Kiedy w dłoni pojawia się ból, wiele osób po prostu go ignoruje i nie idzie do placówki medycznej. Możemy założyć rozwój poważnej choroby. W stawie mogą wystąpić nieodwracalne zmiany, które z czasem prowadzą do niepełnosprawności. Ale objawy i leczenie artrozy stawu łokciowego zależą od stadium choroby. Nie można przywrócić sprawności połączenia na późnym etapie. Istnieje wiele przyczyn, które wpływają na rozwój artrozy.

Przyczyny i objawy artrozy

Na rozwój artrozy mogą wpływać czynniki genetyczne, zewnętrzne i wewnętrzne, które nie są uwarunkowane genetycznie. Czynniki genetyczne obejmują: zaburzenia dziedziczne i mutację białka kolagenowego, zaburzenia w rozwoju kości i stawów. Zewnętrzne: długa praca z instrumentami wibracyjnymi, silny wysiłek fizyczny, specyfika pracy i ćwiczeń. Często spotykany u sportowców: koszykarzy, hokeistów, tenisistów i siatkarzy . Czynniki wewnętrzne:

  1. Nadwaga
  2. Hormonalna niewydolność w ciele.
  3. Starość
  4. Wspólna patologia.
  5. Zaburzenia metaboliczne
  6. Konsekwencje leczenia chirurgicznego.
  7. Naruszenie tworzenia chrząstki i kości z powodu mikrourazów z dzieciństwa.
  8. Przewlekłe zatrucie organizmu.

Grupa ryzyka obejmuje osoby, które często chorują na grypę, choroby wirusowe lub mają choroby przewlekłe. Naruszenie schematu picia, nadużywanie napojów alkoholowych i złe odżywianie może również powodować rozwój artrozy łokcia.

Objawy można podzielić na cztery grupy:

  1. ból podczas zgięcia lub wyprostu ramienia, obrotu;
  2. zmniejszenie ruchomości stawów, co prowadzi do ograniczenia amplitudy ruchów rąk;
  3. pojawienie się chrupnięcia podczas dowolnego ruchu w łokciu;
  4. obserwowane są zmiany zewnętrzne.

Stopnie i cechy charakterystyczne

W przypadku artrozy tkanka chrzęstna staje się cieńsza, ruchliwość w stawie zmniejsza się, a ból pojawia się podczas ruchu ręką.

Istnieją trzy stopnie rozwoju patologii, które mają różne objawy:

  • Pierwszy stopień charakteryzuje się słabymi bolesnymi odczuciami, które pojawiają się po obciążeniu stawu. Nie ma oznak zmian zewnętrznych, napięcie mięśniowe jest nieco zmniejszone. Na zdjęciu rentgenowskim zauważalne jest zmniejszenie przestrzeni stawowej. Patologia jest całkowicie wyleczona, nawet bez przyjmowania leków.
  • W przypadku drugiego stopnia charakterystyczne jest zniszczenie tkanki chrzęstnej, dochodzi do zaniku mięśni otaczających staw. Kiedy poruszasz ręką, słychać tępy chrzęst. Ból nasila się, a w spoczynku nadal przeszkadza. Na zewnątrz zauważalne jest zgrubienie i pogrubienie stawu, pojawia się obrzęk z powodu gromadzenia się mazi stawowej. Liczne narośla kości pokrywające światło między chrząstkami są wyraźnie widoczne na obrazie. Przydziel kompleksowe leczenie.
  • Trzeci stopień charakteryzuje się silnym, bolącym bólem, który nie zależy od aktywności fizycznej i nie uwalnia się nawet w nocy. Staw łokciowy jest zdeformowany, jedno ramię staje się krótsze od drugiego, ruchliwość jest zminimalizowana. Obraz rentgenowski pozwala wykryć całkowicie zniszczoną chrząstkę, brak szczeliny między stawowej, liczne narośle kości. Leczenie nie pomoże przywrócić funkcji stawu, a jedynie powstrzyma jego dalsze niszczenie.

Ze wszystkich odmian artrozy najczęstszą jest deformująca artroza stawu łokciowego. Leczenie wymaga kompleksowej, etapowej i długotrwałej terapii.

A także istnieją trzy etapy rozwoju: w pierwszym zaczyna się wzrost kości wokół stawów, w drugim osteofity całkowicie pokrywają dotkniętą powierzchnię, a na trzecim stwardnienie sąsiednich płatów. Innym rodzajem artrozy jest zapalenie kości i stawów, które powstaje w wyniku deformacji tkanki chrzęstnej na powierzchni stawowej. Często dochodzi do artrozy prawego stawu łokciowego, ponieważ prawa ręka jest poddawana większym obciążeniom niż lewa.

Diagnoza i leczenie

Metody diagnostyczne pomogą określić etap rozwoju patologii i wybrać odpowiednie leczenie dla lekarza. Główną metodą jest radiografia, jeśli nie daje pełnego obrazu choroby, wówczas stosuje się inne metody. To, takie jak MRI, scyntygrafia, artroskopia, ultradźwięki, tomografia komputerowa i radiografia w dwóch projekcjach. Ponadto, aby ustalić prawidłową diagnozę, stosuje się testy laboratoryjne: ogólne testy krwi i moczu, biochemiczne badanie krwi. Na podstawie wyników lekarz przepisze kompleksowe leczenie.

Podczas leczenia przepisywane są chondroprotektory, niesteroidowe leki przeciwzapalne i kompleksy witaminowo-mineralne w celu zwiększenia odporności. Terapia ma na celu wyeliminowanie objawu bólu, przywrócenie struktury chrząstki i przywrócenie ruchomości stawu. Podczas leczenia pacjentowi zaleca się unikanie dużych obciążeń, naprawianie uszkodzonego stawu bandażem, zmianę złych nawyków na zdrowy tryb życia, prawidłowe odżywianie. Aby ułatwić ruchy stawów, zmniejszyć tarcie odkształcające, przywrócić naturalny poziom płynu stawowego, zastrzyki kwasu hialuronowego są przepisywane śródstawowo.

Spośród metod fizjoterapii zalecane są następujące procedury: magnetoterapia, elektroforeza, terapia ultradźwiękowa, terapia błotna, akupunktura, kąpiele terapeutyczne, terapia ruchowa i masaż. Gimnastyka lecznicza pozwala rozwijać i rozgrzewać mięśnie, przyspieszać przepływ krwi i limfy przez naczynia. Pomaga to zmniejszyć obrzęk, nasycić chore tkanki substancjami odżywczymi z krwi. W rezultacie przywraca się zdolność do pracy łokcia, poprawia się jakość życia pacjenta. Masaż należy przeprowadzać w remisji. W przypadku zaostrzeń, obrzęku i silnego bólu jest kategorycznie przeciwwskazany.

Aby szybko wyeliminować ból i stany zapalne, można stosować maści: NLPZ, środki przeciwbólowe, salicylany, alkaloidy i łącznie. Jeśli wystąpiły poważne zmiany patologiczne w chrząstce, przebieg terapii nie złagodził stanu i ból nie ustępował, wówczas podjęto decyzję o leczeniu chirurgicznym.

Obecnie próbują leczyć artrozę metodami ludowymi. Ale przed użyciem tradycyjnej medycyny należy skonsultować się z lekarzem. Wiele roślin leczniczych powoduje alergie, osłabia skuteczność leków. Dzięki wczesnej diagnozie artrozy i terminowemu leczeniu lekarzowi pozostaje prawdopodobieństwo pełnego wyzdrowienia. Konieczne jest przestrzeganie zaleceń lekarza, przestrzeganie reżimu, ustalanie właściwego odżywiania, porzucanie złych nawyków.

Kategoria: