Zwężenie światła kanału kręgowego w połączeniu z zwężeniem otworów międzykręgowych w medycynie nazywa się zwężeniem kręgosłupa. Stan patologiczny dotyka głównie pacjentów po 50 latach. Najczęściej rozwija się zwężenie kręgosłupa lędźwiowego kręgosłupa, którego leczenie staje się bardziej skomplikowane w miarę postępu patologii. Leczenie choroby może być zachowawcze i operacyjne, w zależności od stopnia zaniedbania choroby.

Ogólne informacje o chorobie

Kanał kręgowy jest długą, pustą rurką, przez którą przechodzi rdzeń kręgowy, a także sąsiednie naczynia krwionośne. Rozmiar strzałkowy kanału kręgowego zwykle waha się od 15 do 25 mm i zależy od indywidualnych cech ciała. Rozmiar poprzeczny wynosi od 25-30 mm.

Zwyrodnieniowe zwężenie kanału kręgowego mówi się, gdy występuje zmniejszenie dwóch rozmiarów, co wpływa na funkcjonowanie rdzenia kręgowego. Zmiany zwyrodnieniowe są najczęściej narażone na odcinek lędźwiowy kręgosłupa, dlatego ryzyko rozwoju zwężenia tego konkretnego obszaru znacznie wzrasta z wiekiem. Na drugim miejscu pod względem częstości występowania występuje zwężenie szyjki macicy.

Patologia może być względna, gdy średnica kanału spada do 12 mm, a bezwzględna - wymiary sięgają 10 mm. W pierwszym przypadku objawy kliniczne są rzadkie, w drugim przypadku objawy są wyraźne i są związane z dekompresją kanału kręgowego.

Biorąc pod uwagę anatomiczne cechy jamy, istnieją trzy rodzaje zwężenia kręgosłupa:

  • Centralna postać choroby rozwija się z powodu zwężenia światła samego kanału.
  • Boczne pojawia się, gdy otwór międzykręgowy jest zwężony. W rezultacie dochodzi do szczypania korzeni rdzenia kręgowego i zaburzeń ze strony ludzkich narządów i układów.
  • W połączeniu obejmuje zwężenie wszystkich otworów kręgosłupa. Charakteryzuje się żywymi objawami i ciężkim przebiegiem procesu patologicznego.

Choroba jest zarówno wrodzona, jak i nabyta. Pozyskany gatunek rzadko rozwija się u pacjentów w wieku poniżej 50 lat i charakteryzuje się powolnym przebiegiem i postępem.

Przyczyny rozwoju procesu patologicznego

Wrodzone lub idiopatyczne zwężenie kręgosłupa jest wynikiem naruszenia struktury kręgosłupa podczas rozwoju płodowego: wzrost grubości kręgów lub ich łuków, procesów. Nabyte lub wtórne najczęściej rozwija się z kilku powodów:

  • Zmiany w kręgosłupie o charakterze zwyrodnieniowym: przewlekła osteochondroza, spondylarthrosis, przepuklina wypukła, pogrubienie tkanki kostnej kręgów.
  • Urazowe uszkodzenia kręgosłupa, prowadzące do przemieszczenia kręgów i niewłaściwego rozłożenia obciążenia na różne części kręgosłupa.
  • Konsekwencje operacji podczas usuwania procesów kostnych, przepuklin, prowadzących do tworzenia zrostów.
  • Nowotwory złośliwe rdzenia kręgowego, odcinek lędźwiowy.
  • Akromegalia jest poważną patologią związaną z nieuzasadnionym wzrostem poszczególnych kości ciała, która może wpływać na szerokość kanału.
  • Reumatoidalne zapalenie stawów, prowadzące do procesów zapalnych w tkance kostnej.
  • Zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa jest patologicznym procesem prowadzącym do całkowitego braku ruchomości w stawach kręgosłupa.
  • Ucisk naczyń krwionośnych przechodzących wzdłuż rdzenia kręgowego, powodujący naruszenie przepływu krwi do korzeni kręgosłupa.
  • Zaburzenia hormonalne prowadzące do procesów zwyrodnieniowych.
  • Deformacja kręgosłupa z powodu upośledzonej postawy (skolioza, lordoza).

Często występuje wieloczynnikowe zwężenie, gdy przyczyny wrodzone są łączone z kilkoma czynnikami predysponującymi. W takim przypadku leczenie choroby jest dość trudne.

Obraz kliniczny choroby

W wyniku zmian zwyrodnieniowych obserwuje się wzrost ciśnienia płynu mózgowo-rdzeniowego, procesy zapalne i naruszenie dopływu krwi do procesów nerwowych. Choroba charakteryzuje się rozwojem następujących objawów:

  • Przerywane chromanie, uczucie drętwienia i bólu kończyn, gorsze podczas chodzenia. Z reguły pacjenci próbują złagodzić ból, używając nienaturalnego tułowia podczas ruchu. Prowadzi to często do pogorszenia postawy, co tylko pogarsza sytuację. Pacjenci starają się zmniejszyć obciążenie i przez większość czasu znajdują się w pozycji siedzącej, ponieważ ból jest mniej wyraźny.
  • W miarę postępu procesu patologicznego w okolicy lędźwiowo-krzyżowej pojawiają się stałe, tępe bóle, które promieniują do kończyn dolnych. Wrażenia nie zależą od pozycji ciała i znacznie obniżają jakość życia pacjenta.
  • Zespół korzeniowy pojawia się, gdy na powierzchniach bocznych i bocznych stwierdza się ból nóg.
  • Objaw Lasegi jest najczęściej pozytywny - podczas podnoszenia nogi w pozycji leżącej na plecach pacjent odczuwa ból z powodu napięcia nerwu kulszowego.
  • Naruszenie wrażliwości kończyn dolnych, a także okolicy narządów płciowych. Ten ostatni jest mniej powszechny.
  • Okresowo pacjent odczuwa mrowienie w nogach.
  • W ciężkich przypadkach pacjent przestaje kontrolować funkcjonowanie narządów miednicy, co prowadzi do upośledzenia potencji, mimowolnego wypróżnienia pęcherza i odbytnicy lub zatrzymania stolca.
  • Często obserwuje się skurcze mięśni nóg, wywołując bolesne odczucia.
  • Z powodu naruszenia dopływu krwi do włókien nerwowych impulsy do kończyn idą słabo, więc pacjenci odczuwają spadek siły w nogach.
  • Mięśnie łydek stają się cieńsze z powodu braku niezbędnego obciążenia.

Brak wrażliwości narządów miednicy i zmniejszenie objętości mięśni nóg wskazuje na późny etap procesu patologicznego. Z reguły takie objawy stają się absolutnym wskazaniem do operacji.

Zwężenie szyjnego kanału kręgowego charakteryzuje się następującymi objawami klinicznymi:

  • Nieprzyjemne odczucia na szyi, szczególnie przy przechylaniu głowy, promieniowaniu na ramiona, ręce. W miarę postępu choroby ból staje się stały.
  • Ataki migreny z lokalizacją bólu szyi i skroni.
  • Pojawienie się zawrotów głowy, aż do omdlenia, z ostrymi skrętami głowy.
  • Zaburzenia czucia, drętwienie rąk, skurcze mięśni w ramionach.
  • Zaburzenia funkcji wzrokowych i oddechowych.

W niektórych przypadkach zwężenie lędźwiowe i szyjne występuje jednocześnie. Zaostrza to obraz kliniczny choroby.

Metody diagnozowania patologii

Podczas pierwszego połączenia ze specjalistą pacjent dowiaduje się o skargach i przypuszczalnych przyczynach rozwoju stanu patologicznego. Następnie lekarz przeprowadza badanie, dotyka dotkniętego obszaru, zaznaczając najbardziej bolesne punkty. Ważnym punktem będzie określenie pozycji pacjenta, w której odczuwa względną ulgę.

Następnie przeprowadza się badanie rentgenowskie, za pomocą którego określa się obecność zwężenia i innych zmian zwyrodnieniowych w kręgosłupie. Zalecane jest wykonanie zdjęcia w projekcji przedniej i bocznej.

Najbardziej skuteczną metodą będzie obrazowanie rezonansem magnetycznym, ale ze względu na szkodliwość promieniowania i wysokie koszty badania metoda ta nie jest tak często przepisywana. Mielografia kontrastowa daje wyobrażenie o stopniu uszkodzenia rdzenia kręgowego i korzeni nerwowych. Odbywa się to poprzez wprowadzenie specjalnego środka kontrastowego do otaczającej przestrzeni rdzenia kręgowego w celu uzyskania obrazu.

Następnym krokiem będzie przeprowadzenie tomografii komputerowej, która określi stopień uszkodzenia kości i chrząstki, a także zobaczy szczegółowo wąską szczelinę.

Schemat leczenia zachowawczego

Na podstawie wyników badania diagnostycznego lekarz wydaje ostateczny werdykt i opracowuje plan leczenia, biorąc pod uwagę ciężkość stanu pacjenta. Klasyczny schemat terapeutyczny jest następujący:

  1. Podstawą leczenia zachowawczego są niesteroidowe leki przeciwzapalne, które zatrzymują proces zapalny i mają działanie przeciwbólowe. W ciężkich przypadkach stosuje się je w postaci zastrzyków, po zniknięciu ostrych objawów przyjmuje się w postaci tabletek. Najpopularniejszymi środkami tej grupy są Diklak, Voltaren, Naklofen.
  2. Kortykosteroidy stosuje się w przypadku silnego bólu, którego nie można zatrzymać za pomocą tabletek. Najczęściej leki wstrzykuje się bezpośrednio w punkt bólu między kręgami. Jeden kurs stanowi od 3 do 5 takich zastrzyków, które są wykonywane raz na trzy dni.
  3. Leki zwiotczające mięśnie, na przykład Midokalm, pomogą ustalić drożność impulsów nerwowych do tkanki mięśniowej.
  4. Lokalnie stosowane przeciwzapalne maści, żele, plastry: Nise, żel Voltaren, plaster Olfen.

Po zniknięciu ostrych objawów patologii pacjentowi przepisuje się fizjoterapię za pomocą elektroforezy, magnetoterapii, promieniowania ultradźwiękowego. Zaleca się także poddanie się masażowi w celu przywrócenia tkanki mięśniowej i wyeliminowania ściśniętych zakończeń nerwowych.

Obowiązkowym punktem leczenia będzie wdrożenie specjalnych ćwiczeń, które pomogą wzmocnić gorset mięśniowy i przywrócić ruchomość kręgosłupa. Kompleks ćwiczeń terapeutycznych powinien być wykonywany tylko pod nadzorem fizjoterapeuty, ponieważ w okresie rekonwalescencji wszelkie nieprawidłowe ruchy prowadzą do nawrotu.

Opcje chirurgiczne

Jeśli pacjent odczuwa bolesne bóle, nie jest w stanie poruszać się bez bolesnych odczuć, a także przestaje kontrolować funkcjonowanie narządów miednicy, wskazana jest interwencja chirurgiczna. Istnieje kilka sposobów radykalnego rozwiązania problemu.

Za pomocą lamiektomii dekompresyjnej wąski prześwit jest powiększany poprzez usunięcie części kolczastych procesów, łuku kręgowego. Metoda jest dość traumatyczna i jest stosowana we wczesnych stadiach procesu patologicznego.

Oprócz poprzedniej metody często wykonuje się operację stabilizującą. Podczas zabiegu w miejscu lamektomii wprowadza się specjalne płytki wykonane z trwałego metalu, które pełnią funkcję podparcia kręgosłupa.

Dekompresja mikrochirurgiczna jest bardziej preferowaną metodą leczenia chirurgicznego, ponieważ dzięki specjalnym systemom zainstalowanym między procesami kolczastymi pozwala zachować mobilność kręgosłupa.

Jeśli występuje przepuklina, pacjent jest proszony o jej usunięcie. Pomaga to przywrócić funkcjonowanie kręgosłupa, jeśli operacja została wykonana na czas.

Decyzję o wyborze opcji interwencji podejmuje lekarz, biorąc pod uwagę poziom patologii i możliwe powikłania u pacjentów w podeszłym wieku.

Prawdziwe recenzje pacjentów

Pacjenci, którzy zwrócili się o pomoc medyczną na czas, zauważają sukces leczenia zachowawczego. Wynik zależy od ciężkości stanu pacjenta i zdolności organizmu do wyzdrowienia.

Od kilku lat cierpię na osteochondroza. Ostatnio zaczęła zauważać ból w obręczy szyi i ramion, zaczęła niepokoić migreny. Zwróciłem się do neurologa, a on zdiagnozował zwężenie kręgosłupa szyjnego odcinka kręgosłupa, zalecił leczenie zachowawcze, ściśle nakazał iść na gimnastykę medyczną. Stan poprawił się po dwóch tygodniach. Nie mogę powiedzieć, że objawy całkowicie zniknęły, ale dla mnie jest to o wiele łatwiejsze. Polecam wszystkim, aby nie cierpieć na chorobę.

Mam nadzieję

Pięć lat temu zdiagnozowano u mnie zwężenie kręgosłupa odcinka lędźwiowego kręgosłupa. Choroba dopiero zaczynała się rozwijać, więc tradycyjne leczenie pomogło mi. Bardzo się cieszę, że poszedłem do lekarza na czas.

Vladimir

Ciotka miała problemy z kręgosłupem, prawie przestała chodzić, zmieniła się jej postawa. Mieli ciężkie zwężenie i zalecili leczenie chirurgiczne. Podczas operacji usunięto przepuklinę, co było przyczyną. Teraz wraca do zdrowia i czuje się znacznie lepiej.

Angelina

Zwężenie kręgosłupa jest niebezpiecznym stanem patologicznym, który nieleczony prowadzi do poważnych powikłań wymagających interwencji chirurgicznej. Terminowa diagnoza i leczenie pomogą wyeliminować objawy i uniknąć radykalnych środków.

Kategoria:

Zdrowie