Według statystyk we współczesnym świecie depresja stała się stałym towarzyszem każdej piątej osoby.

Powodów tego jest wiele: ciągłe dążenie do kariery i zarobków, brak uwagi rodziców u dzieci, brak czasu na komunikację. I chociaż w naszym społeczeństwie nie ma zwyczaju poważnego traktowania takich chorób, warto poznać przyczyny depresji, objawy i metody leczenia dolegliwości, które mogą prowadzić do rozczarowujących konsekwencji.

Odmiany depresji

Depresja jest zaburzeniem psychicznym charakteryzującym się złym nastrojem, negatywnym myśleniem i zahamowaniem fizycznym. Istnieje kilka klasyfikacji tego stanu, w zależności od objawów, nasilenia, częstotliwości nawrotów itp.

Domowi psychologowie rozróżniają dwie odmiany choroby: proste i złożone.

Prosty obejmuje kilka podtypów choroby:

  1. Melancholijny . Charakteryzuje się stanem depresji, uczuciem tęsknoty, brakiem chęci do jakiejkolwiek aktywności. Pacjent spędza większość czasu w łóżku, skarży się na ból w klatce piersiowej, odwiedzają go myśli o przeszłych błędach, czasem nawet samobójstwo.
  2. Niepokojące Pacjent prześladuje uczucie niepokoju, winy. Jego zachowanie i myślenie cechuje podniecenie, szybkość i niekonsekwencja. Mogą również wystąpić myśli o samobójstwie.
  3. Adynamic . Jeśli ktoś skarży się na awarię, niemożność przywrócenia go z dnia na dzień lub nawet w weekend, chroniczne zmęczenie, osłabienie mięśni, można bezpiecznie podejrzewać tego rodzaju depresję. Oprócz wcześniejszych skarg pacjent może współczuć sobie i mówić o własnej niewypłacalności i niższości.
  4. Apatyczny Ten typ choroby charakteryzuje się niechęcią pacjenta do robienia czegokolwiek mentalnego i fizycznego.

Złożona depresja może być dwojakiego rodzaju:

  1. Senesto-hipochondria . Z reguły ten rodzaj depresji występuje na tle obecności współistniejących chorób u pacjenta. Dla niego wyżej wymienione objawy nie są charakterystyczne. W takim przypadku depresja rozwija się w związku z nadmierną troską osoby o jej kondycję fizyczną.
  2. Depresja z urojeniami i halucynacjami . Jak sama nazwa wskazuje, głównymi objawami tego rodzaju choroby są pojawienie się urojeń lub halucynacji u pacjenta. Oba objawy mogą występować jednocześnie.

W zależności od nasilenia objawów wyróżnia się trzy typy:

  • światło
  • umiarkowany
  • ciężki.

Przyczyny depresji są podstawą następującej klasyfikacji:

  • egzogenny - bolesny stan powstał w wyniku jakichkolwiek przyczyn zewnętrznych (śmierć ukochanej osoby, utrata mienia, zwolnienie).
  • endogeniczny - pojawia się w wyniku wewnętrznych przeżyć (samooskarżenia, upokorzenia, grzeszności), często niewytłumaczalnych nawet przez samego pacjenta.

Najczęstsza klasyfikacja rodzajów depresji według ICD-10 (międzynarodowa klasyfikacja chorób według dziesiątej wersji). Zgodnie z tym systemem wyróżnia się następujące rodzaje chorób:

  1. Epizod depresyjny to pierwszy przypadek depresji w historii choroby pacjenta. Główne objawy są obecne - zły nastrój, zaburzenia snu i apetytu, blok motoryczny.
  2. Nawracająca depresja - nawracające epizody depresyjne. Objawy fizjologiczne i psychiczne są dodawane do objawów psychoemocjonalnych - upośledzona pamięć, zdolność koncentracji, upośledzenie uwagi.
  3. Choroba afektywna dwubiegunowa . Charakteryzuje się częstymi zmianami nastroju, epizody takiego zaburzenia są powtarzane kilka razy.
  4. Cyklotymia . Charakterystyczny jest także zmienny nastrój, od łagodnej euforii po zły nastrój. Ale zmiany te są prawie niezauważalne i nie pozwalają przypisać choroby dwubiegunowej.
  5. Dystymia Chronicznie obniżony nastrój, a aby postawić taką diagnozę, warunek ten powinien trwać co najmniej 2-3 lata.

Przydziel tak zwaną depresję bez depresji lub depresji maskowanej. Pacjent nie ma typowych objawów, a jego miejsce zajmują objawy fizjologiczne, a mianowicie bezsenność, ból brzucha, w sercu, problemy z układem wegetatywnym i hormonalnym. Nieuzasadnione ataki paniki, mogą wystąpić fobie.

Biorąc pod uwagę porę roku, w której u pacjenta zdiagnozowano zaburzenie psychiczne, wyróżnia się sezonowe zaburzenie afektywne i depresję jesienną.

Weź również pod uwagę rodzaje depresji według płci i wieku (u mężczyzn i kobiet, u nastolatków, tak zwany kryzys wieku średniego u mężczyzn w wieku 30–40 lat, depresja poporodowa).

Główne objawy stanu depresyjnego

Depresja jest chorobą, którą należy leczyć. Pozostawienie tego zaburzenia bez opieki przez personel medyczny i bliskich może prowadzić do samobójstwa. Dlatego bardzo ważne jest, aby znać objawy stresu i depresji, aby po znalezieniu ich w sobie lub w ukochanej osobie należy natychmiast skonsultować się z lekarzem.

Cechy stanu emocjonalnego pacjenta

Większość rodzajów omawianej choroby charakteryzuje się typowymi objawami emocjonalnymi:

  • uczucie tęsknoty, niepokoju, rozpaczy, ucisku;
  • nędza, złe przeczucie, napięcie;
  • nadmierna drażliwość;
  • poczucie własnej porażki, bezużyteczności, niższości;
  • strach przed własnym stanem fizycznym;
  • utrata zainteresowania życiem, każdą działalnością;
  • utrata możliwości przeżywania radości, przyjemności.

Fizyczne objawy depresji

Jeśli choroba nabiera bardziej poważnego charakteru, wraz z objawami psychicznymi może wystąpić szereg objawów somatycznych (fizycznych):

  • bezsenność, senność w ciągu dnia;
  • utrata apetytu lub tendencja do przejadania się;
  • ból w różnych częściach ciała (w okolicy serca, żołądka, stawów, ból mięśni);
  • zmniejszona aktywność seksualna;
  • problemy z przewodem pokarmowym;
  • zmęczenie, niezdolność do przywrócenia siły;
  • zaburzenia miesiączkowania;
  • wzrost lub spadek ciśnienia krwi i temperatury ciała.

Procesy myślowe specyficzne dla myśli

Ciężki stan psychiczny powoduje następujące procesy umysłowe związane ze stanem depresyjnym:

  • pojawienie się negatywnych myśli o tobie, twojej przyszłości i życiu w ogóle;
  • niezdolność do koncentracji, koncentracji;
  • problemy z podejmowaniem decyzji;
  • opóźnienie myślenia;
  • w szczególnie ciężkich przypadkach - skłonności samobójcze;
  • samooskarżanie, poniżanie, myśli o własnej bankructwie i bezużyteczności.

Funkcje zachowania

Wszystkie powyższe problemy z psychiką i zdrowiem fizycznym ściśle prowadzą do zachowania charakterystycznego dla osób z rozpoznaniem depresji:

  • brak zainteresowania jakąkolwiek działalnością, pasywnością;
  • nadużywanie alkoholu, czasem środków odurzających;
  • prywatność;
  • odmowa uczestnictwa w zajęciach rekreacyjnych.

Wszystkie te objawy prawdopodobnie wskazują na obecność ciężkiego zaburzenia psychicznego u danej osoby. W żadnym wypadku nie należy samoleczenia, natychmiast skonsultować się z lekarzem.

Przyczyny wystąpienia

Aby spróbować zapobiec depresji, musisz wiedzieć, jakich czynników należy unikać w życiu codziennym:

  1. Biologiczny Ta grupa przyczyn zaburzeń psychicznych obejmuje zaburzenia metaboliczne serotoniny, noradrenaliny i innych neuroprzekaźników - biologicznie aktywnych chemikaliów odpowiedzialnych za przekazywanie impulsów nerwowych. Naruszenia te mogą być zarówno nabyte, jak i dziedziczne.
  2. Psychologiczne . Warto wspomnieć o negatywnym sposobie myślenia, podatności na krytykę, braku wsparcia i źródle pozytywnych emocji. Regularnie powtarzające się stresujące sytuacje (śmierć bliskich, separacja, choroba, utrata pracy, niezdolność do osiągnięcia tego, czego chcesz) mogą również stać się czynnikiem przyczyniającym się do manifestacji depresji.
  3. Społecznościowy . Współczesne społeczeństwo samo w sobie jest silnym czynnikiem wywołującym depresję. Nakłada szybkie tempo życia, kult idealnego ciała i związków bez najmniejszej wady, sprawia, że ​​stale dostosowujesz się do nowych warunków, doświadczając stresu po stresie. Wszystko to prowadzi do tego, że człowiek nie może dzielić się swoimi problemami, ponieważ w tym przypadku zostanie uznany przez społeczeństwo za niedoskonały. Taka osoba nie znajduje czasu na komunikowanie się z własnymi dziećmi i rodzicami, ponieważ musisz zbudować karierę. Próbuje uczynić swój związek z drugą połówką zewnętrznym przykładem, nie dbając o prawdziwe uczucia. Wszystko to prowadzi do izolacji, nerwowości, ciągłego niezadowolenia, aw konsekwencji depresji.

Metody leczenia dolegliwości

Jeśli podczas rozmowy z pacjentem lekarz zobaczy jeden lub więcej z powyższych objawów i zdiagnozowaną depresję, nie należy odmawiać leczenia. Im szybciej postawiona zostanie prawidłowa diagnoza i rozpocznie się terapia, tym szybciej będzie można pozbyć się zaburzeń psychicznych.

We współczesnej psychiatrii stosuje się kilka metod leczenia depresji. Ponadto można ich używać zarówno osobno, jak i równolegle.

Metody leczenia:

  1. Leki Głównymi lekami są leki przeciwdepresyjne (melipramina, fluoksytyna, sertralina itp.). Pomagają przywrócić funkcję mózgu, pomagając przezwyciężyć stan depresyjny. Oprócz tej klasy leków ważne jest stosowanie kompleksu witamin i minerałów (wapń, magnez, witaminy B, D, omega-3). Pamiętaj, że leczenie farmakologiczne dobierane jest ściśle indywidualnie, biorąc pod uwagę nasilenie przebiegu choroby. Brak efektu po użyciu przepisanych środków należy natychmiast zgłosić lekarzowi prowadzącemu.
  2. Psychoterapeutyczny . Istnieją trzy obszary psychoterapii w leczeniu depresji: poznawczo-behawioralna, interpersonalna i psychodynamiczna. Podczas stosowania pierwszego lekarz pomaga pacjentowi zidentyfikować negatywne osądy i zrozumieć, że są one błędne. Innymi słowy, podczas sesji psychoterapii z wykorzystaniem tej techniki pacjent uczy się zdawać sobie sprawę, że nie wszystko jest tak złe, jak mu się wydaje, i że istnieje wyjście z każdej sytuacji. Druga technika ma na celu pomoc osobie w przystosowaniu się do społeczeństwa, to znaczy, aby stworzyć własny krąg społeczny, wypróbować nowe role społeczne, uzyskać wsparcie innych. Wybierając terapię psychodynamiczną, pacjent wraz z lekarzem poszukuje i eliminuje rozbieżność charakteryzującą konflikt wewnętrzny. Na przykład, jeśli ktoś chce być kochany, ale nie chce polegać na innym, na sesji będzie musiał zdecydować, co jest dla niego ważniejsze.

Podczas leczenia pod nadzorem lekarza prowadzącego należy również przestrzegać pewnych zasad żywieniowych. Zaleca się jeść białe mięso, orzechy, twardy ser, jajka, grykę i płatki owsiane, ciemną czekoladę, ryby morskie, warzywa, owoce, jarmuż morski. Naturalne leki przeciwdepresyjne to melisa, pomarańcze, banany.

Skuteczne leczenie nie zależy przede wszystkim od leków, ale od chęci pacjenta. Słuchaj rad profesjonalistów, a znowu radość życia powróci do ciebie, a fizyczne oznaki depresji znikną.

Kategoria:

Zdrowie