Przez całe życie stawy są poddawane znacznym obciążeniom. Dlatego nie jest zaskakujące, że różne patologie tych struktur są dość powszechne. Z ich powodu mobilność może być znacznie ograniczona, co często prowadzi do niepełnosprawności. Tak więc w przypadku choroby zwyrodnieniowej stawu barkowego ważne jest zidentyfikowanie przyczyn rozwoju choroby, stopnia jej zaniedbania i rozpoczęcie aktywnego leczenia, w przeciwnym razie trudno uniknąć poważnych konsekwencji.

Co to jest choroba?

Choroba zwyrodnieniowa stawów jest rozumiana jako choroba o charakterze zwyrodnieniowym, która rozwija się w wyniku dystrofii i deformacji chrząstki stawowej. Ponieważ patologia jest czasami nazywana deformującą chorobą zwyrodnieniową stawów (DOA). Ściśle mówiąc, nie jest to osobna choroba, ale cała ich grupa. Charakterystyczną cechą jest to, że nie tylko sama chrząstka, ale także cały aparat stawowy, w tym szyszynka, torebka stawowa, więzadła i sąsiednie mięśnie, ulegają zmianom patologicznym. Jest to najczęstszy rodzaj wspólnej szkody i jeden z głównych powodów, dla których emeryci tracą zdolność do czynności prawnych.

Przyczyną patologii jest zapoczątkowanie uszkodzenia chrząstki stawu, co prowadzi do rozwoju procesu zapalnego. Ponieważ chorobę można uznać nie tylko za artrozę, ale także za zapalenie stawów. W niektórych źródłach można również znaleźć nazwę „choroba zwyrodnieniowa stawów”. Wszystkie te pojęcia są dziś synonimami.

Rozwój anomalii rozpoczyna się na poziomie komórkowym. Stopniowo kumulują się zmiany biochemiczne i morfologiczne, zauważalne są zaburzenia mechaniczne. Chrząstka zmiękcza, przerzedza, pokrywa się owrzodzeniami. Epifizy kostne są zdeformowane i pogrubione, powstają osteofity - narośle na krawędziach kości. Wspólna aktywność jest trudna i bez odpowiedniego leczenia kończy się całkowitym unieruchomieniem.

Choroba może dotyczyć jednego lub więcej stawów jednocześnie. Zmiany niektórych dużych stawów mają osobne nazwy. Tak więc uszkodzenie stawu kolanowego nazywa się gonartrozą stawu biodrowego, a ta sama patologia stawu barkowego jest znana jako omartroza. Należy zauważyć, że choroba charakteryzuje się przewlekłym przebiegiem i jest charakterystyczna dla osób starszych. Według statystyk około 15% światowej populacji cierpi na tę dolegliwość.

Przyczyny choroby

Osoby w wieku są predysponowane do DOA stawu barkowego. I nie jest to zaskakujące, ponieważ z czasem tkanka chrzęstna zużywa się, jej odżywianie jest osłabione, a chrząstka pokryta mikropęknięciami. Raz gładka powierzchnia stawowa staje się szorstka, co narusza płynne przesuwanie, powoduje trudności i ograniczony ruch. Ale może to dotyczyć nie tylko naturalnego zużycia. Odchylenia występują również z innych powodów:

  • urazowe uszkodzenia elementów stawowych;
  • zmiany zakaźne (z gronkowcem, zapaleniem mózgu, gruźlicą, kiłą itp.);
  • choroby autoimmunologiczne;
  • wrodzone patologie;
  • przeciążenie;
  • operacje na stawie barkowym;
  • zapalenie (reumatyzm, dna moczanowa, osteochondroza itp.);
  • choroby, które powodują zmiany patologiczne w kościach i chrząstce (na przykład zapalenie okołostawowe, choroba Pageta itp.);
  • zaburzenia metaboliczne i hormonalne.

Tak więc rozwój choroby zwyrodnieniowej stawów może być spowodowany szeregiem przyczyn mechanicznych i biologicznych, które prowadzą do zaburzeń w procesach odbudowy chrząstki i tkanki kostnej. Bardzo często choroba pojawia się z powodu obrażeń. Staw barkowy ma szeroki zakres ruchu w trzech płaszczyznach. Dlatego z czasem aparat stawowy staje się „luźny”, więzadła osłabiają się, a niewielkie przeciążenie lub niewygodny ruch wystarczają, aby uszkodzić osłabioną strukturę.

Jak rozpoznać DOA

Obecność niektórych objawów zależy od stopnia zaniedbania choroby. Ale charakterystycznym znakiem na każdym etapie jest ból. Na początkowym etapie od pacjentów otrzymywane są następujące skargi:

  1. Ból stawu barkowego i szyi. Bolesność nasila się pod koniec dnia roboczego i podczas prób wykonywania ruchów obejmujących staw barkowy.
  2. Mobilność jest trudna po zaśnięciu lub dłuższym pobycie w nieruchomej pozycji.
  3. Ból może spaść poniżej, obejmując całe ramię.
  4. Po przebudzeniu ramię jest spuchnięte.
  5. Z czasem ruchom w stawie zaczyna towarzyszyć nieprzyjemny chrupnięcie.
  6. Zmniejsza się ruchliwość artykulacyjna i zwiększa się ból. Prowadzi to do tego, że pacjent próbuje ponownie nie poruszyć dotkniętej części ciała. Ten stan nazywa się „zamrożonym ramieniem”.
  7. W późniejszych stadiach choroby nawet kaszel może reagować bólem w okolicy barku.

Etapy i możliwe powikłania

Choroba zwyrodnieniowa stawów nie rozwija się w ciągu jednego dnia. Zmiany patologiczne kumulują się powoli. Bez względu na przyczyny choroby można wyróżnić trzy główne etapy jej przebiegu .

  1. Początkowa Bóle pojawiają się w okolicy ramion, ręka szybko się męczy. Nie obserwuje się wyraźnych zmian strukturalnych, ale zmienia się skład mazi stawowej. Odżywianie chrząstki pogarsza się, a aparat stawowy staje się wrażliwy na stres. Jeśli przepracujesz to, wybuchnie zapalenie. Rozpoznano zwyrodnienie stawów stawu barkowego o 1 stopień. Najlepiej nadaje się do leczenia; istnieje duże prawdopodobieństwo całkowitego przywrócenia funkcji.
  2. Drugi Bolesność nasila się. Widoczne są deformacje chrząstki, co prowadzi do zmniejszenia przestrzeni stawowej. Epifizy zaczynają się zmieniać, tworzą się osteofity. Ruch jest ograniczony, czemu towarzyszy chrupnięcie. Pacjentowi często trudno jest unieść wysoko rękę lub cofnąć ramię. Więzadła ulegają skróceniu, a torebka stawowa staje się zbyt nieelastyczna. Zapalenie stawów przyjmuje postać przewlekłą. Przy dobrze zorganizowanym leczeniu rokowanie jest raczej optymistyczne.
  3. Ostatni . Rozwija się przewlekły zespół bólowy. Odkształcenie stawów jest zauważalne podczas badania zewnętrznego. Ramię jest prawie całkowicie unieruchomione, co znacznie pogarsza jakość życia pacjenta i zakłóca wykonywanie podstawowych czynności samoopieki. Zanik mięśni. Być może rozwój komplikacji. Zmiany tutaj są w większości przypadków nieodwracalne, a terapia ma na celu głównie złagodzenie stanu i wyeliminowanie konsekwencji.

Artroza może mieć różne powikłania. Jest całkiem możliwe rozwinięcie szeregu patologii:

  • ankyloza - całkowite unieruchomienie z powodu połączenia kości;
  • tworzenie fałszywego stawu - prowadzi do nienaturalnej supermobilności w stawie;
  • reaktywne zapalenie błony maziowej - zapalenie błony maziowej;
  • osteoporoza - spadek siły kości z powodu rozluźnienia tkanki kostnej;
  • hemartroza - krwotok w stawie, któremu towarzyszy obrzęk i ból.

W rzadkich przypadkach mogą rozwinąć się martwicze zmiany kostne (martwica kości).

Leczenie należy rozpocząć jak najwcześniej, najlepiej po zdiagnozowaniu DOA stawu barkowego stopnia 1. Ale w większości przypadków pomoc medyczna jest poszukiwana w późnych stadiach progresji choroby, kiedy leczenie zachowawcze jest już bezsilne.

Metody diagnozowania omartrozy

Aby przepisać skuteczne leczenie, konieczne jest nie tylko prawidłowe zdiagnozowanie, ale także określenie stadium rozwoju patologii. Ważnym punktem jest natura, częstotliwość i intensywność bólu. Lekarz najpierw przeprowadza badanie i badanie pacjenta, a następnie wyznacza badanie. Może to być:

  • badanie krwi;
  • analiza płynu maziowego;
  • radiografia;
  • tomografia (rezonans obliczeniowy lub magnetyczny);
  • USG
  • densytometria (oznaczanie gęstości kości).

Jak leczyć zapalenie kości i stawów

Staw barkowy można przywrócić na dwa sposoby: zachowawczy lub chirurgiczny. To zależy od postępu choroby i ogólnego obrazu.

W pierwszym przypadku stosuje się preparaty farmakologiczne, fizjoterapię, kompleks kultury fizycznej, masaż i terapię dietetyczną. Wszystkie te sztuczki powinny być zaangażowane razem.

Jeśli takie metody terapii okażą się nie do utrzymania, skorzystaj z endoprotetyki. Dotknięty staw zostaje zastąpiony sztucznym wykonanym z metalu, plastiku lub ceramiki. Ta procedura jest droga i wymaga długiej rehabilitacji. Dlatego ważne jest, aby rozpocząć leczenie w odpowiednim czasie. I do tego konieczne jest udanie się do szpitala, gdy pojawią się pierwsze niepokojące objawy.

Metody ekspozycji na leki

Podczas diagnozowania zapalenia kości i stawów barku leczenie należy przeprowadzić natychmiast w kilku kierunkach. Narażenie powinno wyeliminować zarówno objawy, jak i przyczynę i negatywne skutki choroby. Konieczne jest złagodzenie bólu, wyeliminowanie stanu zapalnego i obrzęku, przywrócenie anatomii i funkcjonalności stawu, normalizacja w nim procesów metabolicznych. Dlatego lekarz może przepisać różne grupy leków:

  1. Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ). Zatrzymują stany zapalne i znieczulają. Dostępny w postaci tabletek, maści i kremów. Przykłady: Ortofen, Nimesulid, Diklofenak, Indometacyna, Ibuprofen.
  1. Leki zwiotczające mięśnie Łagodzą skurcze mięśni, działając bezpośrednio na regulację nerwową. Popularne środki to Midokalm (Tolperisone), Baclofen, Sirdalud, Reblax.
  1. Chondroprotektory (np. Structum (Arthron chondrex), Arthra (Honda forte), Glukozamina, Alflutop, Diacerein). Zapobiegaj zniszczeniu chrząstki, przyczyniaj się do jej odbudowy.
  1. Kortykosteroidy Stosują się do nich w skrajnym przypadku - z silnym bólem i obecnością powikłań, takich jak zapalenie błony maziowej. Można przepisać hydrokortyzon, dipropan (betametazon), triamcynolon.
  1. Witaminy i związki mineralne z wapniem . Niezbędne do poprawy odżywiania i przyspieszenia odbudowy uszkodzonych struktur stawów.

Stosowane są również inne środki. Tak więc, aby poprawić mikrokrążenie w stawie, stosuje się leki takie jak Actovegin, Trental, Theonicol. W niektórych przypadkach można przepisać silne środki przeciwbólowe, na przykład Tramadol, Vicodin itp.

Fizjoterapia i fizjoterapia

Te metody ekspozycji pomagają spowolnić postęp choroby, znacznie poprawić ogólny stan pacjenta i zwiększyć, a czasem całkowicie przywrócić ruchomość stawów. Kurs przewiduje procedury fizjoterapeutyczne.

Najskuteczniejszy okazał się:

  • laseroterapia;
  • kąpiele lecznicze;
  • fonoforeza;
  • stymulacja elektryczna;
  • działanie fali uderzeniowej.

Po wyeliminowaniu stanu zapalnego i bólu, dotknięte stawy są pokazywane umiarkowane obciążenia. Konieczne jest regularne wykonywanie zestawu podstawowych ćwiczeń, w przeciwnym razie zanik mięśni. Jest wybierany indywidualnie przez specjalistę i może z czasem ulec zmianie.

Obciążenie powinno być ściśle znormalizowane, zasada „im więcej, tym lepiej” jest absolutnie niedopuszczalna i prowadzi do pogorszenia.

Pomóż tradycyjnej medycynie

Tradycyjne metody leczenia można uzupełnić środkami domowymi i fitoskładnikami.

Na przykład kompresy z kłączy chrzanu, liści kapusty z miodem i kleiku z cebuli są stosowane w celu wyeliminowania bólu i łagodzenia stanów zapalnych. Przetrzyj obolałe ramię różnymi nalewkami (propolis, elecampane itp.), Nasmaruj maściami na bazie tłuszczu niedźwiedzia lub borsuka. Wewnątrz warto wziąć wywar z borówek, znamiona kukurydzy, szałwii.

Ponieważ choroba jest przewlekła, niewiele osób może całkowicie z niej zregenerować. Ale możesz znacznie poprawić jakość życia i wydłużyć okresy remisji, jeśli będziesz postępować zgodnie z zaleceniami medycznymi, przestrzegać zdrowej diety i nie unikać rozsądnych obciążeń.

Kategoria:

Zdrowie