Po otrzymaniu arkusza rekomendacji do analizy biochemicznej w klinice pacjenci widzą taki parametr jak bilirubina. Ma to ważną wartość diagnostyczną dla lekarza zarówno podczas badania dużej liczby próbek krwi, jak i podczas leczenia pacjentów. Ale nie wszyscy pacjenci wiedzą dokładnie, co to jest i co ma znaczenie.
Cel analizy biochemicznej
Ten wskaźnik należy zbadać w następujących grupach populacji:
- podczas badania lekarskiego;
- podczas ubiegania się o pracę ze szkodliwymi warunkami produkcji;
- jest przepisywany kobietom w ciąży na różnych etapach ciąży;
- osoby, w których rodzinach występują choroby dziedziczne;
- oznaczenie całkowitej i bezpośredniej bilirubiny musi przeprowadzić każdy, kto cierpi na zaburzenia żołądkowo-jelitowe, z dowolną chorobą wątroby, z niedokrwistością i chorobami krwi, z zaburzeniami w układzie krzepnięcia krwi.
Jednym z głównych składników żółci wytwarzanych przez pęcherzyk żółciowy jest bilirubina. Dlatego klinicyści często nazywają go „pigmentem żółciowym” ze względu na jego charakterystyczny brązowawy kolor. To on zabarwia żółć i surowicę krwi na żółto.
Pigment żółciowy powstaje w komórkach wątroby hepatocytów, które przetwarzają składniki „starych” czerwonych krwinek w celu pełnienia funkcji życiowych całego organizmu. W momencie rozpadu czerwonych krwinek, które stały się bezużyteczne, uwalniana jest hemoglobina, której formuła zawiera przyszły pigment żółciowy. Zmienia się w trujący związek zwany bilirubiną. Jednocześnie wątroba usuwa toksyczne związki i przekształca toksyczne formy pigmentów żółciowych w bezpieczne. Dlatego, gdy wątroba nie jest w stanie poradzić sobie z obciążeniem funkcją detoksykacji, bilirubina dostaje się do krwioobiegu, skóry, powodując pojawienie się żółtawego koloru o różnym stopniu intensywności.
Normalna wartość stężenia bilirubiny w surowicy krwi nie przekracza wartości 20, 5-22 mmol / litr. Kiedy nie następuje terminowe usunięcie toksycznego związku z żółcią, zwiększone stężenie pigmentu żółciowego we krwi może mieć wpływ na narządy i tkanki.
Zarówno dla kobiet, jak i mężczyzn w różnym wieku, normalne wartości bilirubiny mają tę samą gradację. Wyjątkiem od ogólnej zasady są noworodki, u których żółtaczka fizjologiczna rozwija się w pierwszych dniach życia po urodzeniu. Ten stan jest odwracalny i wymaga jedynie obserwacji ze strony pediatry, dopóki wskaźnik nie powróci do normalnych wartości granicznych.
Hazard
Hiperbilirubinemia może być związana ze wzrostem frakcji, takiej jak wolna bilirubina, lub ze wzrostem wiązania. Jest to jednak informacja dla specjalisty, który może rozszyfrować oznaczenie wskaźników w formularzu analizy. Podwyższony poziom bilirubiny może poważnie wpłynąć na samopoczucie zarówno osoby dorosłej, jak i dziecka i mówić o następujących procesach:
Zwiększenie szybkości rozpadu czerwonych krwinek.- Zablokowane przewody żółciowe.
- Niedobór białka, takiego jak albumina, która przenosi bilirubinę do krwioobiegu w bezpiecznej formie.
- Proces zapalny lub niszczący w wątrobie.
- Naruszenie syntezy kwasu hialuronowego, który jest odpowiedzialny za tworzenie bezpośredniej bilirubiny.
Wyraźna zażółcenie staje się widoczne, gdy poziom pigmentu żółciowego we krwi podwaja górną granicę normy i osiąga stężenie 35-40 mmol / litr. Kolor skóry zmienia się tak szybko, jak wzrasta poziom produktu metabolicznego. Pierwszym objawem żółtaczki jest zażółcenie twardówki oczu, następnie żółty kolor rozprzestrzenia się na błonę śluzową jamy ustnej oraz skórę dłoni i stóp. I tylko pośród hiperbilirubinemii całe ciało staje się jaskrawożółte.
Należy pamiętać, że żółte zabarwienie skóry może towarzyszyć chorobom, takim jak zaburzenia endokrynologiczne, takie jak niedoczynność tarczycy lub cukrzyca, co powoduje wzrost stężenia bilirubiny u takich pacjentów. Istnieją opcje normy dla tych, którzy często jedzą marchewki lub pomidory.
Zaburzenia erytrocytów
Przy intensywnym rozpadzie czerwonych krwinek obserwuje się żółtaczkę „nad wątrobową”. Dzieje się tak w ciężkich przypadkach różnego rodzaju niedokrwistości, z malarią lub durem brzusznym, niekompatybilną transfuzją krwi, zatruciem toksycznymi substancjami i truciznami.
Rozpad czerwonych krwinek zachodzi podczas rozpadu złośliwego guza lub dziedzicznej choroby krwi.
Istnieje coś takiego jak zapalenie wątroby. Często wiąże się to z uszkodzeniem wątroby przez wirusy zapalenia wątroby. W ostrej fazie zapalenia wątroby komórki wątroby umierają i rozwija się żółtaczka wątrobowa.
Właściwy proces pracy w narządzie układów enzymatycznych i mechanizmów detoksykacji jest zakłócany.
Jeśli wątroba cierpi, osoba skarży się na ogólne złe samopoczucie i dyskomfort, nudności, kał rozjaśnia się, a mocz nabiera koloru piwa. W badaniu laboratoryjnym wykryto wzrost stężenia bilirubiny i gwałtowny wzrost aktywności enzymów wątrobowych ALT i AST.
Jeśli strasznego stanu zapalnego wątroby nie można zatrzymać na czas, pacjent zostaje pokryty wysypką, zaczyna się gorączka i ból stawów. Ten rozwój jest negatywny i może prowadzić do całkowitej niewydolności wątroby.
Konsekwencją zapalenia wątroby jest marskość wątroby. Jest to stan, w którym zmiany w zrazikach wątrobowych i naczyniach krwionośnych stają się nieodwracalne, a utrata żywotności funkcjonalnej wątroby jest śmiertelna.
I wreszcie, istnieją opcje żółtaczki „mechanicznej” lub „pod wątrobowej”, gdy dochodzi do naruszenia naturalnego odpływu żółci, a bilirubina bezpośrednia lub niezwiązana jest wchłaniana do krwi. Żółtaczka twardówki i skóry z żółtaczką obturacyjną jest jaśniejsze niż w przypadku innych form.
Żółć przestaje płynąć z przewodu żółciowego do jelita z powodu kamieni, nowotworów lub pasożytniczych giardii.
Przypadki zwiększonego stężenia bilirubiny
Obecnie istnieje wiele skutecznych metod terapeutycznych, które zmniejszają bilirubinę i normalizują wątrobę. Pacjent jest hospitalizowany i przepisuje się mu serię zastrzyków, albuminy i glukozy. Oczyszczanie krwi przez plazmaferezę.
Osoby z dziedzicznym zaburzeniem metabolizmu bilirubiny, na przykład z chorobą Gilberta, są obserwowane u miejscowego terapeuty. W tym celu pacjent okresowo sprawdza poziom bilirubiny i, wraz ze wzrostem jej stężenia, bierze udział w leczeniu korekcyjnym.
Jeśli żółtaczka rozwija się u noworodków, otrzymują pomoc bezpośrednio w szpitalu położniczym. Dają sesje promieniowania ultrafioletowego, w których nadmiar pigmentu żółciowego w skórze dziecka rozpada się, a jego stężenie we krwi maleje.