Lutowanie jest jedną z najbardziej niezawodnych form tworzenia połączeń części. Jest to zapewnione przez wprowadzenie do strefy łączenia stopu w postaci ciekłej, którego temperatura topnienia jest niższa niż temperatura materiału, z którego wykonane są połączone części. Aby dowiedzieć się, jak prawidłowo korzystać z lutownicy i jaki rodzaj pracy wykonuje, możesz przestudiować cechy procesu, przygotować niezbędne narzędzia i materiały eksploatacyjne i przejść przez praktykę. Umiejętności nabyte w tym procesie można wykorzystać do naprawy elektroniki, ponieważ lutowanie drutów lutownicą jest jedynym sposobem na niezawodne połączenie ich.

Wybór narzędzia

Co jest potrzebne do lutowania za pomocą lutownicy? Narzędzia są różne. Różnią się mocą, szybkością nagrzewania, zużyciem napięcia. W zależności od tych cech służą one do wykonywania określonych zadań. Topniki, zapewniające bardziej równomierne nagrzewanie lutowanych części i lepszą przyczepność lutu do nich, również różnią się w zależności od zadania. Nie lutuj układu BGA na płytce za pomocą kalafonii. A kwas fosforowy to trochę za dużo, aby lutować lub cynować dwa druty miedziane. Sam lut może mieć również bardzo różny skład, co determinuje zarówno jego temperaturę topnienia, jak i zakres zastosowania w urządzeniach.

Lutownica domowa

Zwykła lutownica domowa może być używana do pracy z obwodami elektronicznymi i elementami. W zestawie znajduje się zestaw końcówek do elementu grzejnego. Według mocy są one rozmieszczone mniej więcej tak:

  1. Niska moc Do lutowania drutów i cynowania torów na płytach - od 40 do 80 watów;
  2. Średnia moc. Do wykonywania prac z elementami o grubości do 1 milimetra - od 80 do 100 watów;
  3. Lutownice dużej mocy stosowane w pracy z częściami o grubości od 2 milimetrów - od 100 watów.

Na potrzeby domu wystarczą dwa pierwsze, poradzą sobie z większością codziennych zadań. Jeśli chcesz wykonać bardziej szczegółowe zadania, takie jak lutowanie mikroukładów, małe elementy SMD lub złożone układy scalone, lepiej kupić stację lutowniczą, która zawiera zarówno lutownicę, jak i suszarkę do włosów. Stacje tego typu mają regulowaną temperaturę ogrzewania. Jeśli musisz wykonać bardzo konkretne prace, takie jak wymiana chipów i mostków na płycie głównej, lepiej jest użyć stacji lutowanej na podczerwień. Takie urządzenia nie mają praktycznych zastosowań do codziennego użytku i są przeznaczeniem wąskiego zakresu zadań do profesjonalnych potrzeb.

Materiały eksploatacyjne

Topniki to specjalne substancje, które przeciwdziałają szybkiemu utlenianiu części metalowych i drutów przygotowanych do lutowania. Zapewniają przyczepność do powierzchni i lutu. Jako topniki można zastosować różne substancje:

  1. Kalafonia - jest częścią żywicy iglastej. Otrzymywać przez oddzielenie od nich lotnych związków;
  2. Tetraboran sodu;
  3. Kwas fosforowy - stosowany głównie do ocynowania powierzchni desek, nie jest zalecany do ciągłego stosowania ze względu na agresywność;
  4. Zwykła aspiryna (kwas acetylosalicylowy) jest jednym z najbardziej aktywnych topników kwasu;
  5. Gliceryna

Topniki na bazie kalafonii, które są rozprowadzane zarówno w postaci kawałków żywicy, jak i pasty (znanej na rynku jako LTI), nie są rozpuszczalne w wodzie. Należy je usunąć z powierzchni części po lutowaniu alkoholem. W przypadku elektroniki nie jest to konieczne, ponieważ kalafonia jest izolatorem i nie powoduje zwarć. Ale takie topniki, jak na przykład gliceryna, są obowiązkowe do usunięcia, ponieważ ich wysoka higroskopijność może przyspieszyć proces utleniania płytki. Istnieją również specjalne pasty, w których topnik miesza się z cząstkami lutu lub odwrotnie, lut rurkowy (harpius) zawierający topnik w środku.

Lut jest stopem o niskiej temperaturze topnienia, najczęściej cyną i ołowiem, który działa jak przewodnik i substancja łącząca. Wcześniej nawet druty były lutowane czystą cyną, ale jej wysoki koszt spowodował, że szukał sposobów optymalizacji kosztów. W elektronice lutowie nie zawiera ołowiu i ołowiu. Te ostatnie mogą zawierać metale, takie jak miedź, cynk, srebro i ind.

Ołów różni się temperaturą i płynem przemiany cieczy. Tak więc stopy róży i drewna zawierające około 50% bizmutu mają temperaturę topnienia do 100 stopni. Dzięki temu można je stosować do naprawy sprzętu do mieszania z lutem na płytkach oraz łatwiejszej i bardziej poprawnej wymiany komponentów.

Zasady lutowania

Przewody rozdarte w wyniku zaniedbania, mikroukłady poczerniałe z powodu przegrzania, kondensatory spuchnięte lub wysuszone po długotrwałym działaniu, wszystkie są lutowane w ten sam sposób. Przed rozpoczęciem lutowania konieczne jest również cynowanie grotu lutownicy, aby zapewnić normalne stopienie lutu. Technologia lutowania polega na dokładnym wstępnym przygotowaniu powierzchni części: odtłuszczeniu i zwilżeniu topnikiem, wystarczającym podgrzaniu lutu żądłem i jego wysokiej jakości aplikacji we właściwym miejscu.

Ważne jest, aby po rozprzestrzenianiu się i ochładzaniu mikropęknięcia nie pojawiały się na powierzchni, ponieważ mogą powodować różne problemy, a sprzęt będzie działać niestabilnie. Podczas lutowania mikroukładów z dużą liczbą nóg należy zwrócić uwagę, czy między nimi powstał kontakt w wyniku niewystarczającego rozproszenia strumienia w miejscu instalacji.

Funkcje procesu

Najczęstsze awarie sprzętu są związane z utratą lub niewystarczającą siłą styku między jego elementami. Druty, które straciły swoje właściwości pod wpływem temperatur lub uszkodzeń mechanicznych, są najczęściej przyczyną takich problemów. Muszą wytrzymać znaczne obciążenia mechaniczne, dlatego ich lutowanie nie jest tak łatwe.

Rodzaje skręcania przewodów

Przede wszystkim konieczne jest prawidłowe skręcenie podłączonego okablowania . Istnieją takie rodzaje skręcania:

  1. Prosty - służy do łączenia przewodów jedno- i wielożyłowych z nowo odizolowaną izolacją.
  2. Bezpośredni brytyjski (brytyjski) - stosowany do drutów, które nie podlegają długotrwałym naprężeniom mechanicznym o dużej wytrzymałości.
  3. Skręcanie rowków - stosowane przy stosowaniu drutów o niskiej temperaturze topnienia.
  4. Bandaż - stosowany przy podłączaniu grubych kabli elektrycznych z jednym rdzeniem. Pozwala utrzymać wystarczający kontakt nawet przy znacznym utlenieniu górnej warstwy lub nepropae.

Aby ułatwić nakładanie lutu, końce drutów należy zwilżyć wystarczającą ilością topnika . Do lutowania bardzo małych drutów można użyć specjalnego narzędzia. Pozwala zacisnąć dwa końce w małym imadle i spokojnie je połączyć.

Nagie odcinki lutowanych drutów należy zaizolować. Możesz użyć prostej taśmy elektrycznej lub specjalnych rurek termokurczliwych, które pod wpływem temperatury zmniejszają średnicę przekroju (przydatna jest nawet zwykła zapalniczka) i przylegają ściśle do powierzchni kabla.

Kategoria:

Technologia