Łękotki to elastyczne podkładki chrząstkowe znajdujące się między stawowymi powierzchniami kości piszczelowej i kości udowej. W stawie kolanowym pełnią funkcje stabilizujące i amortyzujące. Każde rozciągnięcie lub pęknięcie łąkotki może prowadzić do poważnych naruszeń w funkcjonowaniu układu mięśniowo-szkieletowego. Dlatego obrażenia tego rodzaju wymagają kompleksowego leczenia pod nadzorem specjalistów.
Anatomia łąkotki
Menisci, ludzkie stawy kolanowe pochłaniające wstrząsy, mają postać łuków . Jedną krawędzią są przymocowane z przodu wzniesienia między kłykciami kości piszczelowej, a drugą z tyłu. Wypukłe ciała tych anatomicznych struktur są zespolone z workami stawowymi. Przy każdym ruchu stawów kolanowych wkładki chrząstki są ściskane, zmieniając swój kształt.
Istnieją 2 odmiany łąkotki: zewnętrzne (boczne) i wewnętrzne (środkowe). Przednie części tych anatomicznych formacji są połączone więzadłem poprzecznym. Łzy i inne obrażenia wewnętrznego łąkotki stawu kolanowego są diagnozowane znacznie częściej niż boczne urazy chrząstki. Wyjaśnia to fakt, że są one mocno związane z często traumatycznymi więzadłami bocznymi kolan.
W menisku nie ma naczyń krwionośnych, więc otrzymują składniki odżywcze z mazi stawowej i torebki stawowej. Pod tym względem w ich tkankach wyróżnia się 3 strefy:
- czerwony - połączony ze wspólną torbą i przyjmujący maksymalną ilość składników odżywczych;
- biały - znajduje się w środkowej części stawu i stale potrzebuje składników odżywczych;
- pośredni, jednoczący pozostałe strefy.
Z pęknięciem łąkotki stawu kolanowego leczenie bez operacji jest możliwe tylko wtedy, gdy upośledzona jest integralność tkanki chrzęstnej w czerwonym obszarze. W innych przypadkach problem można rozwiązać tylko chirurgicznie.
Przyczyny patologii
Głównymi przyczynami uszkodzenia łąkotki są urazy stawów kolanowych. Chrząstka może rozerwać się z ostrym obrotem dolnej części nogi lub próbą wysiłkowego wyprostowania nogi w kolanie. Ponadto jego tkanka może zostać uszkodzona przez nieudany upadek lub uderzenie boczne kończyny dolnej.
Istnieje wiele czynników, które zwiększają ryzyko pęknięcia łąkotki kolana. Najbardziej niebezpieczne z nich to:
- torbiele w stawach;
- częste mikrourazy;
- przewlekłe zatrucie organizmu;
- dna moczanowa
- reumatyzm
Zagrożone są osoby wykonujące ciężką pracę fizyczną oraz sportowcy.
Rodzaje luk
Traumatolodzy wyróżniają kilka odmian urazów łąkotki. Według najpopularniejszej klasyfikacji luki mogą być:
- podłużny pionowy;
- pozioma
- patchwork skośny;
- promieniowo poprzeczny;
- zwyrodnieniowy, któremu towarzyszy zmiażdżenie chrząstki;
- regionalne.
Ponadto łzy są częściowe i całkowite, połączone, gdy oba łąkotki są uszkodzone i odizolowane (tylko jedna z nich pęka).
Objawy urazu
Przy niepełnym pęknięciu łąkotki objawy mogą być nieobecne. W innych przypadkach objawami urazu tych anatomicznych formacji są:
lokalny zespół bólowy;- Objaw Perelmana - zwiększony ból podczas schodzenia ze schodów lub wykonywania ruchów obrotowych dolnej nogi;
- obrzęk stawu;
- ograniczenie ruchomości kolana;
- trudności w chodzeniu
- hemartroza - krwotok w torebce stawowej.
Jeśli osoba poszkodowana odmawia leczenia łzy, obraz kliniczny zostaje uzupełniony przez naruszenie struktur śródstawowych, naciekanie torebki stawowej i pojawienie się wysięku w obszarze problemowym.
Metody leczenia
W przypadku pęknięcia łąkotki leczenie może być zachowawcze lub chirurgiczne. Taktykę medyczną wybiera lekarz, biorąc pod uwagę lokalizację uszkodzenia i jej ciężkość.
Leczenie zachowawcze
Leczenie zachowawcze odbywa się przy niewielkich obrażeniach chrząstki. W takim przypadku program terapeutyczny obejmuje:
wspólne nakłucie;- gips lany;
- zimne okłady na dotkniętym obszarze;
- przyjmowanie środków przeciwbólowych i przeciwzapalnych;
- procedury fizjoterapeutyczne;
- wprowadzenie chondroprotektorów;
- ćwiczenia fizjoterapeutyczne.
Pacjenci zapewniają całkowity spokój. Po usunięciu gipsu dotknięty obszar jest leczony maściami przeciwzapalnymi, dopóki funkcje stawów nie zostaną w pełni przywrócone.
Chirurgia
Wskazaniami do interwencji chirurgicznej są odrywanie krawędzi i korpusu łąkotki, zwyrodnieniowe zmiany w chrząstce oraz brak efektu leczenia zachowawczego. Lekarz może wybrać jedną z dwóch metod jego realizacji:
- szycie uszkodzonej chrząstki (w tym za pomocą wchłanialnych utrwalaczy);
- meniscektomia - usunięcie całości lub części struktury anatomicznej (radykalna interwencja jest wskazana w przypadku zwyrodnienia tkanki chrzęstnej, starych lub zbyt dużych pęknięć).
Pacjentom, którzy przeszli operację, zaleca się ograniczenie obciążenia stawów kolanowych do roku. Ponadto kompleks procedur rehabilitacyjnych obejmuje przyjmowanie leków przeciwzapalnych, wprowadzenie chondroprotektorów, ćwiczenia fizjoterapeutyczne i masaż.
W większości przypadków dotknięci ludzie mogą całkowicie wyeliminować konsekwencje pęknięcia chrząstki. Komplikacje pojawiają się tylko u tych pacjentów, którzy odmawiają poddania się operacji lub przestrzegania innych zaleceń lekarskich.