności od przyczyny i specyfiki przebiegu klinicznego rozróżnia się następujące rodzaje chłoniaków żołądka:

  1. Chłoniak MALT (część grupy chłoniaków nieziarniczych). Tego rodzaju patologia wpływa na tkankę limfatyczną związaną z warstwą nabłonkową żołądka. Choroba charakteryzuje się rozwojem pojedynczych, wyraźnie ograniczonych guzów, podczas gdy komórki rakowe nie przenikają do szpiku kostnego i regionalnych węzłów chłonnych.
  2. Chłoniak z komórek B. Tkankę tego guza tworzą kolonie nisko zróżnicowanych limfocytów B, prawdopodobnie wynikające z postępu chłoniaka MALT. Pośrednio wskazuje na to fakt, że bardzo często te dwa rodzaje chłoniaków są połączone. Istnieje duże prawdopodobieństwo złośliwości.
  3. Chłoniak Hodgkina (limfogranulomatoza). Jest to nowotwór złośliwy, w którym komórki rakowe z dotkniętych węzłów chłonnych, migrując przez krew, znajdują się w żołądku i wywołują proces onkologiczny w jego tkankach.
  4. Fałszywy chłoniak Mniej agresywna forma choroby. Z reguły naciek limfoidalny tworzy się na błonie śluzowej żołądka. Nowotwory są rejestrowane tylko w rzadkich przypadkach.

Istnieje również klasyfikacja chłoniaków żołądka, biorąc pod uwagę cechy wzrostu tkanki limfatycznej :

  1. Z ekspansywnym wzrostem. Guzy, które są wystającymi węzłami, płytkami lub polipami, kiełkują w świetle żołądka.
  2. Z endofitycznym wzrostem. W przypadku nowotworów wrodzony infiltrujący wzrost głęboko w ścianach żołądka. Nowotwory w postaci węzłów w grubości błony śluzowej żołądka są bulwiasto-naciekowe, płasko-naciekowe, naciekowo-wrzodziejące i olbrzymie komórki.
  3. Wrzodziejąca postać. Takie chłoniaki są wrzodziejącymi formacjami o różnych głębokościach. Charakterystyczną cechą jest agresywny przebieg kliniczny.
  4. Mieszana forma Podczas badania histologicznego wykrywanych jest kilka rodzajów guzów limfatycznych.

Etapy rozwoju patologii

Niezwykle ważne jest, aby lekarz określił stadium chłoniaka żołądka, ponieważ bez tego niemożliwe jest określenie zakresu procesu onkologicznego w całym ciele. W praktyce medycznej występują cztery główne etapy choroby:

  1. W pierwszym etapie obserwuje się tylko miejscowe uszkodzenie trzewnego układu limfatycznego.
  2. Drugi etap obejmuje penetrację komórek rakowych do kilku węzłów chłonnych, które znajdują się obok narządu trawiennego.
  3. Trzeci etap charakteryzuje się pokonaniem węzłów chłonnych znajdujących się po różnych stronach żołądka, a także rozprzestrzenianiem się złośliwych komórek w niektórych pobliskich narządach.
  4. Na końcowym etapie choroby wpływają na różne narządy i tkanki, a także prawie wszystkie węzły chłonne.

Podstawowe środki diagnostyczne

Lekarz dokonuje diagnozy, biorąc pod uwagę dolegliwości pacjenta, historię choroby, badanie zewnętrzne, badanie dotykowe brzucha, wyniki badań laboratoryjnych i instrumentalnych. Ze względu na niespecyficzny charakter objawów chłoniak żołądka czasami występuje tylko w ostatnim stadium.

Główną metodą diagnostyki instrumentalnej jest gastroskopia z cienką sondą, która pozwala określić dokładną lokalizację i rodzaj guza. Należy tutaj zauważyć, że badanie endoskopowe nie zawsze odróżnia chłoniaka od raka, zapalenia żołądka lub wrzodu trawiennego. Aby wyjaśnić diagnozę, endoskopista wykonuje wycięcie kawałka tkanki żołądka do następnego badania mikroskopowego.

Aby określić częstość występowania procesu złośliwego, pacjent przechodzi USG, tomografię komputerową, rezonans magnetyczny klatki piersiowej i brzucha, a także badanie krwi, które umożliwia sprawdzenie większości układów funkcjonalnych.

Leczenie zachowawcze i chirurgiczne

Leczenie chłoniaka żołądka odbywa się pod ścisłym nadzorem onkologa, który opracowuje strategię leczenia, zaczynając od rodzaju nowotworu, rozpowszechnienia i tempa postępu choroby. Na każdym etapie chłoniaka wdrażany jest własny model terapeutyczny:

  1. Jeśli podczas badania pacjent ma pierwotnego chłoniaka żołądka, leczenie można przeprowadzić chirurgicznie i chemioterapią. Aby zmniejszyć ryzyko nawrotu, z reguły przyjmują zintegrowane podejście. Guz wycina się częścią tkanki żołądka lub wykonuje się całkowitą gastrektomię, czyli całkowite usunięcie żołądka. Podczas operacji ściśle zlokalizowane w pobliżu węzły chłonne i narządy. Odległe przerzuty usuwa się za pomocą radioterapii i chemii.
  2. W drugim etapie choroby zawsze stosuje się tak silne leki cytostatyczne, jak doksorubicyna, cytoksan, winkrystyna, glukokortykoidy są koniecznie uwzględnione w przebiegu leczenia. Schemat leczenia dobiera się, biorąc pod uwagę specyfikę przebiegu choroby. Tak więc chłoniak dużego nieziarniczego jest najpierw redukowany, a dopiero potem usuwany.
  3. Po potwierdzeniu trzeciego lub czwartego etapu może być konieczne splenektomia (usunięcie śledziony). Pacjentowi przepisano połączone prześwietlenie i chemioterapię. Głównym zadaniem lekarzy jest spowolnienie rozprzestrzeniania się komórek nowotworowych w całym ciele. Radioterapię stosuje się tylko w dotkniętych obszarach, w których złośliwe komórki, w tym tkanka kostna, mogą pozostać po przebiegu chemii. Postępującą metodą walki z rakiem jest radioimmunoterapia. Promieniowane przeciwciała są wprowadzane do organizmu, które niszczą komórki rakowe bez wpływu na zdrową tkankę.

W przypadku uszkodzenia naczyń krwionośnych lub znalezienia powiększonych pęcherzyków limfatycznych operacja nie jest wskazana. W takich przypadkach zalecana jest terapia paliatywna, której celem jest złagodzenie objawów choroby i przedłużenie życia pacjenta. Nieoperacyjnemu pacjentowi pokazano leki, które łagodzą ból i poprawiają stan.

Osobno wspomina się o chłoniaku żołądka pochodzenia helikobakteryjnego. Technika jego leczenia opiera się na zastosowaniu specjalnych leków, które zmniejszają stany zapalne i hamują rozwój bakterii. Jeśli terapia lekowa nie przyniosła pożądanego efektu, przeprowadź kurs radioterapii i chemii. Operacja jest zalecana w skrajnych przypadkach. Po wyzdrowieniu zaleca się drugi kurs przeciwnowotworowy.

Ponieważ choroba charakteryzuje się późną inwazją w głębokie warstwy układu pokarmowego i rzadkimi przerzutami, z chłoniakiem żołądka szanse na wyleczenie są dość wysokie . Terapia napromienianiem pozwala na całkowitą remisję u 85% pacjentów i częściową u 15%. Średni pięcioletni wskaźnik przeżycia po radykalnej operacji w pierwszym stadium chłoniaka żołądka wynosi 90%. W drugim etapie wskaźnik ten spada do 75%, aw czwartym - do 20%.

Ogólne zalecenia dla pacjenta

Natychmiast po diagnozie pacjent powinien przejść na specjalną dietę. Podczas chemioterapii chłoniaka żołądka konieczne jest wykluczenie z diety wszelkich tłustych, słonych i gorących potraw.

Ci, którzy przeszli chemioterapię w celu zwiększenia odporności i oczyszczenia organizmu, muszą wprowadzić w menu następujące produkty :

  • różne zboża;
  • twarożek, kefir, niskotłuszczowy jogurt;
  • ryby i owoce morza;
  • naturalne soki;
  • gotowane warzywa.

Sytuację komplikuje jednak fakt, że prawie wszyscy pacjenci tracą apetyt, przez co organizm traci składniki odżywcze, dlatego potrawy na parze najlepiej podawać w postaci zmiażdżonej lub płynnej - ułatwi to pacjentowi jedzenie. W diecie nie powinno być produktów, które agresywnie wpływają na uszkodzoną błonę śluzową żołądka. Kurs chemii i radioterapia znacznie wyczerpują organizm, dlatego w celu normalizacji stanu wskazane jest przyjmowanie kompleksów witaminowych i leków poprawiających mikroflorę jelitową.

Oczywiście przepisy na tradycyjną medycynę nie będą zbyteczne. Aby zmniejszyć ból, możesz pić napary z rumianku lub rokitnika, znormalizować stolec i poprawić stan błony śluzowej, pomoże wywar z ziaren owsa . Należy pamiętać, że nawet najbardziej nieszkodliwe środki można zastosować tylko po konsultacji z lekarzem.

Podsumowując, należy powiedzieć, że naciek limfoidalny żołądka nie jest diagnozą, po usłyszeniu, które trzeba panikować. Terminowa diagnostyka i odpowiednio dobrane leczenie pozwalają osiągnąć stabilną remisję u większości pacjentów .

Kategoria:

Zdrowie