Błony śluzowe jelita grubego są stale narażone na działanie niekorzystnych czynników, które wywołują proces zapalny charakteryzujący się obrzękiem, zaburzeniem funkcjonowania i tendencją do owrzodzeń. W medycynie ten stan nazywa się jelitowym zapaleniem jelita grubego. Objawy i leczenie patologii zależą od stopnia zaniedbania stanu pacjenta i zdolności organizmu do wytrzymania postępu.

Przyczyny rozwoju choroby

Objawy jelitowego zapalenia jelita grubego pojawiają się w odpowiedzi na jeden lub więcej niekorzystnych czynników. Wśród możliwych przyczyn rozwoju choroby wyróżnia się:

  • Choroby zakaźne, których przyczyny są zlokalizowane w jelicie, wywołując jego podrażnienie.
  • Niekontrolowane i długotrwałe stosowanie leków z grupy środków przeczyszczających, przeciwbakteryjnych. W rezultacie zaburzona jest mikroflora narządów, patogenne mikroorganizmy rozmnażają się swobodnie, powodując stan zapalny.
  • Reakcja alergiczna na niektóre pokarmy.
  • Śmierć niektórych części jelita z powodu naruszenia dopływu krwi.
  • Obecność pasożytów w ciele przez długi czas wywołuje dysbiozę, która negatywnie wpływa na stan błony śluzowej.
  • Zaburzenia odżywiania, które prowadzą do fermentacji: nadmierne spożywanie babeczek, pikantnych i smażonych potraw, przekroczenie zalecanej dawki alkoholu.
  • Zatrucie organizmu toksycznymi substancjami, truciznami przez długi czas. Może to być pojedynczy lub stały zapas substancji toksycznych z powodu działalności zawodowej w niebezpiecznych branżach.
  • Predyspozycje genetyczne, wyrażone w tendencji błony śluzowej do reagowania na minimalne czynniki drażniące.
  • Zespół przewlekłego zmęczenia, ciągły stres, zakłócenie codziennej rutyny, praca w nocy.
  • Reakcje immunologiczne o nieznanej etiologii.

Zaostrzenie jelitowego zapalenia jelita grubego u dorosłych i pacjentów w podeszłym wieku jest często związane z przewlekłym zaparciem. W takim przypadku pacjenci niezależnie starają się wyeliminować dolegliwość za pomocą lewatyw. Nadużycie tej procedury staje się przyczyną rozwoju ostrych objawów.

Klasyfikacja stanu patologicznego

W zależności od przebiegu procesu zapalnego wyróżnia się ostrą i przewlekłą postać choroby. Pierwszy jest łatwy do zdiagnozowania i rozpoczęcia szybkiego leczenia. Drugi jest często mylony z jelitowym zapaleniem jelita krętego, którego objawy są bardzo podobne.

Biorąc pod uwagę przebieg choroby i objawy kliniczne, rozróżnia się następujące odmiany choroby:

  1. Wrzodziejąca postać jest uważana za jedną z najcięższych opcji patologicznych. Charakteryzuje się pojawieniem się na błonie śluzowej małych ognisk owrzodzenia, któremu towarzyszą żywe objawy. Niebezpieczeństwem tej formy jest możliwość rozwoju złośliwych nowotworów.
  2. Nieswoiste wrzodziejące zapalenie jelita grubego rozwija się w wyniku reakcji immunologicznej organizmu na działanie niektórych bodźców. Ma jasne objawy.
  3. Erozyjny typ choroby charakteryzuje się pojawieniem się ognisk zapalenia i erozji, które szybko zamieniają się w wrzody.
  4. Katar typu obejmuje pojedyncze odcinki jelita lub jego całą powierzchnię, skomplikowane przez pojawienie się pęknięć błony śluzowej z powodu obrzęku.
  5. Rozproszona forma zawsze staje się prekursorem innej formy patologii.
  6. Spastyczny rozwija się w wyniku przewlekłego zaparcia spowodowanego osłabieniem perystaltyki. Kał podrażnia jelita, powodując stan zapalny.
  7. Zanikowe zapalenie jelita grubego charakteryzuje się przerzedzeniem ścian jelita i stopniowym pojawieniem się erozji i owrzodzeń.

W zależności od etiologii stanu patologicznego istnieje kilka form:

  • Zakaźny - objawia się ostro w okresie rekonwalescencji po chorobie. Może również rozwinąć się z powodu spożycia niskiej jakości lub źle przetworzonej żywności do przewodu pokarmowego.
  • Lecznicze lub niezakaźne - wynik nadużywania narkotyków w niektórych grupach.
  • Promieniowanie - często występuje u pacjentów pracujących w niebezpiecznych branżach.
  • Niedokrwienny - staje się konsekwencją zaburzeń krążenia poszczególnych odcinków jelita z ich późniejszą martwicą.

Leczenie jelitowego zapalenia jelita grubego u dorosłych zależy bezpośrednio od postaci choroby i czynników predysponujących. Dość często patologia staje się przewlekła.

Obraz kliniczny choroby

W obrazie klinicznym stanu patologicznego wyróżnia się trzy etapy: początkowy, umiarkowany i ciężki. Każdy z nich charakteryzuje się objawami o określonej intensywności. Typowe objawy towarzyszące wszystkim formom zapalenia jelita grubego obejmują:

  • Dyskomfort w obszarze projekcji jelita grubego. W miarę postępu patologii dyskomfort przechodzi w intensywny ból związany z jedzeniem, szybkimi i ostrymi ruchami, dużymi obciążeniami.
  • Częste zaparcia lub luźne stolce. Objaw zależy od indywidualnych skłonności ciała. W niektórych przypadkach obserwuje się przemianę tych stanów.
  • Uczucie ciężkości w jamie brzusznej, ciągłe wzdęcia, wzdęcia, kolka jelitowa, skurcze, nudności, wymioty.
  • Charakterystycznym objawem jest tenesmus lub fałszywa potrzeba opróżnienia jelit z towarzyszącym bólem. W takim przypadku nie ma prawdziwej potrzeby wypróżnienia.
  • W stolcu zanieczyszczenia krwi, śluzu. W niektórych przypadkach badanie ujawnia ślady ropy.
  • Pogorszenie ogólnego stanu pacjenta, osłabienie, nadmierna drażliwość, zmęczenie, ból głowy, pocenie się, utrata apetytu, aż do jego całkowitej nieobecności. Objawy te są związane ze słabym wchłanianiem w jelitach korzystnych substancji.

Objawy i leczenie przewlekłego zapalenia jelita grubego są szczególnie trudne do rozpoznania, ponieważ obraz kliniczny jest niewyraźny, a objawy pojawiają się już na zaawansowanym etapie. Większość pacjentów zauważa zanik objawów bólowych w okresach remisji i napadowy ból w długim okresie z nawrotem.

Możliwe komplikacje

W przypadku przedwczesnego kontaktu ze specjalistą jelitowe zapalenie jelita grubego wywołuje komplikacje: odwodnienie organizmu z powodu upośledzonego wchłaniania płynów, przewlekłe zatrucie organizmu produktami rozpadu pokarmu.

Najbardziej niebezpieczne są krwawienia z powodu perforacji wrzodów, a także złośliwe nowotwory.

Metody diagnostyczne choroby

Na pierwszym etapie badania diagnostycznego lekarz określa, które z czynników predysponujących spowodowały chorobę. Pomaga mu w tym pacjent, który próbuje szczegółowo przypomnieć sobie czas poprzedzający pojawienie się wyraźnych objawów.

Po zebraniu reklamacji konieczna jest diagnoza laboratoryjna. Na początek pacjent jest brany do analizy klinicznej. Wzrost liczby białych krwinek i zmniejszenie liczby czerwonych krwinek będzie oznaczać proces zapalny. Na tej podstawie dokonuje się wstępnej diagnozy. Ogólna i biochemiczna analiza moczu będzie obowiązkowa w celu określenia odchyleń od innych narządów przewodu pokarmowego.

Wśród metod instrumentalnych duże znaczenie ma sigmoidoskopia, podczas której odbytnica i okrężnica są badane poprzez wprowadzenie specjalnego metalowego instrumentu. Ta metoda pozwala szczegółowo zbadać błonę śluzową.

Za pomocą irygoskopii bada się jelita cienkie i grube. Procedura dotyczy metod rentgenowskich i obejmuje użycie środka kontrastowego z późniejszym badaniem narządów za pomocą promieniowania rentgenowskiego.

Dodatkową metodą jest kolonoskopia. Procedura jest przeprowadzana zgodnie z zasadą sigmoidoskopii, ale pozwala ocenić stan dużej powierzchni jelita grubego.

Program terapii zapalenia jelita grubego

Pierwszą wykrytą chorobę należy leczyć tylko w warunkach szpitalnych. W okresach zaostrzenia zaleca się również skonsultowanie ze specjalistą. Standardowy schemat leczenia obejmuje stosowanie następujących leków:

  1. Jeśli choroba wiąże się z przyczynami zakaźnymi, wymagane jest wyznaczenie leków przeciwbakteryjnych: amoksycylina, Augmentin, cyprofloksacyna.
  2. Aby wyeliminować zespół bólowy, stosuje się leki przeciwskurczowe: No-shpa, Papaverine, Spazmalgon.
  3. Leczenie biegunki polega na wyznaczeniu ściągających preparatów bizmutu.
  4. Aby wyeliminować uporczywe zaparcia, pomogą środki przeczyszczające sojowe lub leki oparte na roślinach leczniczych, na przykład Picolax.
  5. Sorbenty: Polysorb lub Enterosgel pomogą usunąć toksyny i trucizny z jelit.
  6. Linex i jego analogi służą do normalizacji mikroflory.
  7. Aby złagodzić objawy dyspepsji, przepisuje się Cerucal, Metoklopramid. Takie leki przyspieszą również postęp grudki pokarmowej w jelitach, ponieważ zwiększają perystaltykę.

Odradza się leczenie domowe. Gastroenterolog lub proktolog musi koniecznie kontrolować proces terapii.

Po ustąpieniu ostrych objawów wskazane jest leczenie fizjoterapeutyczne, które stymuluje funkcję wydzielniczą okrężnicy i normalizuje perystaltykę. Najczęściej zaleca się magnetoterapię, napromienianie ultradźwiękami, elektroforezę za pomocą roztworów leczniczych, parafinę i błoto.

Interwencja chirurgiczna

W niektórych przypadkach patologię można wyeliminować tylko metodą chirurgiczną, ponieważ stan pacjenta pogarsza się gwałtownie, a terapia lekowa nie przynosi rezultatów. Najczęściej ta metoda jest stosowana w wrzodziejącym i niedokrwiennym zapaleniu jelita grubego.

Interwencja chirurgiczna jest przeprowadzana tylko w 10% przypadków, ponieważ metoda jest radykalna i wywołuje wiele powikłań pooperacyjnych w postaci zrostów, atonii jelitowej i zaburzeń trawiennych.

Zasady żywienia terapeutycznego

W ostrym okresie przyjmowanie jakiegokolwiek jedzenia jest ściśle przeciwwskazane. Pomoże to nie podrażniać błon śluzowych. Dozwolone jest przyjmowanie wody bez gazu. Po kilku dniach, gdy ból się zmniejsza, wolno stopniowo wprowadzać do diety tłuczone zupy, oślizgłe płatki, buliony o niskiej zawartości tłuszczu, mięso i ryby gotowane na parze. Surowo zabrania się picia kawy, herbaty, napojów gazowanych, alkoholu, a także wszelkich smażonych, pikantnych, słonych i kwaśnych potraw.

Warzywa i owoce należy spożywać w formie upieczonej lub gotowanej, ponieważ włókna gruboziarnistego agresywnie wpływają na okrężnicę. Konieczne jest ograniczenie spożycia stałych tłuszczów zwierzęcych w postaci tłuszczu, masła i tłustych produktów mlecznych.

Dopuszczalny jest twardy ser z niesolonych odmian, niskotłuszczowy twarożek, jajka w formie omletów na parze i gotowane galaretki. Bardzo ważne jest przestrzeganie reżimu, spożywanie jedzenia w tym samym czasie w małych porcjach. Nie rób długich przerw między posiłkami. Optymalna liczba posiłków dziennie to 6 razy. Naczynia nie powinny być gorące ani zimne. Posiłek powinien być powolny; żywność należy ostrożnie żuć, aby ułatwić trawienie.

Recepty na leki alternatywne

Najlepszym sposobem na pozbycie się dolegliwości żołądkowo-jelitowych jest infuzja rumianku. Jest łatwy do przygotowania: w szklance wrzącej wody nalegaj na łyżeczkę suchych surowców przez 15 minut, pij napar z filtrem w ciepłej postaci. Kontynuuj leczenie przez co najmniej 2 tygodnie.

Zamiast zwykłej herbaty możesz przygotować napar miętowy, który złagodzi skurcze mięśni gładkich i ułatwi trawienie.

Aby go uzyskać, należy nalegać na 500 ml wrzącej wody łyżkę posiekanych ziół przez 20 minut, przefiltrować, wziąć przez cały dzień. Ten przepis należy zachować ostrożnie u pacjentów z niskim ciśnieniem krwi.

Środki ludowe mogą być stosowane tylko po uzyskaniu zgody lekarza prowadzącego.

W celu zapobiegania zapaleniu jelita grubego zaleca się przestrzeganie zasad zdrowej diety i stylu życia, nie nadużywanie narkotyków bez konsultacji ze specjalistą oraz terminowe zgłaszanie się po wykrycie objawów choroby.

Kategoria:

Zdrowie