Podczas naprawy instalacji elektrycznej w domu lub w biurze najważniejszą częścią pracy są różne rodzaje połączeń, połączeń i rozgałęzień przewodów. Jest produkowany w puszce przyłączeniowej. Energia elektryczna jest ważnym elementem każdego domu i należy podejść do instalacji w sposób odpowiedzialny. Połączenie przewodów w puszce przyłączeniowej musi być prawidłowe i bezpieczne.
Projekty puszek połączeniowych
Przewody są połączone w puszkach przyłączeniowych, ponieważ jest to najwygodniejszy sposób instalacji. W przypadku jakichkolwiek usterek i potrzeby oddzielnego przewodu wystarczy otworzyć skrzynkę i odsłonić oczekiwany przewodnik. Przewody w puszce można podłączyć na kilka sposobów, które opisano w zasadach instalacji elektrycznej (PUE).
Przewody elektryczne w pomieszczeniach są zwykle układane 15 centymetrów pod sufitem. W tej samej odległości zainstalowana jest również skrzynka rozdzielcza. Najczęściej umieszczane są po jednym na pokój. Z założenia skrzynki są podzielone na zewnętrzne i wewnętrzne. Wewnętrzne są zainstalowane we wnęce w ścianie i pokryte materiałem wykończeniowym. Dlatego laik może mieć trudności ze znalezieniem ich. Jeśli grubość ściany nie pozwala na zainstalowanie wewnętrznej skrzynki przyłączeniowej, wówczas używana jest zewnętrzna. Ten typ jest często stosowany w prywatnych drewnianych domach.
Skrzynki dystrybucyjne występują w dwóch kształtach: prostokątnym i okrągłym (półkolistym). Po wyjęciu z pudełka są cztery wyprowadzenia, wyposażone w złączki do mocowania kanałów kablowych lub węży falistych. W nowoczesnym podejściu do okablowania produkty te są zawsze używane.
Układanie kabli w bramie wiąże się z problemami podczas kolejnej naprawy lub wymiany kabla.
Metody połączenia
Przewody wchodzące do skrzynki muszą być połączone zgodnie z zasadami PUE. Połączenia te są standardowe, ale różnią się w zależności od odbiorników energii i urządzeń przełączających znajdujących się w pomieszczeniu. Istnieje kilka sposobów podłączenia przewodów w puszce przyłączeniowej. Niektóre z nich są łatwe w użyciu, ale nie są wystarczająco niezawodne, inne zapewniają lepszą artykulację, ale wymagają profesjonalnych umiejętności i specjalnych narzędzi.
Na białym tle Twist
Najłatwiejszym i najszybszym sposobem jest skręcenie przewodów w puszce przyłączeniowej. W takim przypadku rdzeń jest pozbawiony izolacji, odtłuszczony i skręcony innym rdzeniem, idąc do urządzenia docelowego. Należy pamiętać, że takie związki powinny być niezawodnie izolowane za pomocą taśmy elektrycznej, a najlepiej zaślepek izolacyjnych. Ta metoda jest uważana za niewystarczająco bezpieczną ze względu na luźne dopasowanie części pod napięciem, możliwą utratę kontaktu z powodu utlenienia powierzchni, a PUE jest również zabronione.
Spawanie lub lutowanie
Podczas spawania stykające się części drutów topią się i sklejają. Okazuje się niezawodne połączenie, podobne do litego przewodnika. Jednak spawanie wymaga specjalnych narzędzi i umiejętności. Do spawania części będących pod napięciem potrzebne będą:
- Spawarka o mocy co najmniej 1 kW i elektroda węglowa;
- Punkty do spawania;
- Rękawice ochronne;
- Papier ścierny;
- Topnik do ochrony przed utlenianiem.
Aby uzyskać niezawodne połączenie, musisz zdjąć izolację przewodów, oczyścić przewody papierem ściernym i przekręcić je. Następnie traktuj topnikiem, nałóż elektrodę i spawaj. Po zamocowaniu części muszą zostać zaizolowane i lakierowane.
Lutowanie jest procesem podobnym do spawania. Jednak nie stosuje się tak wysokich temperatur, a do przymocowania części służy lut lutowany. Do lutowania potrzebujesz:
- Lutownica;
- Lutowie (cyna lub stop cynowo-ołowiowy);
- Kalafonia dla ochrony przed utlenianiem;
- Papier ścierny
Aby połączyć, należy rozebrać przewody, odtłuścić je, a następnie stopić lutowie lutownicą i nałożyć na dotykające końce. Aby uzyskać lepszy kontakt, zaleca się ich przekręcenie. Konieczne jest pozostawienie lutownicy w kontakcie z drutami, aż części pod napięciem zostaną całkowicie połączone. Następnie miejsce lutowania należy potraktować kalafonią.
Druty lutowane nie mogą być stosowane w miejscach o wysokiej temperaturze, a także pod dużym obciążeniem prądowym, w przeciwnym razie lut może się stopić, a połączenie zostanie utracone, a ponadto lutowane druty są niestabilne na rozciąganie i skręcanie.
Bloki zacisków
Skręcanie, spawanie i lutowanie drutów, choć dotychczas szeroko stosowane, zastępuje się prostszymi, ale nie mniej niezawodnymi metodami. Jednym z nich jest podłączenie listew zaciskowych.
Podkładki te są mosiężnymi lub miedzianymi złączami w plastikowej obudowie z zaciskami różnych typów. Można wyróżnić zaciski śrubowe i zatrzaski dźwigni. Różnią się także rozmiarem odpowiedniego dla nich odcinka kabla.
Za pomocą zacisków połączeniowych można połączyć dwa lub więcej rdzeni kablowych. Zaletą tej metody jest możliwość łączenia ze sobą przewodów miedzianych i aluminiowych.
Zatrzaski dźwigniowe (najbardziej znanymi z nich są listwy zaciskowe Wago) są jednorazowego użytku i wielokrotnego użytku. Zastosowanie jednego lub drugiego typu zależy od celu aplikacji. Często takie zatrzaski są używane do łączenia żyrandoli.
Zaciski śrubowe obejmują podkładki przewodzące, które stykają się poprzez dociśnięcie drutów śrub do płytki.
Połączenie drutów za pomocą zacisków stosuje się w wyłącznikach automatycznych, w których zaciski są przewidziane projektowo.
Zaciskanie z rękawami
Ta metoda jest uważana za optymalną pod względem jakości i prostoty. Jego istotą jest podłączenie przewodów elektrycznych do metalowej rurki (tulei), a następnie zaciskanie ich i izolowanie. Zaciskanie odbywa się za pomocą specjalnych szczypiec, ale z pewnymi umiejętnościami można to również zrobić za pomocą zwykłych szczypiec. Izolację można wykonać za pomocą rurki termokurczliwej lub taśmy elektrycznej.
Zacisk Nakrętki
Jest to nazwa zacisku łączącego przewody wewnątrz dwóch przewodzących płyt poprzez dokręcenie czterech śrub w rogach płyt. Do prawidłowego montażu konieczne jest oczyszczenie przewodów z izolacji, umieszczenie przewodów przewodzących wewnątrz „nakrętki”, dokręcenie śrub i zaizolowanie konstrukcji.
Wadą tego rodzaju połączenia jest to, że mocowanie śrubowe z czasem słabnie. Dlatego warto naprawić gwinty śrubowe lakierem lub farbą. Kolejną wadą są dość duże wymiary „nakrętki”, ograniczające jej zastosowanie w skrzynkach przyłączeniowych.
Zalety tego typu: niski koszt mocowania, łatwość instalacji, możliwość podłączenia różnych rodzajów kabli (miedzianych i aluminiowych).
Połączenie kilku drutów
Jeśli chcesz podłączyć splecione przewody w jednym punkcie, musisz przyjąć bardziej odpowiedzialne podejście do połączenia, ponieważ takie połączenie będzie słabym punktem w całym obwodzie. Przykładem jest instalacja żyrandola, gdy podczas łączenia kilku grup lamp konieczne jest zmniejszenie kilku wspólnych przewodów w jednym punkcie. W takich przypadkach zaleca się stosowanie listew zaciskowych z więcej niż dwoma połączeniami. Ponadto można użyć zaciskania za pomocą tulei, lutowania elementów pod napięciem lub skręcania, ale lutowanie i skręcanie będzie już nieskuteczne po podłączeniu więcej niż trzech przewodów.
Jeśli wymagane jest podłączenie przewodów różnych sekcji w puszce przyłączeniowej, wówczas nie można zastosować skręcania przewodów. Takie kable mogą być mocowane, lutowane lub łączone przez spawanie. A jeśli żyły są wykonane z różnych metali, wówczas nie jest również możliwe lutowanie i spawanie: w tym przypadku dozwolone jest użycie połączenia końcowego ze specjalną pastą, która zapobiega utlenianiu powierzchni.
Prawidłowe podłączenie przewodów w puszce przyłączeniowej jest bardzo ważne przy układaniu przewodów elektrycznych w różnych pomieszczeniach. Zapewni to niezawodną i długotrwałą obsługę zarówno samego okablowania, jak i końcowych odbiorców energii elektrycznej: źródeł światła, urządzeń domowych i cyfrowych.