Wiele osób na całym świecie cierpi na różne choroby układu pokarmowego. Jednym z najbardziej niebezpiecznych jest wrzód trawienny żołądka i dwunastnicy. Taki stan patologiczny dość często wywołuje takie powikłanie, jak perforowany wrzód żołądka, którego leczenie jest trudne i wymaga natychmiastowych działań.

Według badań takie powikłanie rozwija się u co dziesiątego pacjenta cierpiącego na wrzody trawienne. W przypadku braku szybkiego i właściwego leczenia prawdopodobieństwo śmierci osiąga prawie 100%. Tylko specjalista powinien rozpoznać objawy perforowanego owrzodzenia żołądka i odróżnić go od innych patologii jamy brzusznej.

Przyczyny rozwoju choroby

Choroba jest wtórna. Głównym powodem rozwoju patologii jest obecność owrzodzeń błony śluzowej żołądka i dwunastnicy. Ale istnieje kilka czynników, które przyczyniają się do występowania powikłań:

  • Zmiany miażdżycowe w naczyniach krwionośnych, zaburzenia krążenia.
  • Zaniedbane i poważne patologie układu oddechowego.
  • Przewlekłe zmęczenie, potrzeba pracy w nocy.
  • Długotrwałe leczenie niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi.
  • Rażące naruszenia zalecanej diety.
  • Zaburzenia nerwowe i psychiczne
  • Długotrwałe nadużywanie nikotyny i alkoholu.
  • Inne przewlekłe patologie układu pokarmowego.
  • Dziedziczna predyspozycja do wrzodziejących zmian.
  • Choroby wirusowe i zakaźne, które powodują obniżenie obrony organizmu.

Czynniki, które są najważniejsze w rozwoju powikłań, są następujące:

  • Zaostrzenie patologii na jesień-wiosnę.
  • Naruszenie diety, przejadanie się, spożywanie ostrych i słonych potraw w dużych ilościach.
  • Zwiększona kwasowość soku żołądkowego.
  • Długie stresujące sytuacje.
  • Intensywna aktywność fizyczna.

Powyższe czynniki prowadzą do rozwoju perforowanych wrzodów żołądka. Działanie w tym przypadku jest prawie nieuniknione.

Klasyfikacja patologii

Perforowany wrzód żołądka, którego objawy zostaną omówione poniżej, ma kilka odmian.

W zależności od przyczyny owrzodzenia żołądka lub dwunastnicy wyróżnia się kilka rodzajów chorób:

  1. Przełom ściany narządu z powodu zaostrzenia choroby przewlekłej.
  2. Obecność złośliwego guza w miejscu owrzodzenia.
  3. Zaburzenia krążenia w narządzie, wywołane zakrzepicą żylną.
  4. Ekspozycja na błony śluzowe patogennych bakterii przez długi okres czasu.

Biorąc pod uwagę lokalizację perforacji, występują: wrzód żołądka (przednia, tylna ściana, skrzywienie, ciało), a także wrzód dwunastnicy (opuszkowy, parabulbarowy).

Biorąc pod uwagę obraz kliniczny stanu patologicznego, to znaczy oznaki perforacji wrzodu żołądka i wrzodu dwunastnicy, wyróżnia się następujące rodzaje powikłań:

  • Klasyczny, gdy następuje przełom w otrzewnej.
  • Nietypowy, gdy wylanie zawartości narządu następuje w sieci.
  • Perforacja z rozwojem krwawienia.

Prawidłowe określenie rodzaju patologii zwiększa szanse na wyzdrowienie pacjenta.

Etap rozwoju powikłań

Choroba przebiega w kilku etapach, które różnią się objawami i intensywnością .

  1. Pierwszy etap jest uważany za łatwy, trwa nie dłużej niż 6 godzin po perforacji. Charakteryzuje się dostaniem się do otrzewnej soku żołądkowego i podrażnieniem całej jamy brzusznej.
  2. Środkowy etap trwa do 12 godzin i charakteryzuje się zwiększonym wydalaniem zawartości narządu do otrzewnej.
  3. Ciężki etap stanu patologicznego charakteryzuje się intensywnością objawów z powodu wystąpienia zapalenia otrzewnej. Może być chemiczny, bakteryjny, ropny i zapalny.

Jeśli nie pomożesz pacjentowi, zgon nastąpi około jednego dnia po rozpoczęciu procesu patologicznego.

Objawy choroby

Choroba rozwija się gwałtownie i objawia się następującymi objawami:

  • Ostry, intensywny ból brzucha.
  • Ciągłe wymiotowanie i nudności.
  • Pojawienie się na twarzy bladej nieruchomej maski, zwiększone pocenie się.
  • Pojawienie się tachykardii i duszności, spadek ciśnienia krwi do bardzo małych liczb.
  • Być może rozwój omdlenia.
  • Silne napięcie mięśni w przedniej ścianie brzucha, często w porównaniu z deską.
  • Hipertermia, aż do rozwoju gorączki.
  • Stopniowe rozprzestrzenianie się bólu kończyn, napromienianie pleców, jelit, łopatek.
  • Pacjent przyjmuje postawę wymuszoną - leży po lewej stronie, z kolanami przyciśniętymi do piersi.

Gdy choroba przechodzi do drugiego etapu, pacjent może odczuwać wyimaginowaną poprawę i zmniejszenie bólu, jednak stan ten nie trwa długo.

Jednym z charakterystycznych objawów perforacji są wymioty i stolec, których kolor nazywany jest w praktyce medycznej „fusami kawy”.

Metody diagnostyczne

Metody diagnostyczne pomogą prawidłowo ocenić stan pacjenta i wybrać schemat leczenia na podstawie indywidualnych cech pacjenta i towarzyszących objawów.

Pierwszym elementem diagnozy stanu patologicznego jest zebranie wywiadu, ustalenie dokładnego czasu wystąpienia choroby, pierwszych odczuć pacjenta, wyznaczenie klinicznych badań krwi i moczu. Badanie dotykowe jamy brzusznej, któremu towarzyszy silny ból, pomoże określić stadium choroby.

Następnie należy wykonać zdjęcie rentgenowskie brzucha, aby ustalić, czy jest w nim powietrze. Aby ustalić, w której części narządów nastąpił przełom, przeprowadza się badanie endoskopowe, podczas którego określa się dokładną lokalizację perforacji.

Konieczne jest zbadanie serca za pomocą EKG, przeprowadzenie badania ultrasonograficznego w celu zidentyfikowania miejsc rozwoju ropnia lub zapalenia otrzewnej.

Aby wyjaśnić diagnozę, zaleca się laparoskopię. Procedura jest przeciwwskazana, jeśli stan pacjenta jest niezwykle poważny, ujawnił przepukliny, otyłość lub naruszenie procesu krzepnięcia krwi.

Po przeprowadzeniu wszystkich badań opracowują schemat leczenia pacjenta i prognozy na najbliższą przyszłość.

Metody leczenia

Leczenie choroby odbywa się zachowawczo i operacyjnie. Pierwsza opcja jest używana dość rzadko, jeśli pacjent nie chce być operowany lub ma jakieś przeciwwskazania. Z reguły leczenie zachowawcze polega na przepisywaniu leków z grupy antybiotyków, środków przeciwskurczowych i przeciwbólowych, a także złożonych immunostymulantów, które zwiększają obronę organizmu. Używają również enzymów i leków, które zapobiegają rozwojowi bakterii w jamie brzusznej. Leczenie zachowawcze rzadko przynosi rezultaty, jest niebezpieczne ze względu na zwiększone ryzyko powikłań.

Interwencja chirurgiczna

Interwencja chirurgiczna jest wskazana w przypadku dużych średnic perforacji, w przypadku późnego leczenia, gdy rozpoczyna się rozwój zapalenia otrzewnej. Operacja jest przeprowadzana na trzy sposoby. Wybór zależy od stanu pacjenta i czasu, jaki upłynął od rozpoczęcia perforacji, lokalizacji procesu .

  1. W przypadku zdiagnozowania zapalenia otrzewnej wykonuje się szycie perforowanego owrzodzenia. Podczas operacji krawędzie perforacji są wycinane, a włókna mięśniowe zszywane są za pomocą szwu podłużnego. Po udanej operacji z reguły pacjent otrzymuje kilka tymczasowych drenów z jamy brzusznej i dwa dreny są przepuszczane przez nosogardło, aby zapewnić odżywianie i odprowadzenie nagromadzonego płynu z żołądka. Podobny rodzaj interwencji chirurgicznej zwykle wykonuje się u pacjentów w średnim wieku, którzy nie mają poważnych współistniejących patologii.
  2. Resekcję zwykle wykonuje się, gdy wykryty zostanie duży obszar perforacji i podejrzewa się złośliwy nowotwór żołądka i dwunastnicy. Czas od początku procesu patologicznego nie powinien przekraczać 12 godzin, a wiek pacjenta nie powinien przekraczać 65 lat. Konsekwencją takiej interwencji może być niepełnosprawność pacjenta.
  3. Najbezpieczniejszą metodą jest wycięcie endoskopem i laparoskopem. Operację wykonuje się przy braku powikłań w postaci zapalenia otrzewnej i lokalizacji perforacji na przedniej ścianie żołądka. Oprócz wycięcia wrzodu nerw błędny jest zabandażowany podczas manipulacji, co powoduje nadmierną stymulację żołądka.

Operacja jest jedynym sposobem na uratowanie życia pacjenta na zaawansowanym etapie procesu patologicznego.

Zasady żywienia

Przez pierwsze pięć dni po operacji pacjentowi surowo zabrania się przyjmowania jedzenia i płynów. Za pomocą rurki nosowo-żołądkowej bulion z kurczaka bez skóry i niesłodzony kompot z suszonych owoców wprowadza się do jamy żołądka. Dzienna dawka płynu wynosi 2 litry, rano 500 ml bulionu i kompotu, wieczorem powtarzają się. Roztwory soli i glukoza z lekami są wstrzykiwane dożylnie za pomocą zakraplaczy.

Piątego dnia wolno spożywać niskotłuszczowy kefir, tłuczone ziemniaki na wodzie, domową galaretkę, jajko na miękko w małych dawkach.

Z reguły pacjent jest wypisywany na 21–28 dni. To zależy od szybkości gojenia i ogólnego stanu pacjenta.

Po wypisaniu pacjent musi przestrzegać kilku zasad, które pomogą zapobiec nawrotowi choroby .

  • Odrzuć alkohol, palenie, napoje gazowane, pikantne, bardzo kwaśne i słone potrawy, babeczki, wyroby cukiernicze z wysoką zawartością szkodliwych barwników i dodatków, smażone.
  • Codzienne menu powinno obejmować potrawy gotowane na parze lub na ciepło: płatki zbożowe, tłuczone ziemniaki, buliony i zupy o niskiej zawartości tłuszczu, mięso o niskiej zawartości tłuszczu, produkty mleczne.
  • Warzywa najlepiej stosować gotowane lub gotowane na parze.
  • Jedzenie powinno być ułamkowe, 4–5 razy dziennie w małych porcjach.
  • Przejadanie się jest surowo zabronione.

Po operacji pacjent powinien być co roku badany przez gastroenterologa, aby zapobiec nawrotowi.

Jedynym środkiem zapobiegawczym w przypadku perforowanych owrzodzeń jest terminowe leczenie chorób przewodu żołądkowo-jelitowego.

Perforowany wrzód jest stanem zagrażającym życiu, którego nieleczenie szybko prowadzi do licznych komplikacji, a nawet śmierci.

Kategoria:

Zdrowie