Egzema jest powszechną chorobą skóry, której rozwój może prowadzić do różnych czynników. Jeśli przyczyną charakterystycznych wysypek jest uszkodzenie skóry spowodowane infekcją bakteryjną lub grzybiczą, mówimy o takiej formie patologii, jak wyprysk drobnoustrojowy. Choroba ma swoje charakterystyczne cechy. W szczególności, w obecności tej patologii, ropne zapalenie skóry (bakteryjne uszkodzenie głębokich warstw skóry z rozwojem ropienia) odnotowuje się na skórze pacjenta, co jest uważane za powikłanie w innych chorobach.

Charakterystyka i formy choroby

Wyprysk drobnoustrojowy jest uważany za najczęstszą formę choroby skóry, ponieważ występuje u prawie jednej trzeciej populacji. Jednocześnie płeć i wiek nie mają znaczenia.

Patologia charakteryzuje się ciężkim przebiegiem, gdy dotknięte są głębokie warstwy skóry właściwej, dość trudno wyleczyć chorobę. Wysypki można zobaczyć w różnych częściach ciała, najczęściej charakterystyczna wysypka pokrywa skórę dłoni i stóp. W większości przypadków wyprysk drobnoustrojowy ma przewlekłą postać, a okresy remisji w tej chorobie są bardzo krótkie.

Pomimo faktu, że skóra pacjenta ma bardzo nieatrakcyjny i odpychający wygląd, patologia nie stanowi zagrożenia dla innych.

Nawet przy bezpośrednim kontakcie z pacjentem tylko patogenne mikroorganizmy mogą migrować na skórę zdrowej osoby, co może prowadzić do rozwoju choroby tylko wtedy, gdy istnieją ku temu jakiekolwiek przesłanki.

Klasyfikacja dolegliwości

W zależności od przyczyn i objawów choroby rozróżnia się następujące rodzaje mikrobiologicznego zapalenia skóry:

  1. Nummular. W przypadku tej postaci charakterystyczne specyficzne płytki nazębne wysypki o średnicy 1-3 cm, mające wyraźne granice i zaokrąglony kształt. Powierzchnia dotkniętej skóry jest silnie zaogniona, bolesna. Z czasem ciemne plamy pojawiają się na stronie blaszek;
  2. Żylaki. Patologia rozwija się na tle żylaków, gdy pojawia się uszkodzenie na powierzchni skóry związane z niedożywieniem jej tkanek. Rany te są swego rodzaju „bramą wejściową” dla patogennych mikroorganizmów, rozwija się wtórna infekcja, w wyniku której występują oznaki wyprysku mikrobiologicznego;
  3. Pourazowe. Występuje, gdy naruszona jest integralność skóry, na przykład z ranami, siniakami, otarciami;
  4. Sycosiform. Rozwija się wraz z chorobami wpływającymi na mieszki włosowe. Wysypka ma jaskrawoczerwony odcień, swędzenie i pieczenie. Wysypki najczęściej występują w pachach, na skórze głowy, podbródku. Często pacjent zauważa i charakterystyczne rany na łonie. Z czasem ognisko zapalne rozprzestrzenia się w całym ciele, z wyjątkiem obszarów pozbawionych włosów (stopy, wewnętrzna powierzchnia dłoni);

Przyczyny i grupy ryzyka

W przypadku egzemy drobnoustrojowej przyczyną tej dolegliwości jest porażka skóry przez patogenną mikroflorę. Wśród patogenów są:

  1. Zakażenie paciorkowcami;
  2. Staphylococcus aureus złoty lub naskórkowy;
  3. Bakterie prowadzące do rozwoju zapalenia opon mózgowych i rzeżączki;
  4. Zakażenie grzybicze z rodzaju Candida;
  5. Wirus opryszczki.

Etiologia wyprysku drobnoustrojów obejmuje również szereg czynników predysponujących, które znacznie zwiększają ryzyko rozwoju choroby :

  1. Żylaki;
  2. Powstawanie na skórze głębokich owrzodzeń troficznych, przetok, urazów pourazowych, które występują podczas operacji, udarów, oparzeń;
  3. Obrzęk limfatyczny;
  4. Limfostaza;
  5. Choroby grzybicze (na przykład grzyb paznokci, skóra głowy);
  6. Alergia objawiająca się stanem zapalnym i wysypką na skórze.

Szanse na rozwój chorób rosną wraz z:

  1. Trwałe zakłócenie układu odpornościowego;
  2. Nadwrażliwość organizmu na działanie substancji - drażniących;
  3. Obecność problemów w pracy przewodu pokarmowego;
  4. Częsty stres;
  5. Choroby endokrynologiczne;
  6. Nieprzestrzeganie higieny osobistej.

Objawy i etapy rozwoju

Główne objawy wyprysku drobnoustrojów u dzieci i dorosłych to:

  1. Pojawienie się wysypki z wyraźnymi granicami. Dotknięte obszary skóry mogą ropieć i krwawić;
  2. Zapalenie skupia się dość szybko, obejmując coraz więcej nowych obszarów;
  3. Lekki peeling;
  4. Silne swędzenie

Obraz kliniczny choroby rozwija się stopniowo. W zależności od charakterystycznych objawów choroby wyróżnia się 4 etapy jej rozwoju :

  1. Na początkowym etapie pacjent zauważa tylko lekkie zaczerwienienie skóry i lekkie swędzenie;
  2. Drugi etap charakteryzuje się pojawieniem się wysypek pęcherzykowych. Przezroczyste pęcherzyki są wypełnione płynem surowiczym. Swędzenie stopniowo nasila się;
  3. Z czasem naruszona zostaje integralność pęcherzyków, zawarty w nich płyn wlewa się na powierzchnię rany, pojawiają się charakterystyczne obszary zwilżania. Patologia powoduje znaczny dyskomfort fizyczny i estetyczny;
  4. Na uszkodzonej powierzchni skóry pojawiają się bolesne ciemnożółte skórki, utrzymują się swędzenie i obrzęk. Zapalenie szybko rozprzestrzenia się na zdrowe obszary skóry.

Metody diagnostyczne

Zidentyfikuj obecność patologii i postaw prawidłową diagnozę może tylko dermatolog po określonych środkach diagnostycznych, takich jak:

  1. Badanie historii medycznej pacjenta w celu ustalenia możliwej przyczyny rozwoju choroby;
  2. Przeprowadzanie wywiadu z pacjentem w celu ustalenia czasu wystąpienia objawów, innych okoliczności, dolegliwości;
  3. Badanie wzrokowe dotkniętej skóry w celu ustalenia charakteru wysypki;
  4. Skrobanie pobrane z uszkodzonego obszaru skóry w celu zidentyfikowania czynnika wywołującego chorobę;
  5. Ogólne i biochemiczne badanie krwi w celu zidentyfikowania możliwej reakcji alergicznej, która może spowodować rozwój choroby.

Te metody diagnostyczne pozwalają nam odróżnić tę dolegliwość od innych chorób, które mają podobne objawy:

  1. Inne formy wyprysku (np. Alergiczne);
  2. Zapalenie skóry
  3. Łuszczyca (np. Łuszczyca łonowa);
  4. Pęcherzyca o łagodnym przebiegu;
  5. Retikuloza skóry w pierwotnej postaci jej przebiegu.

Możliwe komplikacje

Brak odpowiedniego leczenia może prowadzić do bardzo nieprzyjemnych konsekwencji, takich jak rozległe uszkodzenie skóry, infekcja głębszych warstw skóry z późniejszym ropieniem i śmierć. W tym przypadku cierpi nie tylko wygląd i samopoczucie pacjenta, znaczące uszkodzenie skóry prowadzi do rozwoju poważnych problemów zdrowotnych.

Terapie

Leczenie wyprysku drobnoustrojowego i wirusowego u dzieci i dorosłych powinno obejmować szereg działań. Jest to stosowanie leków do podawania doustnego (nazwa i dawka leku jest ustalana przez lekarza, w zależności od postaci choroby, przyczyn jej rozwoju i wieku pacjenta), stosowanie leków zewnętrznych, stosowanie fizjoterapii i receptur tradycyjnej medycyny.

Leczenie uzależnień

W zależności od czynnika wywołującego chorobę pacjentowi przepisuje się leki z następujących grup:

  1. Leki przeciwbakteryjne na zmiany skórne z infekcją bakteryjną;
  2. Środki przeciwgrzybicze w obecności mikroorganizmów grzybowych;
  3. Leki przeciwwirusowe na wyprysk wirusowy;
  4. Leki przeciwhistaminowe w celu wyeliminowania obrzęków i swędzenia;
  5. Środki uspokajające z poważnymi objawami choroby, prowadzącymi do zaburzeń snu i silnego niepokoju.

Oprócz preparatów przeznaczonych do użytku wewnętrznego, leków zewnętrznych, wszelkiego rodzaju maści i żeli, takich jak:

  1. Cynk, ichtiol, maść smołowa pomaga złagodzić podrażnienia i stany zapalne, zwiększyć zdolności regeneracyjne skóry, mieć działanie antyseptyczne;
  2. Maści przeciwbakteryjne (Dettol) w celu zniszczenia infekcji bakteryjnej;
  3. Kremy przeciwgrzybicze (Loceryl, Exoderil) do zwalczania infekcji grzybiczych;
  4. Niehormonalne maści do zwalczania stanów zapalnych i infekcji, szybkiego gojenia się skóry. Mają działanie terapeutyczne tylko we wczesnych stadiach rozwoju choroby;
  5. Hormonalne maści są bardziej wyraźne i intensywne, aktywnie usuwają stany zapalne i nieprzyjemne objawy. Stosuj w ciężkich przypadkach choroby.

Metody fizjoterapii

Różne metody fizjoterapeutyczne, stosowane jako uzupełnienie terapii głównej, pomagają osiągnąć szybszy i bardziej skuteczny wynik leczenia. Do najbardziej popularnych metod należą magnetoterapia, leczenie laserem i ozonem, UHF.

Tradycyjna medycyna

Przed użyciem sprawdzonych przepisów ludowych należy zdać sobie sprawę, że główną przyczyną dolegliwości jest infekcja, z którą tylko leki przepisane przez lekarza mogą walczyć z jakością.

Dlatego środki ludowe można stosować tylko jako środki pomocnicze . Wykorzystanie takich funduszy ma na celu przede wszystkim zwalczanie objawów choroby, gojenie uszkodzonej skóry.

Pozytywny efekt terapeutyczny dają wywary z pokrzywy, sznurka, nagietka, krwawnika, dziurawca zwyczajnego. Bulion można dodać do wanny do kąpieli, jako kompres.

Inne rekomendacje

W trakcie leczenia pacjent musi:

  1. Przestrzegaj recepty i recepty lekarza prowadzącego;
  2. Przestrzegaj hipoalergicznej diety;
  3. Przestrzegaj zasad higieny osobistej;
  4. Weź kurs terapii hormonalnej, jeśli choroba ma ciężki przebieg.

Środki zapobiegawcze

Aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia dolegliwości, konieczne jest:

  1. Utrzymuj swoje ciało w czystości;
  2. Wyklucz kontakt z alergenem o zwiększonej wrażliwości ciała na określoną substancję - drażniącą;
  3. Chroń się przed urazami, które naruszają integralność skóry (jeśli nie uniknięto uszkodzenia, należy jak najszybciej leczyć ranę środkiem przeciwbakteryjnym);
  4. Z czasem leczyć choroby, które mogą powodować rozwój patologii.

Skóra pełni specjalną funkcję ochronną w ludzkim ciele, będąc barierą dla różnych patogenów. Czasami zdarza się, że naruszona jest integralność skóry, w tym przypadku istnieje ryzyko infekcji.

Różne bakterie i grzyby atakują uszkodzone obszary skóry, wnikają w głębsze warstwy skóry właściwej, gdzie rozpoczynają niszczycielskie życie. W wyniku tego możliwy jest rozwój tak nieprzyjemnej choroby, jak mikrobiologiczne zapalenie skóry.

Kategoria:

Zdrowie