Choroba charakteryzująca się uszkodzeniem przewodu pokarmowego przez grzyby Candida nazywa się pleśniawką lub kandydozą jelitową. Zaniedbane formy tej choroby mogą prowadzić do uogólnienia procesu patologicznego, ogólnego zatrucia krwi i śmierci. Dlatego kandydoza jelit wymaga terminowej i wysokiej jakości terapii pod nadzorem gastroenterologa lub specjalisty chorób zakaźnych.

Przyczyny i objawy

Główną przyczyną kandydozy jelitowej jest inwazyjna lub nieinwazyjna infekcja grzybicza organizmu ludzkiego. Oznaki i leczenie choroby są determinowane przez mechanizm leżący u podstaw jej rozwoju.

W przypadku nieinwazyjnego pleśniawki drożdżopodobne grzyby Candida, które są częścią naturalnej mikroflory przewodu żołądkowo-jelitowego, zaczynają się w niekontrolowany sposób rozmnażać w jelicie, nie penetrując grubości jego ścianek. W tym przypadku patogeny wytwarzają toksyny, które podrażniają błonę śluzową narządu. W rezultacie u pacjenta rozwija się ciężka dysbioza i pojawiają się oznaki wtórnego niedoboru odporności.

W przypadku inwazyjnej kandydozy jelitowej grzyby atakują grubość płaskonabłonkowego wielowarstwowego nabłonka jelitowego i przyjmują nitkowatą postać. W przyszłości patogeny dostaną się do krwioobiegu, rozprzestrzeniają się po całym ciele i wywołują rozwój kandydozy trzewnej - choroby charakteryzującej się grzybiczym uszkodzeniem trzustki i wątroby. W przypadku braku leczenia patologia przechodzi w uogólnioną formę.

Istnieje wiele czynników, które zwiększają ryzyko rozwoju kandydozy jelit i żołądka. Należą do nich:

  1. wrodzony niedobór odporności;
  2. HIV
  3. zmniejszenie obrony immunologicznej organizmu przed stresem, hipotermią itp.;
  4. ciąża u kobiet;
  5. wiek starczy;
  6. okres noworodkowy;
  7. choroby onkologiczne (szczególnie po chemioterapii);
  8. endokrynologiczne, alergiczne i autoimmunologiczne patologie;
  9. długotrwałe stosowanie leków immunosupresyjnych, przeciwbakteryjnych, kortykosteroidowych;
  10. niedobór białka i witamin w organizmie.

Po połączeniu kilku z tych czynników prawdopodobieństwo rozwoju patologii zwiększa się kilkakrotnie.

Objawy patologii.

Istnieją 3 kliniczne formy kandydozy na jelita: nieinwazyjne, ogniskowe i rozproszone. Pierwsze objawy charakteryzują następujące objawy:

  1. dyskomfort lub ból brzucha;
  2. luźne stolce;
  3. wzdęcia;
  4. umiarkowane zatrucie organizmu;
  5. zaostrzenie chorób alergicznych.

Ogniskowa kandydoza jelit rozwija się przeciwko wrzodziejącemu zapaleniu jelita grubego lub wrzodom dwunastnicy. Patologia charakteryzuje się lokalną inwazją grzybów Candida, przekształconą w nitkowatą postać w miejscach z upośledzonym nabłonkiem. Znaki ogniskowej pleśniawki jelitowej i choroby podstawowej pokrywają się.

Charakterystycznym objawem rozlanej kandydozy jelitowej jest silny ból brzucha. Ponadto obraz kliniczny choroby obejmuje:

  1. ciężkie zatrucie organizmu;
  2. biegunka
  3. krwawe zanieczyszczenia w kale.

U pacjentów temperatura ciała gwałtownie wzrasta, pojawiają się dreszcze.

Diagnoza choroby

Kandydoza jelit nie ma wyraźnych objawów. Dlatego w celu wyjaśnienia diagnozy lekarz może skierować pacjenta na dodatkowe badania:

  • ogólna analiza krwi i moczu (u pacjentów zmniejsza się liczba czerwonych krwinek, limfocytów i białych krwinek);
  • endoskopia;
  • endoskopowa biopsja, a następnie badanie biopsji.

W przypadku podejrzenia pleśniawki jelitowej pacjenci proszeni są o przeprowadzenie analizy kału pod kątem dysbiozy. Jednocześnie przeprowadza się badanie bakteriologiczne kału, co pozwala ustalić przyczynę choroby.

Metody leczenia

Głównymi celami leczenia kandydozy jelit są eliminacja choroby podstawowej, niszczenie patogenów i korekcja osłabionej odporności. Lekarze, którzy składają się na schemat leczenia, muszą wziąć pod uwagę formę choroby i stopień rozpowszechnienia procesu patologicznego.

Terapia lekowa

Stosowanie leków przeciwgrzybiczych może znacznie spowolnić namnażanie grzyba Candida w jelicie. W leczeniu inwazyjnych postaci choroby stosuje się azolowe środki przeciwgrzybicze, które mają działanie ogólnoustrojowe na organizm (flukonazol, ketokonazol itp.). W przypadku nieinwazyjnego pleśniawki jelitowej pacjentom przepisuje się:

  • nieresorpcyjne leki przeciwgrzybicze, które są słabo wchłaniane w jelicie i mają wyraźny efekt miejscowy („Nystatyna”, „Natamycyna”);
  • środki przeciwdrobnoustrojowe, które pozwalają choremu pozbyć się dysbiozy;
  • eubiotyki - suplementy diety, które przywracają skład i aktywność mikroflory przewodu pokarmowego.

Przy wyraźnej symptomatologii choroby lekarz może przepisać pacjentowi środki przeciwbólowe i przeciwskurczowe, sorbenty.

Środki ludowe

Łagodne formy pleśniawki jelitowej można leczyć tradycyjną medycyną. Pacjentom zaleca się:

  • jedz 2 małe ząbki czosnku każdego ranka na czczo;
  • zastąpić herbatę i kawę naparami wodnymi ziół leczniczych (rumianek, nagietek, ziele dziurawca);
  • pić codziennie 300 ml wywaru z owsa;
  • cztery razy dziennie popijaj balsam z miodu, cytryny, cebuli i soku pomarańczowego (weź wszystkie składniki w równych ilościach).

Przed użyciem któregokolwiek z tych narzędzi należy skonsultować się z gastroenterologiem.

Dieta na pleśniawki jelitowe

Aby zwiększyć skuteczność leczenia choroby, musisz przestrzegać diety oszczędzającej. Osoby cierpiące na kandydozę jelitową powinny wykluczyć z diety następujące produkty:

  1. wszelkie słodycze (w tym słodkie owoce, soki);
  2. napoje gazowane;
  3. dania zawierające drożdże;
  4. produkty mączne;
  5. napoje alkoholowe i napoje o niskiej zawartości alkoholu;
  6. ser pleśniowy.

Specjaliści od żywienia zalecają pacjentom spożywanie większej ilości produktów mlecznych, jajek, chudego mięsa, ryb, ziół i warzyw niezawierających skrobi.

Przy nieinwazyjnej kandydozie przewodu pokarmowego rokowanie jest korzystne. Zagrożenie życia reprezentowane jest tylko przez zaawansowane formy inwazyjnego drozda. Jednak natychmiastowe rozpoczęcie leczenia może zminimalizować ryzyko powikłań choroby.

Kategoria:

Zdrowie